< Apocalipsis 16 >

1 Y OÍ una gran voz del templo, que decía á los siete ángeles: Id, y derramad las siete copas de la ira de Dios sobre la tierra.
Basa ma, au rena haraꞌ mahereꞌ sa kalua mia Ume Hule-oꞌeꞌ, parenda ate kahituꞌ ra nae, “Mii leo! Oꞌo mendi bokor naa ra fo mbori Lamatualain nasaborin raefafoꞌ neu.”
2 Y fué el primero, y derramó su copa sobre la tierra; y vino una plaga mala y dañosa sobre los hombres que tenían la señal de la bestia, y sobre los que adoraban su imagen.
Rena taꞌo naa, ma ate kaesan mbori bokor na isin raefafoꞌ nema. Aiboiꞌ ma, calaka dai basa atahori mana simbo rita banda deꞌulakaꞌ a dedꞌedꞌen, ma atahori mana songgo paton a. Basa se dai bisu manamburuꞌ nambetan seli.
3 Y el segundo ángel derramó su copa sobre el mar, y se convirtió en sangre como de un muerto; y toda alma viviente fué muerta en el mar.
Ate karuan mbori bokor na isin tasi neu. Aiboiꞌ ma, tasi oeꞌ a dadꞌi raaꞌ manamburuꞌ onaꞌ atahori mates raan. De mate hendi basa mana masodꞌa sia tasiꞌ a.
4 Y el tercer ángel derramó su copa sobre los ríos, y sobre las fuentes de las aguas, y se convirtieron en sangre.
Basa naa ma, ate katelun mbori bokor na isin nisiꞌ loe no oe-mataꞌ ra. Boe ma basa oe ra dadꞌi raaꞌ.
5 Y oí al ángel de las aguas, que decía: Justo eres tú, oh Señor, que eres y que eras, el Santo, porque has juzgado estas cosas:
Boe ma au rena ate esa mia sorga mana parenda basa oe-mataꞌ ra sia raefafoꞌ. Ana koa-kio Lamatualain oi, “O Lamatuaꞌ! Lamatualain meumareꞌ! Lamatualain nda ma salaꞌ sa! Lamatualain sia eniꞌ a fefeun, Boe ma sia losa doo nduꞌu-dꞌoon. Lamatualain naꞌetuꞌ dedꞌeat no ndoo-tetuꞌ. Lamatualain naꞌondaꞌ huku-dokiꞌ tungga ndoon.
6 Porque ellos derramaron la sangre de los santos y de los profetas, también tú les has dado á beber sangre; pues [lo] merecen.
Atahori rasaiꞌ Lamatualain atahori nara raa nara. Atahori tao risa Lamatualain mana ola-ola nara ena. Naa de, Lamatualain naꞌasusuuꞌ se fo ara o rinu raaꞌ boe. Naa de, Lamatualain bala-bꞌae se no huku-doki matetuꞌ.”
7 Y oí á otro del altar, que decía: Ciertamente, Señor Dios Todopoderoso, tus juicios son verdaderos y justos.
Basa naa ma, au rena haraꞌ sa mia mei tutunu-hohotuꞌ a, nataa nae, “Tebꞌe! Lamatualain mana koasa. Tebꞌe! Lamatualain manaseliꞌ. Lamatualain mana naꞌetuꞌ dedꞌeat no matetuꞌ. Lamatualain mana naꞌondaꞌ huku-dokiꞌ tungga ndoon.
8 Y el cuarto ángel derramó su copa sobre el sol; y le fué dado quemar á los hombres con fuego.
Basa ma, ate kahaan mbori bokor na isin nisiꞌ relo a. Aiboiꞌ ma, relo a natobꞌi nala seli, losa atahori ra rou nara elao.
9 Y los hombres se quemaron con el grande calor, y blasfemaron el nombre de Dios, que tiene potestad sobre estas plagas, y no se arrepintieron para darle gloria.
Basa atahori rou mana elaoꞌ ra, ndondon Lamatualain naran, huu Ana mana denu haitua calaka neu se. Mae onaꞌ naa o, nda hambu atahori esa doaꞌ sa boe, fo baliꞌ risiꞌ Lamatualain, ma koa-kio E.
10 Y el quinto ángel derramó su copa sobre la silla de la bestia; y su reino se hizo tenebroso, y se mordían sus lenguas de dolor;
Basa ma ate kaliman mbori bokor na isin neu banda deꞌulakaꞌ a kadera parendan. Aiboiꞌ ma, hatu-kikibuꞌ tatana nala basa atahori mana songgo e, losa ara henggu nisi nara, fo bisa raꞌatataaꞌ doidꞌosoꞌ a.
11 Y blasfemaron del Dios del cielo por sus dolores, y por sus plagas, y no se arrepintieron de sus obras.
Ara o ndondon Lamatualain sia sorga, huu bisu nara rambeta seli. Mae onaꞌ naa o, nda hambu atahori esa naloeꞌ tao deꞌulakaꞌ sa, fo baliꞌ nisiꞌ Lamatualain.
12 Y el sexto ángel derramó su copa sobre el gran río Eufrates; y el agua de él se secó, para que fuese preparado el camino de los reyes del Oriente.
Boe ma ate kaneen mbori bokor na isin nisiꞌ loe monaeꞌ sa, naran Efrat. Ma loe a madꞌa neuꞌ ena. De ara tao dalaꞌ sia naa fee neu maneꞌ ra ro soldꞌadꞌu mana rae rema mia seriꞌ rulu.
13 Y vi [salir] de la boca del dragón, y de la boca de la bestia, y de la boca del falso profeta, tres espíritus inmundos á manera de ranas:
Boe ma ita nitu deꞌulakaꞌ telu. Mata-ao nara onaꞌ nggedꞌe e. Esa dea nema mia mengge-buta a bafan. Esa dea nema mia banda deꞌulaka nenetatiꞌ a bafan. Ma esa fai dea nema mia banda mana pepeko-lelekoꞌ a bafan.
14 Porque son espíritus de demonios, que hacen señales, para ir á los reyes de la tierra y de todo el mundo, para congregarlos para la batalla de aquel gran día del Dios Todopoderoso.
Nitu kateluꞌ naa ra raꞌena koasa fo tao manadadꞌiꞌ mataꞌ-mataꞌ. Ara dea rema randa ro basa maneꞌ sia raefafoꞌ, ma kokoe se fo reu ratati labꞌan Lamatualain mana koasa manaseliꞌ a. Te faiꞌ fo ara rae reu ratati labꞌan Lamatualain naa, naeni Lamatualain fain fo naꞌetuꞌ nala nae nasenggiꞌ basa musu nara.
15 He aquí, yo vengo como ladrón. Bienaventurado el que vela, y guarda sus vestiduras, para que no ande desnudo, y vean su vergüenza.
Mamanaꞌ fo ara maheluꞌ rae raꞌabꞌue siaꞌ a fo reu ratati, dedꞌea Ibrani oi, Armagedon. Yesus Kristus o olaꞌ nae, “Misinedꞌa malolole! Aiboiꞌ neu ena, Au uma onaꞌ naꞌo fo atahori nda bubꞌuluꞌ sa. Atahori mana beꞌe no nanea no bua-baꞌu manadaiꞌ ara onton. Huu leleꞌ Au uma, ana nda hambu mae sa, huu atahori nda rita maꞌaholan sa.”
16 Y los congregó en el lugar que en hebreo se llama Armagedón.
17 Y el séptimo ángel derramó su copa por el aire; y salió una grande voz del templo del cielo, del trono, diciendo: Hecho es.
Basa de, ate kahitun mbori bokor na isin nisiꞌ anin. Ma Lamatualain olaꞌ nahereꞌ mia kadera parendan mia Ume Hule-oꞌeꞌ a nae, “Basa ena! Basa nasa Ngga nenemboriꞌ ena!”
18 Entonces fueron hechos relámpagos y voces y truenos; y hubo un gran temblor de tierra, un terremoto tan grande, cual no fué jamás desde que los hombres han estado sobre la tierra.
Boe ma lalai a hadok neu-nema ma ndelas ndukurulu naꞌatututeꞌ. Ma rae nanggenggo manaseliꞌ, fo nda feꞌe parna dadꞌi sia raefafoꞌ ia sa.
19 Y la ciudad grande fué partida en tres partes, y las ciudades de las naciones cayeron; y la grande Babilonia vino en memoria delante de Dios, para darle el cáliz del vino del furor de su ira.
Leleꞌ naa, Lamatualain nda liliiꞌ kota Babel deꞌulakan sa. Ana tao rae a nanggenggo manaseliꞌ, losa Kota manaseliꞌ naa natafaꞌa neu telu. Ana tao taꞌo naa, fo atahori Babel medꞌa rita nasan. Kota-kota feaꞌ sia raefafoꞌ o raꞌaloli boe.
20 Y toda isla huyó, y los montes no fueron hallados.
Leleꞌ naa pulu-pulu ra tena reu ena, ma lete-leteꞌ ra o mopo basa se boe.
21 Y cayó del cielo sobre los hombres un grande granizo como del peso de un talento: y los hombres blasfemaron de Dios por la plaga del granizo; porque su plaga fué muy grande.
Hambu udꞌan es fatu monaeꞌ tudꞌa mia lalai de tuni nala atahori. Es fatu naa ra bera nara, ruma losa kilo haa nulu. Huu udꞌan es tao doidꞌoso se, naa de atahori ndondon Lamatualain.

< Apocalipsis 16 >