< Salmos 78 >

1 Masquil de Asaph. ESCUCHA, pueblo mío, mi ley: inclinad vuestro oído á las palabras de mi boca.
Intellectus Asaph. Attendite popule meus legem meam: inclinate aurem vestram in verba oris mei.
2 Abriré mi boca en parábola; hablaré cosas reservadas de antiguo:
Aperiam in parabolis os meum: loquar propositiones ab initio.
3 Las cuales hemos oído y entendido; que nuestros padres nos [las] contaron.
Quanta audivimus et cognovimus ea: et patres nostri narraverunt nobis.
4 No las encubriremos á sus hijos, contando á la generación venidera las alabanzas de Jehová, y su fortaleza, y sus maravillas que hizo.
Non sunt occultata a filiis eorum, in generatione altera. Narrantes laudes Domini, et virtutes eius, et mirabilia eius quæ fecit.
5 El estableció testimonio en Jacob, y pusó ley en Israel; la cual mandó á nuestros padres que la notificasen á sus hijos;
Et suscitavit testimonium in Iacob: et legem posuit in Israel. Quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis:
6 Para que [lo] sepa la generación venidera, y los hijos que nacerán; y [los que] se levantarán, [lo] cuenten á sus hijos;
ut cognoscat generatio altera. Filii qui nascentur, et exurgent, et narrabunt filiis suis,
7 A fin de que pongan en Dios su confianza, y no se olviden de las obras de Dios, y guarden sus mandamientos:
Ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei: et mandata eius exquirant.
8 Y no sean como sus padres, generación contumaz y rebelde; generación que no apercibió su corazón, ni fué fiel para con Dios su espíritu.
Ne fiant sicut patres eorum: generatio prava et exasperans. Generatio, quæ non direxit cor suum: et non est creditus cum Deo spiritus eius.
9 Los hijos de Ephraim armados, flecheros, volvieron [las espaldas] el día de la batalla.
Filii Ephrem intendentes et mittentes arcum: conversi sunt in die belli.
10 No guardaron el pacto de Dios, ni quisieron andar en su ley:
Non custodierunt testamentum Dei, et in lege eius noluerunt ambulare.
11 Antes se olvidaron de sus obras, y de sus maravillas que les había mostrado.
Et obliti sunt benefactorum eius, et mirabilium eius quæ ostendit eis.
12 Delante de sus padres hizo maravillas en la tierra de Egipto, en el campo de Zoán.
Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Ægypti, in campo Taneos.
13 Rompió la mar, é hízolos pasar; é hizo estar las aguas como en un montón.
Interrupit mare, et perduxit eos: et statuit aquas quasi in utre.
14 Y llevólos de día con nube, y toda la noche con resplandor de fuego.
Et deduxit eos in nube diei: et tota nocte in illuminatione ignis.
15 Hendió las peñas en el desierto: y dióles á beber como de grandes abismos;
Interrupit petram in eremo: et adaquavit eos velut in abysso multa.
16 Pues sacó de la peña corrientes, é hizo descender aguas como ríos.
Et eduxit aquam de petra: et deduxit tamquam flumina aquas.
17 Empero aun tornaron á pecar contra él, enojando en la soledad al Altísimo.
Et apposuerunt adhuc peccare ei: in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.
18 Pues tentaron á Dios en su corazón, pidiendo comida á su gusto.
Et tentaverunt Deum in cordibus suis: ut peterent escas animabus suis.
19 Y hablaron contra Dios, diciendo: ¿Podrá poner mesa en el desierto?
Et male locuti sunt de Deo: dixerunt: Numquid poterit Deus parare mensam in deserto?
20 He aquí ha herido la peña, y corrieron aguas, y arroyos salieron ondeando: ¿podrá también dar pan? ¿aparejará carne á su pueblo?
Quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo?
21 Por tanto oyó Jehová, é indignóse: y encendióse el fuego contra Jacob, y el furor subió también contra Israel;
Ideo audivit Dominus, et distulit: et ignis accensus est in Iacob, et ira ascendit in Israel:
22 Por cuanto no habían creído á Dios, ni habían confiado en su salud:
Quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari eius:
23 A pesar de que mandó á las nubes de arriba, y abrió las puertas de los cielos,
Et mandavit nubibus desuper, et ianuas cæli aperuit.
24 E hizo llover sobre ellos maná para comer, y dióles trigo de los cielos.
Et pluit illis manna ad manducandum, et panem cæli dedit eis.
25 Pan de nobles comió el hombre: envióles comida á hartura.
Panem angelorum manducavit homo: cibaria misit eis in abundantia.
26 Movió el solano en el cielo, y trajo con su fortaleza el austro.
Transtulit Austrum de cælo: et induxit in virtute sua Africum.
27 E hizo llover sobre ellos carne como polvo, y aves de alas como arena de la mar.
Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata.
28 E hízolas caer en medio de su campo, alrededor de sus tiendas.
Et ceciderunt in medio castrorum eorum: circa tabernacula eorum.
29 Y comieron, y hartáronse mucho: cumplióles pues su deseo.
Et manducaverunt et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis:
30 No habían quitado de sí su deseo, aun estaba su vianda en su boca,
non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum,
31 Cuando vino sobre ellos el furor de Dios, y mató los más robustos de ellos, y derribó los escogidos de Israel.
et ira Dei ascendit super eos. Et occidit pingues eorum, et electos Israel impedivit.
32 Con todo esto pecaron aún, y no dieron crédito á sus maravillas.
In omnibus his peccaverunt adhuc: et non crediderunt in mirabilibus eius.
33 Consumió por tanto en nada sus días, y sus años en la tribulación.
Et defecerunt in vanitate dies eorum: et anni eorum cum festinatione.
34 Si los mataba, entonces buscaban á Dios; entonces se volvían solícitos en busca suya.
Cum occideret eos, quærebant eum: et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum.
35 Y acordábanse que Dios era su refugio, y el Dios Alto su redentor.
Et rememorati sunt quia Deus adiutor est eorum: et Deus excelsus redemptor eorum est.
36 Mas le lisonjeaban con su boca, y con su lengua le mentían:
Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei:
37 Pues sus corazones no eran rectos con él, ni estuvieron firmes en su pacto.
Cor autem eorum non erat rectum cum eo: nec fideles habiti sunt in testamento eius.
38 Empero él misericordioso, perdonaba la maldad, y no [los] destruía: y abundó para apartar su ira, y no despertó todo su enojo.
Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum: et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam: et non accendit omnem iram suam:
39 Y acordóse que eran carne; soplo que va y no vuelve.
Et recordatus est quia caro sunt: spiritus vadens, et non rediens.
40 ¡Cuántas veces lo ensañaron en el desierto, lo enojaron en la soledad!
Quoties exacerbaverunt eum in deserto, in iram concitaverunt eum in inaquoso?
41 Y volvían, y tentaban á Dios, y ponían límite al Santo de Israel.
Et conversi sunt, et tentaverunt Deum: et sanctum Israel exacerbaverunt.
42 No se acordaron de su mano, del día que los redimió de angustia;
Non sunt recordati manus eius, die qua redemit eos de manu tribulantis,
43 Cuando puso en Egipto sus señales, y sus maravillas en el campo de Zoán;
Sicut posuit in Ægypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos.
44 Y volvió sus ríos en sangre, y sus corrientes, porque no bebiesen.
Et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent.
45 Envió entre ellos una mistura de moscas que los comían, y ranas que los destruyeron.
Misit in eos cœnomyiam, et comedit eos: et ranam, et disperdidit eos.
46 Dió también al pulgón sus frutos, y sus trabajos á la langosta.
Et dedit ærugini fructus eorum: et labores eorum locustæ.
47 Sus viñas destruyó con granizo, y sus higuerales con piedra;
Et occidit in grandine vineas eorum: et moros eorum in pruina.
48 Y entregó al pedrisco sus bestias, y al fuego sus ganados.
Et tradidit grandini iumenta eorum: et possessionem eorum igni.
49 Envió sobre ellos el furor de su saña, ira y enojo y angustia, con misión de malos ángeles.
Misit in eos iram indignationis suæ: indignationem, et iram, et tribulationem: immissiones per angelos malos.
50 Dispuso el camino á su furor; no eximió la vida de ellos de la muerte, sino que entregó su vida á la mortandad.
Viam fecit semitæ iræ suæ, non pepercit a morte animabus eorum: et iumenta eorum in morte conclusit.
51 E hirió á todo primogénito en Egipto, las primicias de las fuerzas en las tiendas de Châm.
Et percussit omne primogenitum in terra Ægypti: primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham.
52 Empero hizo salir á su pueblo como ovejas, y llevólos por el desierto, como un rebaño.
Et abstulit sicut oves populum suum: et perduxit eos tamquam gregem in deserto.
53 Y guiólos con seguridad, que no tuvieron miedo; y la mar cubrió á sus enemigos.
Et deduxit eos in spe, et non timuerunt: et inimicos eorum operuit mare.
54 Metiólos después en los términos de su santuario, en este monte que ganó su mano derecha.
Et induxit eos in montem sanctificationis suæ, montem, quem acquisivit dextera eius. Et eiecit a facie eorum Gentes: et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis.
55 Y echó las gentes de delante de ellos, y repartióles una herencia con cuerdas; é hizo habitar en sus moradas á las tribus de Israel.
Et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel.
56 Mas tentaron y enojaron al Dios Altísimo, y no guardaron sus testimonios;
Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum: et testimonia eius non custodierunt.
57 Sino que se volvieron, y se rebelaron como sus padres: volviéronse como arco engañoso.
Et averterunt se, et non servaverunt pactum: quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.
58 Y enojáronlo con sus altos, y provocáronlo á celo con sus esculturas.
In iram concitaverunt eum in collibus suis: et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt.
59 Oyólo Dios, y enojóse, y en gran manera aborreció á Israel.
Audivit Deus, et sprevit: et ad nihilum redegit valde Israel.
60 Dejó por tanto el tabernáculo de Silo, la tienda [en que] habitó entre los hombres;
Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.
61 Y dió en cautividad su fortaleza, y su gloria en mano del enemigo.
Et tradidit in captivitatem virtutem eorum: et pulchritudinem eorum in manus inimici.
62 Entregó también su pueblo á cuchillo, y airóse contra su heredad.
Et conclusit in gladio populum suum: et hereditatem suam sprevit.
63 El fuego devoró sus mancebos, y sus vírgenes no fueron loadas en cantos nupciales.
Iuvenes eorum comedit ignis: et virgines eorum non sunt lamentatæ.
64 Sus sacerdotes cayeron á cuchillo, y sus viudas no lamentaron.
Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt: et viduæ eorum non plorabantur.
65 Entonces despertó el Señor á la manera del que ha dormido, como un valiente que grita excitado del vino:
Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino.
66 E hirió á sus enemigos en las partes posteriores: dióles perpetua afrenta.
Et percussit inimicos suos in posteriora: opprobrium sempiternum dedit illis.
67 Y desechó el tabernáculo de José, y no escogió la tribu de Ephraim;
Et repulit tabernaculum Ioseph: et tribum Ephraim non elegit:
68 Sino que escogió la tribu de Judá, el monte de Sión, al cual amó.
Sed elegit tribum Iuda, montem Sion quem dilexit.
69 Y edificó su santuario á manera de eminencia, como la tierra que cimentó para siempre.
Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum in terra, quam fundavit in sæcula.
70 Y eligió á David su siervo, y tomólo de las majadas de las ovejas:
Et elegit David servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium: de post fœtantes accepit eum.
71 De tras las paridas lo trajo, para que apacentase á Jacob su pueblo, y á Israel su heredad.
Pascere Iacob servum suum, et Israel hereditatem suam:
72 Y apacentólos con entereza de su corazón; y pastoreólos con la pericia de sus manos.
Et pavit eos in innocentia cordis sui: et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.

< Salmos 78 >