< Salmos 50 >

1 Salmo de Asaph. EL Dios de dioses, Jehová, ha hablado, y convocado la tierra desde el nacimiento del sol hasta donde se pone.
Psalmus Asaph. Deus deorum Dominus locutus est: et vocavit terram, A solis ortu usque ad occasum:
2 De Sión, perfección de hermosura, ha Dios resplandecido.
ex Sion species decoris eius.
3 Vendrá nuestro Dios, y no callará: fuego consumirá delante de él, y en derredor suyo habrá tempestad grande.
Deus manifeste veniet: Deus noster et non silebit. Ignis in conspectu eius exardescet: et in circuitu eius tempestas valida.
4 Convocará á los cielos de arriba, y á la tierra, para juzgar á su pueblo.
Advocabit cælum desursum: et terram discernere populum suum.
5 Juntadme mis santos; los que hicieron conmigo pacto con sacrificio.
Congregate illi sanctos eius: qui ordinant testamentum eius super sacrificia.
6 Y denunciarán los cielos su justicia; porque Dios es el juez. (Selah)
Et annunciabunt cæli iustitiam eius: quoniam Deus iudex est.
7 Oye, pueblo mío, y hablaré: [escucha], Israel, y testificaré contra ti: yo soy Dios, el Dios tuyo.
Audi populus meus, et loquar: Israel, et testificabor tibi: Deus Deus tuus ego sum.
8 No te reprenderé sobre tus sacrificios, ni por tus holocaustos, que delante de mí están siempre.
Non in sacrificiis tuis arguam te: holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper.
9 No tomaré de tu casa becerros, ni machos cabríos de tus apriscos.
Non accipiam de domo tua vitulos: neque de gregibus tuis hircos.
10 Porque mía es toda bestia del bosque, y los millares de animales en los collados.
Quoniam meæ sunt omnes feræ silvarum, iumenta in montibus et boves.
11 Conozco todas las aves de los montes, y en mi poder están las fieras del campo.
Cognovi omnia volatilia cæli: et pulchritudo agri mecum est.
12 Si yo tuviese hambre, no te lo diría á ti: porque mío es el mundo y su plenitud.
Si esuriero, non dicam tibi: meus est enim orbis terræ, et plenitudo eius.
13 ¿Tengo de comer yo carne de toros, ó de beber sangre de machos cabríos?
Numquid manducabo carnes taurorum? aut sanguinem hircorum potabo?
14 Sacrifica á Dios alabanza, y paga tus votos al Altísimo.
Immola Deo sacrificium laudis: et redde Altissimo vota tua.
15 E invócame en el día de la angustia: te libraré, y tú me honrarás.
Et invoca me in die tribulationis: eruam te, et honorificabis me.
16 Pero al malo dijo Dios: ¿Qué tienes tú que enarrar mis leyes, y que tomar mi pacto en tu boca,
Peccatori autem dixit Deus: Quare tu enarras iustitias meas, et assumis testamentum meum per os tuum?
17 Pues que tú aborreces el castigo, y echas á tu espalda mis palabras?
Tu vero odisti disciplinam: et proiecisti sermones meos retrorsum:
18 Si veías al ladrón, tú corrías con él; y con los adúlteros era tu parte.
Si videbas furem, currebas cum eo: et cum adulteris portionem tuam ponebas.
19 Tu boca metías en mal, y tu lengua componía engaño.
Os tuum abundavit malitia: et lingua tua concinnabat dolos.
20 Tomabas asiento, [y] hablabas contra tu hermano; contra el hijo de tu madre ponías infamia.
Sedens adversus fratrem tuum loquebaris, et adversus filium matris tuæ ponebas scandalum:
21 Estas cosas hiciste, y yo he callado: pensabas que de cierto sería yo como tú: yo te argüiré, y pondré[las] delante de tus ojos.
hæc fecisti, et tacui. Existimasti inique quod ero tui similis: arguam te, et statuam contra faciem tuam.
22 Entended ahora esto, los que os olvidáis de Dios; no sea que arrebate, sin que nadie libre.
Intelligite hæc qui obliviscimini Deum: nequando rapiat, et non sit qui eripiat.
23 El que sacrifica alabanza me honrará: y al que ordenare su camino, le mostraré la salud de Dios.
Sacrificium laudis honorificabit me: et illic iter, quo ostendam illi salutare Dei.

< Salmos 50 >