Proverbios 29

1 EL hombre que reprendido endurece la cerviz, de repente será quebrantado; ni habrá [para él] medicina.

Άνθρωπος όστις ελεγχόμενος σκληρύνει τον τράχηλον, εξαίφνης θέλει αφανισθή και χωρίς ιάσεως.

2 Cuando los justos dominan, el pueblo se alegra: mas cuando domina el impío, el pueblo gime.

Όταν οι δίκαιοι μεγαλυνθώσιν, ο λαός ευφραίνεται· αλλ' όταν ο ασεβής εξουσιάζη, στενάζει ο λαός.

3 El hombre que ama la sabiduría, alegra á su padre: mas el que mantiene rameras, perderá la hacienda.

Όστις αγαπά την σοφίαν, ευφραίνει τον πατέρα αυτού· αλλ' όστις συναναστρέφεται με πόρνας, φθείρει την περιουσίαν αυτού.

4 El rey con el juicio afirma la tierra: mas el hombre de presentes la destruirá.

Ο βασιλεύς διά της δικαιοσύνης στερεόνει τον τόπον· αλλ' ο δωρολήπτης καταστρέφει αυτόν.

5 El hombre que lisonjea á su prójimo, red tiende delante de sus pasos.

Ο άνθρωπος όστις κολακεύει τον πλησίον αυτού, εκτείνει δίκτυον έμπροσθεν των βημάτων αυτού.

6 En la prevaricación del hombre malo hay lazo: mas el justo cantará y se alegrará.

Ο κακός άνθρωπος παγιδεύεται εν τη ανομία· αλλ' ο δίκαιος ψάλλει και ευφραίνεται.

7 Conoce el justo la causa de los pobres: [mas] el impío no entiende sabiduría.

Ο δίκαιος λαμβάνει γνώσιν της κρίσεως των πενήτων· ο ασεβής δεν νοεί γνώσιν.

8 Los hombres escarnecedores enlazan la ciudad: mas los sabios apartan la ira.

Οι χλευασταί άνθρωποι καταφλέγουσι την πόλιν· αλλ' οι σοφοί αποστρέφουσι την οργήν.

9 Si el hombre sabio contendiere con el necio, que se enoje ó que se ría, no tendrá reposo.

Ο σοφός άνθρωπος, διαφερόμενος μετά του άφρονος ανθρώπου, είτε οργίζεται, είτε γελά, δεν ευρίσκει ανάπαυσιν.

10 Los hombres sanguinarios aborrecen al perfecto: mas los rectos buscan su contentamiento.

Οι άνδρες των αιμάτων μισούσι τον άμεμπτον· αλλ' οι ευθείς εκζητούσι την ζωήν αυτού.

11 El necio da suelta á todo su espíritu; mas el sabio al fin le sosiega.

Ο άφρων εκθέτει όλην αυτού την ψυχήν· ο δε σοφός αναχαιτίζει αυτήν εις τα οπίσω.

12 Del señor que escucha la palabra mentirosa, todos sus ministros son impíos.

Εάν ο διοικητής προσέχη εις λόγους ψευδείς, πάντες οι υπηρέται αυτού γίνονται ασεβείς.

13 El pobre y el usurero se encontraron: Jehová alumbra los ojos de ambos.

Πένης και δανειστής συναπαντώνται· ο Κύριος φωτίζει αμφοτέρων τους οφθαλμούς.

14 El rey que juzga con verdad á los pobres, su trono será firme para siempre.

Βασιλέως κρίνοντος τους πτωχούς εν αληθεία, ο θρόνος αυτού θέλει στερεωθή διαπαντός.

15 La vara y la corrección dan sabiduría: mas el muchacho consentido avergonzará á su madre.

Η ράβδος και ο έλεγχος δίδουσι σοφίαν· παιδίον δε απολελυμένόν καταισχύνει την μητέρα αυτού.

16 Cuando los impíos son muchos, mucha es la prevaricación; mas los justos verán la ruina de ellos.

Όταν οι ασεβείς πληθύνωνται, η ανομία περισσεύει· αλλ' οι δίκαιοι θέλουσιν ιδεί την πτώσιν αυτών.

17 Corrige á tu hijo, y te dará descanso, y dará deleite á tu alma.

Παίδευε τον υιόν σου και θέλει φέρει ανάπαυσιν εις σέ· και θέλει φέρει ηδονήν εις την ψυχήν σου.

18 Sin profecía el pueblo será disipado: mas el que guarda la ley, bienaventurado él.

Όπου δεν υπάρχει όρασις, ο λαός διαφθείρεται· είναι δε μακάριος ο φυλάττων τον νόμον.

19 El siervo no se corregirá con palabras: porque entiende, mas no corresponde.

Ο δούλος διά λόγων δεν θέλει διορθωθή· επειδή καταλαμβάνει μεν, αλλά δεν υπακούει.

20 ¿Has visto hombre ligero en sus palabras? más esperanza hay del necio que de él.

Είδες άνθρωπον ταχύν εις τους λόγους αυτού; περισσοτέρα ελπίς είναι εκ του άφρονος παρά εξ αυτού.

21 El que regala á su siervo desde su niñez, á la postre será su hijo.

Εάν τις ανατρέφη παιδιόθεν τον δούλον αυτού τρυφηλώς, τέλος πάντων θέλει κατασταθή υιός.

22 El hombre iracundo levanta contiendas; y el furioso muchas veces peca.

Ο θυμώδης άνθρωπος εξάπτει έριδα, και ο οργίλος άνθρωπος πληθύνει ανομίας.

23 La soberbia del hombre le abate; pero al humilde de espíritu sustenta la honra.

Η υπερηφανία του ανθρώπου θέλει ταπεινώσει αυτόν· ο δε ταπεινόφρων απολαμβάνει τιμήν.

24 El aparcero del ladrón aborrece su vida; oirá maldiciones, y no [lo] denunciará.

Ο συμμεριστής του κλέπτου μισεί την εαυτού ψυχήν· ακούει τον όρκον και δεν ομολογεί.

25 El temor del hombre pondrá lazo: mas el que confía en Jehová será levantado.

Ο φόβος του ανθρώπου στήνει παγίδα· ο δε πεποιθώς επί Κύριον θέλει είσθαι εν ασφαλεία.

26 Muchos buscan el favor del príncipe: mas de Jehová [viene] el juicio de cada uno.

Πολλοί ζητούσι το πρόσωπον του ηγεμόνος· αλλ' η του ανθρώπου κρίσις είναι παρά Κυρίου.

27 Abominación es á los justos el hombre inicuo; y abominación es al impío el de rectos caminos.

Ο άδικος άνθρωπος είναι βδέλυγμα εις τους δικαίους· και ο ευθύς εις την οδόν αυτού, βδέλυγμα εις τους ασεβείς.