Proverbios 19

1 MEJOR es el pobre que camina en su sencillez, que el de perversos labios y fatuo.

Καλήτερος ο πτωχός ο περιπατών εν τη ακεραιότητι αυτού, παρά τον πλούσιον τον διεστραμμένον τα χείλη αυτού και όντα άφρονα.

2 El alma sin ciencia no es buena; y el presuroso de pies peca.

Ψυχή άνευ γνώσεως βεβαίως δεν είναι καλόν· και όστις σπεύδει με τους πόδας, προσκόπτει.

3 La insensatez del hombre tuerce su camino; y contra Jehová se aira su corazón.

Η αφροσύνη του ανθρώπου διαστρέφει την οδόν αυτού· και η καρδία αυτού αγανακτεί κατά του Κυρίου.

4 Las riquezas allegan muchos amigos: mas el pobre, de su amigo es apartado.

Ο πλούτος προσθέτει φίλους πολλούς· ο δε πτωχός εγκαταλείπεται υπό του φίλου αυτού.

5 El testigo falso no quedará sin castigo; y el que habla mentiras no escapará.

Ο ψευδής μάρτυς δεν θέλει μείνει ατιμώρητος· και ο λαλών ψεύδη δεν θέλει εκφύγει.

6 Muchos rogarán al príncipe: mas cada uno es amigo del hombre que da.

Πολλοί κολακεύουσι το πρόσωπον του άρχοντος· και πας τις είναι φίλος του διδόντος ανθρώπου.

7 Todos los hermanos del pobre le aborrecen: ¡cuánto más sus amigos se alejarán de él! buscará la palabra y no la hallará.

Τον πτωχόν μισούσι πάντες οι αδελφοί αυτού· πόσω μάλλον θέλουσιν αποφεύγει αυτόν οι φίλοι αυτού; αυτός ακολουθεί φωνάζων· αλλ' εκείνοι δεν αποκρίνονται.

8 El que posee entendimiento, ama su alma: el que guarda la inteligencia, hallará el bien.

Όστις αποκτά σοφίαν, αγαπά την ψυχήν αυτού· όστις φυλάττει φρόνησιν, θέλει ευρεί καλόν.

9 El testigo falso no quedará sin castigo; y el que habla mentiras, perecerá.

Ο ψευδής μάρτυς δεν θέλει μείνει ατιμώρητος· και ο λαλών ψεύδη θέλει απολεσθή.

10 No conviene al necio el deleite: ¡cuánto menos al siervo ser señor de los príncipes!

Η τρυφή δεν αρμόζει εις άφρονα· πολύ ολιγώτερον εις δούλον, να εξουσιάζη επ' αρχόντων.

11 La cordura del hombre detiene su furor; y su honra es disimular la ofensa.

Η φρόνησις του ανθρώπου συστέλλει τον θυμόν αυτού· και είναι δόξα αυτού να παραβλέπη την παράβασιν.

12 Como el bramido del cachorro de león es la ira del rey; y su favor como el rocío sobre la hierba.

Η οργή του βασιλέως είναι ως βρυχηθμός λέοντος· η δε εύνοια αυτού ως δρόσος επί τον χόρτον.

13 Dolor es para su padre el hijo necio; y gotera continua las contiendas de la mujer.

Ο άφρων υιός είναι όλεθρος εις τον πατέρα αυτού· και αι έριδες της γυναικός είναι ακατάπαυστον στάξιμον.

14 La casa y las riquezas herencia son de los padres: mas de Jehová la mujer prudente.

Οίκος και πλούτη κληρονομούνται εκ των πατέρων· αλλ' η φρόνιμος γυνή παρά Κυρίου δίδεται.

15 La pereza hace caer en sueño; y el alma negligente hambreará.

Η οκνηρία ρίπτει εις βαθύν ύπνον· και η άεργος ψυχή θέλει πεινά.

16 El que guarda el mandamiento, guarda su alma: mas el que menospreciare sus caminos, morirá.

Ο φυλάττων την εντολήν φυλάττει την ψυχήν αυτού· ο δε καταφρονών τας οδούς αυτού θέλει απολεσθή.

17 A Jehová empresta el que da al pobre, y él le dará su paga.

Ο ελεών πτωχόν δανείζει εις τον Κύριον· και θέλει γείνει εις αυτόν η ανταπόδοσις αυτού.

18 Castiga á tu hijo en tanto que hay esperanza; mas no se excite tu alma para destruirlo.

Παίδευε τον υιόν σου ενόσω είναι ελπίς· αλλά μη διεγείρης την ψυχήν σου, ώστε να θανατώσης αυτόν.

19 El de grande ira llevará la pena: y si usa de violencias, añadirá [nuevos males].

Ο οργίλος θέλει λάβει ποινήν· διότι και αν ελευθερώσης αυτόν, πάλιν θέλεις κάμει το αυτό.

20 Escucha el consejo, y recibe la corrección, para que seas sabio en tu vejez.

Άκουε συμβουλήν και δέχου διδασκαλίαν διά να γείνης σοφός εις τα έσχατά σου.

21 Muchos pensamientos hay en el corazón del hombre; mas el consejo de Jehová permanecerá.

Είναι πολλοί λογισμοί εν τη καρδία του ανθρώπου· η βουλή όμως του Κυρίου, εκείνη θέλει μένει.

22 Contentamiento es á los hombres hacer misericordia: pero mejor es el pobre que el mentiroso.

Τιμή του ανθρώπου είναι η αγαθότης αυτού· και καλήτερος ο πτωχός παρά τον ψεύστην.

23 El temor de Jehová [es] para vida; y [con él] vivirá el [hombre], lleno de reposo; no será visitado de mal.

Ο φόβος του Κυρίου φέρει ζωήν, και ο φοβούμενος αυτόν θέλει πλαγιάζει κεχορτασμένος· κακόν δεν θέλει συναπαντήσει.

24 El perezoso esconde su mano en el seno: aun á su boca no la llevará.

Ο οκνηρός εμβάπτει την χείρα αυτού εις το τρυβλίον, και δεν θέλει ουδέ εις το στόμα αυτού να επιστρέψη αυτήν.

25 Hiere al escarnecedor, y el simple se hará avisado; y corrigiendo al entendido, entenderá ciencia.

Εάν μαστιγώσης τον χλευαστήν, ο απλούς θέλει γείνει προσεκτικός· και εάν ελέγξης τον φρόνιμον, θέλει εννοήσει γνώσιν.

26 El que roba á su padre y ahuyenta á su madre, hijo es avergonzador y deshonrador.

Όστις ατιμάζει τον πατέρα και απωθεί την μητέρα, είναι υιός προξενών αισχύνην και όνειδος.

27 Cesa, hijo mío, de oir la enseñanza [que induce] á divagar de las razones de sabiduría.

Παύσον, υιέ μου, να ακούης διδασκαλίαν παρεκτρέπουσαν από των λόγων της γνώσεως.

28 El testigo perverso se burlará del juicio; y la boca de los impíos encubrirá la iniquidad.

Ο ασεβής μάρτυς χλευάζει το δίκαιον· και το στόμα των ασεβών καταπίνει ανομίαν.

29 Aparejados están juicios para los escarnecedores, y azotes para los cuerpos de los insensatos.

Κρίσεις ετοιμάζονται διά τους χλευαστάς, και ραβδισμοί διά την ράχιν των αφρόνων.