< San Mateo 17 >

1 Y DESPUÉS de seis días, Jesús toma á Pedro, y á Jacobo, y á Juan su hermano, y los lleva aparte á un monte alto:
Seli fai nee ma, Yesus noꞌe Petrus, Yakobis no odꞌin Yohanis, fo reu ramaloloꞌ hene risiꞌ leteꞌ naruꞌ sa ata, fo mesaꞌ se sia naa.
2 Y se transfiguró delante de ellos; y resplandeció su rostro como el sol, y sus vestidos fueron blancos como la luz.
Losa ata ma, rita Yesus dadꞌi laen. Matan naronda onaꞌ relo, no buan dadꞌi muti makahahadꞌoꞌ.
3 Y he aquí les aparecieron Moisés y Elías, hablando con él.
Aibꞌoiꞌ ma, ara rita Ana ola-olaꞌ no baꞌi Musa no baꞌi Elia.
4 Y respondiendo Pedro, dijo á Jesús: Señor, bien es que nos quedemos aquí: si quieres, hagamos aquí tres pabellones: para ti uno, y para Moisés otro, y otro para Elías.
Boe ma Petrus bingun de olaꞌ nae, “Amaꞌ! Hai maꞌahe sia ia ena, o! De malole lenaꞌ ata tao lalaat telu. Esa fee neu Amaꞌ, esa fee neu baꞌi Musa, ma esa fai fee neu baꞌi Elia.”
5 Y estando aún él hablando, he aquí una nube de luz [que] los cubrió; y he aquí una voz de la nube, que dijo: Este es mi Hijo amado, en el cual tomo contentamiento: á él oid.
Lele Petrus feꞌe olaꞌ taꞌo naa, aibꞌoiꞌ ma lelee marondaꞌ a onda de tatana nala se. Boe ma ara titindindi rena haraꞌ sa nea nema mia leleꞌ a rala nae, “Rena, o! Yesus ia, Au Ana susue ngga. Ana tao rala ngga namahoꞌo nakandooꞌ a. Rena malolole neu E, e!”
6 Y oyendo esto los discípulos, cayeron sobre sus rostros, y temieron en gran manera.
Rena rala taꞌo naa, ma ana mana tungga nara ramatau rae mate, de raꞌaloli raꞌatotonoꞌ.
7 Entonces Jesús llegando, los tocó, y dijo: Levantaos, y no temáis.
Te Yesus nema keis se, ma Ana nae, “We! Ama fela leo. Afiꞌ mimitau!”
8 Y alzando ellos sus ojos, á nadie vieron, sino á solo Jesús.
Basa ma ara botiꞌ mata nara, te nda rita esa sa boe. Akaꞌ Yesus sia naa.
9 Y como descendieron del monte, les mandó Jesús, diciendo: No digáis á nadie la visión, hasta que el Hijo del hombre resucite de los muertos.
Basa ma, ara onda mia leteꞌ naa. Boe ma Yesus naꞌangge se nae, “Saa fo faꞌ ra hei mitaꞌ naa, afiꞌ mifadꞌe esa boe, e! Te Au, Atahori Matetuꞌ ia, musi mate dei. Dei fo Au usodꞌa baliꞌ ena dei, fo ama feꞌe na bole mifadꞌe atahori ena.”
10 Entonces sus discípulos le preguntaron, diciendo: ¿Por qué dicen pues los escribas que es menester que Elías venga primero?
Boe ma ara ratane E rae, “Amaꞌ ia, memaꞌ Kristus, te baꞌi Elia sia bee? Huu meser agama ra ranori rae, baꞌi Elia musi nema dei, fo Kristus feꞌe nema na. Te tungga Amaꞌ, na taꞌo bee?”
11 Y respondiendo Jesús, les dijo: A la verdad, Elías vendrá primero, y restituirá todas las cosas.
Yesus nataa nae, “Memaꞌ tebꞌe. Baꞌi Elia musi nema dei, fo soi dalaꞌ fee neu Kristus.
12 Mas os digo, que ya vino Elías, y no le conocieron; antes hicieron en él todo lo que quisieron: así también el Hijo del hombre padecerá de ellos.
Te rena malolole, e! Baꞌi Elia nema ena, te atahori nda rahine sa. Ara tao raꞌasusaꞌ e, tungga hihii nara. Dei fo ara tao Au, Atahori Matetuꞌ ia onaꞌ naa boe.”
13 Los discípulos entonces entendieron, que les habló de Juan el Bautista.
Rena basa taꞌo naa, dei de ara bubꞌuluꞌ rae, baꞌi Elia fo Yesus olaꞌ naa, naeni Yohanis mana saraniꞌ a.
14 Y como ellos llegaron al gentío, vino á él un hombre hincándosele de rodillas,
Leleꞌ Yesus se baliꞌ, ara randaa ro atahori hetar rahani se ena. Boe ma papa esa neu sendeꞌ lululanggan noꞌe tulun mbali E,
15 Y diciendo: Señor, ten misericordia de mi hijo, que es lunático, y padece malamente; porque muchas veces cae en el fuego, y muchas en el agua.
nae, “Papa! Kasian au ana ngga dei! Te ana namahedꞌi mulu bibiꞌ, ana doidꞌoso nala seli. Mete ma hedꞌis na losa, na, ana akaꞌ tudaꞌ oe rala neu, hokoꞌ na ai rala neu. Tulun dei, Papa, e!
16 Y le he presentado á tus discípulos, y no le han podido sanar.
Au endi e nisiꞌ Papa ana mana tungga mara ena, te ara nda bisa raꞌahahaiꞌ rala e sa.”
17 Y respondiendo Jesús, dijo: ¡Oh generación infiel y torcida! ¿hasta cuándo tengo de estar con vosotros? ¿hasta cuándo os tengo de sufrir? traédmele acá.
Rena taꞌo naa, ma Yesus namanasa atahori mana ramahere no rala seseriꞌ nae, “Heeꞌ! Hei ia ra seli tebꞌe! Au unori usufafali nggi ena, te ama nda mihine malolole sa. Ma ama nda mimihere tebꞌe-tebꞌeꞌ neu Au sa! Au musi uꞌutataaꞌ o nggi losa fai hiraꞌ fai? Mo anaꞌ naa ia nema!”
18 Y Jesús le reprendió, y salió el demonio de él; y el mozo fué sano desde aquella hora.
Ara ro anaꞌ naa, ma Ana oi hendi nitu mia anaꞌ naa. Basa ma, nitu a lao hela anaꞌ naa, ma ana hai neuꞌ ena.
19 Entonces, llegándose los discípulos á Jesús, aparte, dijeron: ¿Por qué nosotros no lo pudimos echar fuera?
Basa de, leleꞌ Yesus mesaꞌ ne no ana mana tungga nara, ara ratane E rae, “Amaꞌ! Taꞌo bee de faꞌ ra hai nda bisa oi hendi nitu naa sa?”
20 Y Jesús les dijo: Por vuestra incredulidad; porque de cierto os digo, que si tuviereis fe como un grano de mostaza, diréis á este monte: Pásate de aquí allá: y se pasará: y nada os será imposible.
Yesus nataa baliꞌ nae, “Ama nda bisa oi hendi nitu naa sa, huu nda mimihere tebꞌe sa na. Misinedꞌa, e! Mete ma hei mimihere tebꞌe-tebꞌeꞌ neu Au, itaꞌ akaꞌ mbei anaꞌ a o, onaꞌ deke anadꞌikiꞌ sa o, ama bisa parenda leteꞌ sa mae, ‘Hee, leteꞌ! Lali naa muu!’ Neꞌo ana lali. Dadꞌi hei bisa tao mala sudꞌiꞌ a saa, sadꞌi ama mimihere tebꞌe-tebꞌeꞌ neu Lamatuaꞌ.
21 Mas este linaje no sale sino por oración y ayuno.
[Te rena, e! Nitu mataꞌ ia ra memaꞌ deꞌulakaꞌ. Mete ma ama nda hule-oꞌe ma puasa fo moꞌe tulu-faliꞌ neu Lamatuaꞌ sa, na, ama nda bisa oi nitu mataꞌ naa ra sa.”]
22 Y estando ellos en Galilea, Jesús les dijo: El Hijo del hombre será entregado en manos de hombres,
Lao esa ma, Yesus no ana mana tungga nara raꞌabꞌue sia profinsi Galilea. Ana nafadꞌe se nae, “Nda doꞌ sa ena, te ara rae seo Au neu atahori feaꞌ ra.
23 Y le matarán; mas al tercer día resucitará. Y ellos se entristecieron en gran manera.
Basa ma ara tao risa Au, Atahori Matetuꞌ ia. Memaꞌ Au mate, te fini esan ma, Au usodꞌa baliꞌ.” Ana mana tungga nara susa rala seli, huu rena Ana ola naꞌo naa.
24 Y como llegaron á Capernaum, vinieron á Pedro los que cobraban las dos dracmas, y dijeron: ¿Vuestro Maestro no paga las dos dracmas?
Leleꞌ Yesus no ana mana tungga nara reu risiꞌ kambo Kapernaum, boe ma mana edꞌa bea ra, ratane Petrus rae, “Hei Meser ma bae ume hule-oꞌeꞌ a bea na, do hokoꞌ?”
25 El dice: Sí. Y entrando él en casa, Jesús le habló antes, diciendo: ¿Qué te parece, Simón? Los reyes de la tierra, ¿de quién cobran los tributos ó el censo? ¿de sus hijos ó de los extraños?
Boe ma Petrus nataa nae, “Bae, e!” Leleꞌ ana baliꞌ, ma Yesus nafadꞌe naꞌahuluꞌ neu e nae, “We, Simon! Duꞌa sobꞌa dei. Mane-maneꞌ sia raefafoꞌ ia haꞌi bea mia seka? Mia ana nara do, mia atahori feaꞌ?
26 Pedro le dice: De los extraños. Jesús le dijo: Luego los hijos son francos.
Petrus nataa nae, “‘Mia atahori feaꞌ!” Yesus olaꞌ seluꞌ fai nae, “Mete ma taꞌo naa, na maneꞌ a anan afiꞌ bae, to?
27 Mas porque no los escandalicemos, ve á la mar, y echa el anzuelo, y el primer pez que viniere, tómalo, y abierta su boca, hallarás un estatero: tómalo, y dáselo por mí y por ti.
Onaꞌ naa boe no ume Hule-Oꞌe Huuꞌ a bea na. Te, hita afiꞌ tao mana edꞌa bea ra ramanasa. Dadꞌi malole lenaꞌ muu dolu uꞌu sia dano a. Mala uꞌu ka esan, na, fingga bafan. Dei fo hambu doi fulaꞌ esa sia naa. Muu bae ruꞌa nggita bea na mendiꞌ doiꞌ naa. Te naa dai soaꞌ neu ruꞌa nggita ena.”

< San Mateo 17 >