San Lucas 7
1 Y COMO acabó todas sus palabras oyéndole el pueblo, entró en Capernaum.
Кала Исусо пэрэачиля тэ дэдумэ манушэнди, Вов авиля дэ Капернаумо.
2 Y el siervo de un centurión, al cual tenía él en estima, estaba enfermo y á punto de morir.
Котэ сля екх шэлякоро пхурэдэр. Лэхкоро бутярно, саво важ лэ сля кучутно, фартэ занасвалиля и сля пашэ мэримастэ.
3 Y como oyó [hablar] de Jesús, envió á él los ancianos de los Judíos, rogándole que viniese y librase á su siervo.
Шэлякоро пхурэдэр шунда пала Исусо тай бичалда Лэстэ иудеенгэрэн пхурэдэрэн тэ мангэн Исусо, соб Вов тэ авэл и тэ састярэл бутярнэ.
4 Y viniendo ellos á Jesús, rogáronle con diligencia, diciéndole: Porque es digno de concederle esto;
Вонэ авиле Исусостэ, фартэ мангле Лэ и пхэнэнас: — Кадэва мануш ачел, соб Ту тэ терэх важ лэ кава рындо.
5 Que ama nuestra nación, y él nos edificó una sinagoga.
Колэсти со Вов камэл амаро народо тай ваздэня амэнди синагога.
6 Y Jesús fué con ellos. Mas como ya no estuviesen lejos de su casa, envió el centurión amigos á él, diciéndole: Señor, no te incomodes, que no soy digno que entres debajo de mi tejado;
Исусо джиля лэнца. Кала Вов сля пашэ цэрэстэ, шэлякоро пхурэдэр бичалда Лэстэ англал пэхкэрэн амалэн, соб вонэ тэ пхэнэн: — Рае! На трэбуни Тути тэ цинё! Мэ на ачяв, соб Ту тэ заджях мандэ дэ цэр!
7 Por lo cual ni aun me tuve por digno de venir á ti; mas di la palabra, y mi siervo será sano.
Нэ мэ еджино на ачяв тэ авав Тутэ. Кици пхэн лав, и састярэлапэ бутярно муро.
8 Porque también yo soy hombre puesto en potestad, que tengo debajo de mí soldados; y digo á éste: Ve, y va; y al otro: Ven, y viene; y á mi siervo: Haz esto, y lo hace.
Упрэ мандар исин пхурэдэра, савэн мэ кандав. Нэ исин мандэ халавдэ, савэ ман кандэн. Пхэнав екхэсти: «Джя!» — и вов джял. Пхэнав аврэсти: «Ав!» — и вов авэл. Пхэнав мурэ бутярнэсти: «Тер!» — тай вов терэла.
9 Lo cual oyendo Jesús, se maravilló de él, y vuelto, dijo á las gentes que le seguían: Os digo [que] ni aun en Israel he hallado tanta fe.
Исусо шунда кадэла лава, прылиля пала дыво, обрисиля тай пхэнда манушэнди, савэ джянас пала Лэ: — Пхэнав тумэнди, со и дэ Израили на аракхлём Мэ кацаво патявимо.
10 Y vueltos á casa los que habían sido enviados, hallaron sano al siervo que había estado enfermo.
Кала мануша, савэн бичалдэ Исусостэ, рисиле цэрэ, вонэ удыкхле, со насвало састярдапэ.
11 Y aconteció después, que él iba á la ciudad que se llama Naín, é iban con él muchos de sus discípulos, y gran compañía.
Тунчи Исусо джиля дэ форо, саво акхарэлпэ Наино. Джянас пала Лэ бут Лэхкэрэн сиклярнэн и фартэ бут манушэн.
12 Y como llegó cerca de la puerta de la ciudad, he aquí que sacaban fuera á un difunto, unigénito de su madre, la cual también era viuda: y había con ella grande compañía de la ciudad.
Кала Вов поджиля форохкэрэ вударэндэ, котарь вылиджянас тэ гаравэ тэрнэ чявэ. Вов сля екх пэхкиря датэ, савятэ муля ром. Фартэ бут манушэн кодэлэ форостар джянас їтханэ лаґа.
13 Y como el Señor la vió, compadecióse de ella, y le dice: No llores.
Кала Рай удыкхля ла, Лэсти ачиля дор кадэла манушня. Тай пхэнда Вов лати: — На ров!
14 Y acercándose, tocó el féretro: y los que [lo] llevaban, pararon. Y dice: Mancebo, á ti digo, levántate.
Тунчи Вов поджиля тай лиляпэ вастэґа гробостэ. Мануша, савэ лиджянас гробо, ачиле. Вов пхэнда мулэсти: — Чяво! Тути пхэнав, вщи!
15 Entonces se incorporó el que había muerto, y comenzó á hablar. Y dióle á su madre.
Муло ваздэняпэ, бэшля тай ачиля тэ дэдумэ. Тунчи Исусо отдэня лэ дати.
16 Y todos tuvieron miedo, y glorificaban á Dios, diciendo: Que un gran profeta se ha levantado entre nosotros; y que Dios ha visitado á su pueblo.
Пэ всавэрэн дэня бари дар. Вонэ ачиле тэ ваздэ слава Дэвлэсти тай пхэнэнас: — Баро англунари ваздэняпэ машкар амэн, и Дэвэл авиля Пэхкэрэ манушэндэ.
17 Y salió esta fama de él por toda Judea, y por toda la tierra de alrededor.
Кади дэдумане пала Исусо пав всавири Иудея тай дэ пхуен, савэ сле пашэ.
18 Y sus discípulos dieron á Juan las nuevas de todas estas cosas: y llamó Juan á dos de sus discípulos,
Иоаннохкэрэ сиклярнэ розпхэндэ Иоанности пала кода, со стердапэ. Иоанно акхарда дон пэхкэрэн сиклярнэн
19 Y envió á Jesús, diciendo: ¿Eres tú aquél que había de venir, ó esperaremos á otro?
тай бичалда Раестэ тэ пхучен Лэстар: — Ту исин Кодэва, Касти трэбуни тэ авэ, чи трэбуни амэнди тэ дожутярэ аврэ?
20 Y como los hombres vinieron á él, dijeron: Juan el Bautista nos ha enviado á ti, diciendo: ¿Eres tú aquél que había de venir, ó esperaremos á otro?
Мурша авиле Исусостэ тай пхэндэ: — Иоанно Болдэмари бичалда амэн тэ пхуче Тут: «Ту исин Кодэва, Касти трэбуни тэ авэ, чи трэбуни амэнди тэ дожутярэ аврэ?»
21 Y en la misma hora sanó á muchos de enfermedades y plagas, y de espíritus malos; y á muchos ciegos dió la vista.
Дэ кодыя вряма Исусо бутэн манушэн састярэлас насвалимэндар и дукхэндар, вытрадэлас налачен тай бутэ корэнди оттерэлас якха.
22 Y respondiendo Jesús, les dijo: Id, dad las nuevas á Juan de lo que habéis visto y oído: que los ciegos ven, los cojos andan, los leprosos son limpiados, los sordos oyen, los muertos resucitan, á los pobres es anunciado el evangelio:
Тунчи Вов пхэнда Иоаннохкэрэ сиклярнэнди: — Джян, пхэнэн Иоанности, со тумэ дыкхле тай шундэ: корэ дыкхэн, лангэ пхирэн, мануша дэ проказа жужарэнпэ латар, кашукэ шунэн, мулэ отджювдён, и чёрэнди пхэнэлпэ Бахтало Лав.
23 Y bienaventurado es el que no fuere escandalizado en mí.
Бахтало кодэва, ко пала Ман на змарэлапэ дромэстар.
24 Y como se fueron los mensajeros de Juan, comenzó á hablar de Juan á las gentes: ¿Qué salisteis á ver al desierto? ¿una caña que es agitada por el viento?
Кала бичалдэ Иоанностар джиле, Исусо ачиля тэ пхэнэ манушэнди пала лэ: — Со тумэ пхирдэ тэ дыкхэ дэ шуки пхув? Чяр, сави тинисявэл барвалятар?
25 Mas ¿qué salisteis á ver? ¿un hombre cubierto de vestidos delicados? He aquí, los que están en vestido precioso, y viven en delicias, en los palacios de los reyes están.
А сар на кади, ка тумэ пхирдэ тэ дыкхэ: манушэ дэ ковля їда? Нэ кодэла, савэ урявэнпэ дэ райкани їда тай джювэн дэ барвалима, бэшэн дэ тхагарнэн цэрэн.
26 Mas ¿qué salisteis á ver? ¿un profeta? También os digo, y aun más que profeta.
Ка тумэ пхирдэ тэ дыкхэ: англунаре? Кади, пхэнав тумэнди, вов барэдэр, сар англунаря.
27 Este es de quien está escrito: He aquí, envío mi mensajero delante de tu faz, el cual aparejará tu camino delante de ti.
Вов кодэва, пала кастэ чиндо: «Акэ, Мэ бичалав Мурэ манушэ англа Тиро муй. Вов лачярэла дром Тиро англа Тут».
28 Porque os digo que entre los nacidos de mujeres, no hay mayor profeta que Juan el Bautista: mas el más pequeño en el reino de los cielos es mayor que él.
Пхэнав тумэнди: машкар кодэлэн, савэ джювлендар бэнепэ, нэнай ни екхэ англунаре барэдэр Иоанностар. Нэ цыкнэдэр дэ Дэвлэхкэрэ Тхагарима исин барэдэр лэстар.
29 Y todo el pueblo oyéndole, y los publicanos, justificaron á Dios, bautizándose con el bautismo de Juan.
Всавэрэ мануша, савэ шундэ Исусо, тай стидэмаря прыджянгле, со Дэвлэхкоро дром исин чячюно. Тунчи болдэнепэ Иоаннохкэрэ болдимаґа.
30 Mas los Fariseos y los sabios de la ley, desecharon el consejo de Dios contra sí mismos, no siendo bautizados de él.
А фарисея тай сиклимаря пав Упхэнима на прылиле Дэвлэхкири воля и на болдэнепэ.
31 Y dice el Señor: ¿A quién, pues, compararé los hombres de esta generación, y á qué son semejantes?
Тунчи Рай пхэнда: — Пэ кастэ счувэлпэ кадэва родо? Пэ кастэ счувэнпэ кадэла мануша?
32 Semejantes son á los muchachos sentados en la plaza, y que dan voces los unos á los otros, y dicen: Os tañimos con flautas, y no bailasteis: os endechamos, y no llorasteis.
Вонэ счувэнпэ пэ чяворэн, савэ бэшэн пэ форо, акхарэн екх екхэ тай пхэнэн: «Амэ цэлдэ тумэнди пэ дудка, нэ тумэ на цэлэнас пэ пурэн. Амэ дилябане тумэнди диля ровимахкэрэ, нэ тумэ на ровэнас».
33 Porque vino Juan el Bautista, que ni comía pan, ni bebía vino, y decís: Demonio tiene.
Акэ, авиля Иоанно Болдэмари, на хал мандро и на пэл мол, а тумэ пхэнэн: «Дэ лэстэ бэшэл бэнг».
34 Vino el Hijo del hombre, que come y bebe, y decís: He aquí un hombre comilón, y bebedor de vino, amigo de publicanos y de pecadores.
Авиля Чяво Манушыкано, хал и пэл, а тумэ пхэнэн: «Акэ исин Мануш, Касти чялёл тэ ха и тэ пэ. Вов амал стидэмаренди тай бэзимахкэрэ манушэнди!»
35 Mas la sabiduría es justificada de todos sus hijos.
Нэ кодэла, ко прылэн бари Дэвлэхкири годи, кадэлэґа сикавэн, со када чячимо.
36 Y le rogó uno de los Fariseos, que comiese con él. Y entrado en casa del Fariseo, sentóse á la mesa.
Екх фарисеи акхарда Исусо скаминдэстэ, тай Вов заджиля лэстэ дэ цэр и залиля тхан пала скаминдэ.
37 Y he aquí una mujer que había sido pecadora en la ciudad, como entendió que estaba á la mesa en casa de aquel Fariseo, trajo un alabastro de ungüento,
Тай акэ, екх джювли дэ бэзима кодэлэ форостар уджянгля, со Исусо дэ цэр фарисеестэ пала скаминдэ, анда алабастрово вакхор кучутнэ мироґа.
38 Y estando detrás á sus pies, comenzó llorando á regar con lágrimas sus pies, y los limpiaba con los cabellos de su cabeza; y besaba sus pies, y los ungía con el ungüento.
Вой вщиля павпалэ, паша Исусохкэрэн пурэн, заровиня, тай лакэрэ ясва ачиле тэ чюлё. А вой выкхосэлас Исусохкэрэ пурэ пэхкэрэ балэнца, чюминдэлас лэн и макхэлас мироґа.
39 Y como vió esto el Fariseo que le había convidado, habló entre sí, diciendo: Este, si fuera profeta, conocería quién y cuál es la mujer que le toca, que es pecadora.
Фарисеи, саво акхарда Исусо, удыкхля када тай пхэнда пэсти дэ гындо: «Тэ авэл Кадэва Мануш чячимаґа англунари, Вов бы джянэлас, сави манушни Лэстэ лэлпэ тай дэ савэ бэзима вой джювэл».
40 Entonces respondiendo Jesús, le dijo: Simón, una cosa tengo que decirte. Y él dice: Di, Maestro.
Исусо пхэнда лэсти: — Симоно! Камав тэ пхэнэ тути екх лав. Кодэва дэдуманя: — Пхэн, Сиклимари!
41 Un acreedor tenía dos deudores: el uno le debía quinientos denarios, y el otro cincuenta;
Исусо пхэнда: — Екхэ хулаестэ дуй мануша залиле ловэ. Екх сля вуджило лэсти панчшэл динарии, ай авэр — пандэша.
42 Y no teniendo ellos de qué pagar, perdonó á ambos. Di, pues, ¿cuál de éstos le amará más?
Нэ сар лэндэ на сля ловэ, хулай эртисарда лэдуенди вуджилимо. Ко дуендар авэла будэр тэ камэ кадэлэ манушэ?
43 Y respondiendo Simón, dijo: Pienso que aquél al cual perdonó más. Y él le dijo: Rectamente has juzgado.
Симоно пхэнда: — Гинисарав, со кадэва, касти вов будэр эртисарда. Исусо пхэнда: — Тиро чячимо.
44 Y vuelto á la mujer, dijo á Simón: ¿Ves esta mujer? Entré en tu casa, no diste agua para mis pies; mas ésta ha regado mis pies con lágrimas, y los ha limpiado con los cabellos.
Тунчи обрисиля манушнятэ и пхэнда Симоности: — Ту дыкхэх кадэла манушня? Мэ авилём дэ тиро цэр, и ту на дэнян Манди пани, соб Мэ пурэ тэ халавав. А вой ясвэнца обхалавда Манди пурэ и выкхосля лэн пэхкэрэ балэнца.
45 No me diste beso, mas ésta, desde que entré, no ha cesado de besar mis pies.
Ту на чюминдан Ман, а вой всавири вряма, сар Мэ заджилём дэ цэр, на пэрэачел тэ чюминдэ Мурэ пурэ.
46 No ungiste mi cabeza con óleo; mas ésta ha ungido con ungüento mis pies.
Ту на помакхлян Муро шэро зэтоґа оливкэндар, а вой пурэ Манди помакхля кучутнэ мироґа.
47 Por lo cual te digo [que] sus muchos pecados son perdonados, porque amó mucho; mas al que se perdona poco, poco ama.
Пхэнав тути: эртисардэ бут бэзима лакэрэ, кодэлэсти вой и покамля бут. Касти набут эртисарэлапэ, кодэва набут и камэла.
48 Y á ella dijo: Los pecados te son perdonados.
Тунчи Исусо пхэнда джювляти: — Эртисарэнпэ тути тирэ бэзима.
49 Y los que estaban juntamente sentados á la mesa, comenzaron á decir entre sí: ¿Quién es éste, que también perdona pecados?
Авэр мануша, савэ сле пала скаминдэ, ачиле тэ гинисарэ: — Ко Вов Кацаво, соб бэзима тэ эртисарэ?
50 Y dijo á la mujer: Tu fe te ha salvado, ve en paz.
Вов жэ пхэнда манушняти: — Тиро патявимо тут фирисарда. Джя, и тэ авэл туґа пачя!
