< San Lucas 4 >

1 Y JESÚS, lleno del Espíritu Santo, volvió del Jordán, y fué llevado por el Espíritu al desierto
Ratha Inthienga sipin, Jisua hah Jordan dung renga a hongkîra, Ratha ruoiin ramchâra han a se zoia.
2 Por cuarenta días, y era tentado del diablo. Y no comió cosa en aquellos días: los cuales pasados, tuvo hambre.
Mahan Diabolin, sûn sômminli a methêma, ma zora han ite a sâk loi sikin a von achâm sabak zoia.
3 Entonces el diablo le dijo: Si eres Hijo de Dios, di á esta piedra que se haga pan.
Diabolin, a kôma, “Pathien Nâi ni nîn chu hi lung hih vâipôl manchang roh,” a tia.
4 Y Jesús respondiéndole, dijo: Escrito está: Que no con pan solo vivirá el hombre, mas con toda palabra de Dios.
Jisua'n a thuona, “Pathien lekhabu'n, vaîpôl riemin miriem ring thei nonih ati,” a tipea.
5 Y le llevó el diablo á un alto monte, y le mostró en un momento de tiempo todos los reinos de la tierra.
Hanchu, Diabolin, muol insângpa taka a tuong nôka, rammuol pumpuia rêngramngei phûkhatin a min ena.
6 Y le dijo el diablo: A ti te daré toda esta potestad, y la gloria de ellos; porque á mí es entregada, y á quien quiero la doy:
A kôma, “Hi ngei chunga rachamneinangei le rochonngei hi nang pêk ki tih, ko kôma ipêk ani zoi, ku nunuom kôm ke pêk thei.
7 Pues si tú adorares delante de mí, serán todos tuyos.
Chubai ni mûk inla anrêngin nang pêk let ki tih,” a tia.
8 Y respondiendo Jesús, le dijo: Vete de mí, Satanás, porque escrito está: A tu Señor Dios adorarás, y á él solo servirás.
Jisua'n, “Pumapa na Pathien mang chubai mûk inla, ama sin mang tho roh ati,” tiin a thuona.
9 Y le llevó á Jerusalem, y púsole sobre las almenas del templo, y le dijo: Si eres Hijo de Dios, échate de aquí abajo:
Hanchu, Diabolin Jerusalema a tuonga, Biekin sîp ânzumna taka a dara, “Pathien Nâi ni nîn chu inchôm roh,
10 Porque escrito está: Que á sus ángeles mandará de ti, que te guarden;
Lekhabu'n, Pathien'n a vântîrtonngei nang dom rangin juongtîr a ta,
11 Y en las manos te llevarán, porque no dañes tu pie en piedra.
an kutin nang dom an ta, ne ke khom lungin inde no tinih ati,” a tipea.
12 Y respondiendo Jesús, le dijo: Dicho está: No tentarás al Señor tu Dios.
Jisua'n, Lekhabua, “Pumapa na Pathien minsin no roh, ai ti kêng,” tiin a thuona.
13 Y acabada toda tentación, el diablo se fué de él por un tiempo.
A methêmna rang murdia a methêm zoiin chu, Diabolin chuminrên danga rangin a mâk zoi.
14 Y Jesús volvió en virtud del Espíritu á Galilea, y salió la fama de él por toda la tierra de alrededor.
Hanchu, Jisua hah Ratha Inthieng sinthotheina neiin Galilee rama a kîr nôka, ha ram sûnga han a thurchi ânthang zoia.
15 Y enseñaba en las sinagogas de ellos, y era glorificado de todos.
Inkhom inngeia mi a minchu ngeia, mi murdi minpâkin a oma.
16 Y vino á Nazaret, donde había sido criado; y entró, conforme á su costumbre, el día del sábado en la sinagoga, y se levantó á leer.
Hanchu, Jisua hah a seilienna khuo Nazereth'a a sea, Sabathnia a tho ngâi lamin Synagog taka a sea, Pathien lekhabu pore rangin ândinga.
17 Y fuéle dado el libro del profeta Isaías; y como abrió el libro, halló el lugar donde estaba escrito:
Dêipu Isaiah lekhabu an pêka, lekha zuot hah a phara, hi miziek omna hih a porea.
18 El Espíritu del Señor es sobre mí, por cuanto me ha ungido para dar buenas nuevas á los pobres: me ha enviado para sanar á los quebrantados de corazón; para pregonar á los cautivos libertad, y á los ciegos vista; para poner en libertad á los quebrantados:
“Inriengngei kôma Thurchisa misîr rangin mi thangsuok sikin, Pumapa ratha ka chunga a om, Suoka ântâng ngei kôma jôkna chong min phuong rangin ni tîr ani. Mitcho ngei mit vâr nôkna rang le mi nuomlo ngei jôkna rangin,
19 Para predicar el año agradable del Señor.
Pumapa'n a mingei an jôkna rang zora a hongtung zoi iti phuongsa rangin,” iti hih.
20 Y rollando el libro, lo dió al ministro, y sentóse: y los ojos de todos en la sinagoga estaban fijos en él.
Hanchu Jisua'n lekha hah a juota, adarpu a pêka, ânsunga, Inkhom ina mi murdi mit ama chunga korong an ena.
21 Y comenzó á decirles: Hoy se ha cumplido esta Escritura en vuestros oídos.
Hanchu an kôma, “Hi lekhabu nin kôma porea om hih avien hin adikin nin kôma a hongtung zoi,” a tipe ngeia.
22 Y todos le daban testimonio, y estaban maravillados de las palabras de gracia que salían de su boca, y decían: ¿No es éste el hijo de José?
A chongbâi suok lungkham chong misîrin, an mulungrîl a tôna, kamâm a om an tia, “Hi mi hih Joseph nâipasal nimak mo?” an tia.
23 Y les dijo: Sin duda me diréis este refrán: Médico, cúrate á ti mismo: de tantas cosas que hemos oído haber sido hechas en Capernaum, haz también aquí en tu tierra.
Hanchu an kôm, nangnin hi chongmintêk, “Doctor, nethenin indam roh, Capernaum'a ni sinthongei, kin lei riet ngei khom hah hin na khuoa hin sin roh, ni la ti ngêt nin tih” a tia.
24 Y dijo: De cierto os digo, que ningún profeta es acepto en su tierra.
Jisua'n, “Adiktakin nangni ki ti, Dêipu, tutên anni khuoa modôm ngâi mak ngei,” a tipe ngeia.
25 Mas en verdad os digo, [que] muchas viudas había en Israel en los días de Elías, cuando el cielo fué cerrado por tres años y seis meses, que hubo una grande hambre en toda la tierra;
“Rangâi ta u, hih adik ani, Elijah zora lâiin Isreal rama meithâi tamtak an oma, kumthum in-ang ruo juong loiin a oma, an ram pumpui mâitâm achula.
26 Pero á ninguna de ellas fué enviado Elías, sino á Sarepta de Sidón, á una mujer viuda.
Isreal rama meithâi inkhat Sidon rama Zarephath khuomi kôma tiloi chu Elijah hah tute kôma itîr ni mak.
27 Y muchos leprosos había en Israel en tiempo del profeta Eliseo; mas ninguno de ellos fué limpio, sino Naamán el Siro.
Dêipu Elisha zora lai khomin Isreal rama mi phâr tamtak an oma, hannisenla, tute dam loiin, Syria rama Naaman mang kêng mindamin a om,” a tia.
28 Entonces todos en la sinagoga fueron llenos de ira, oyendo estas cosas;
Synagog mipuingei han, a chong hah an rietin chu an ningthik oka,
29 Y levantándose, le echaron fuera de la ciudad, y le llevaron hasta la cumbre del monte sobre el cual la ciudad de ellos estaba edificada, para despeñarle.
an inthoia, an khopui rôlsora namthâk rangin khopui renga an mojôk paia.
30 Mas él, pasando por medio de ellos, se fué.
Hannisenla, mipuingei lâi renga a relpaia, a rotpat zoi.
31 Y descendió á Capernaum, ciudad de Galilea. Y los enseñaba en los sábados.
Hanchu, Jisua Galilee rama Capernaum khopuia a sea, Sabathnin mingei a minchua.
32 Y se maravillaban de su doctrina, porque su palabra era con potestad.
Rachamnei taka a minchu sikin an kamâm oka.
33 Y estaba en la sinagoga un hombre que tenía un espíritu de un demonio inmundo, el cual exclamó á gran voz,
Synagog taka han mi inkhat ramkhori ratha dôn a oma, rôl inring takin ânieka.
34 Diciendo: Déjanos, ¿qué tenemos contigo, Jesús Nazareno? ¿has venido á destruirnos? Yo te conozco quién eres, el Santo de Dios.
“O! Nazereth Jisua, Imo lo rang mini ti? Mi minmang ranga hong mo nini? Nang ki riet, Pathien tîrton inthieng nini!” a tia.
35 Y Jesús le increpó, diciendo: Enmudece, y sal de él. Entonces el demonio, derribándole en medio, salió de él, y no le hizo daño alguno.
Jisua'n, “Dairek inla, a sûng renga hong jôk roh!” a tia. Ramkhori han an makunga, a minjuon raka, min na loiin a sûng renga a hong jôk zoia.
36 Y hubo espanto en todos, y hablaban unos á otros, diciendo: ¿Qué palabra es ésta, que con autoridad y potencia manda á los espíritus inmundos, y salen?
An rêngin an kamâma, “Khoi chongbai tak mo ani zoi? roinei le rachamneia ramkhoringei chong a pêka an hongjôk hi,” an intia.
37 Y la fama de él se divulgaba de todas partes por todos los lugares de la comarca.
Hanchu ha rama han mun tina Jisua riming ânthang zoia.
38 Y levantándose Jesús de la sinagoga, entró en casa de Simón: y la suegra de Simón estaba con una grande fiebre; y le rogaron por ella.
Hanchu, Jisua Synagog renga a jôka, Simon ina a sea. Simon tarpi ritun inrik taka nân a lei oma, ama rangin Jisua an ngên pea.
39 E inclinándose hacia ella, riñó á la fiebre; y la fiebre la dejó; y ella levantándose luego, les servía.
A kôla avan dinga, a ritun hah a ngoa, a natna, harenghan a hong boia, ânthoia anni ngei sin a tho pe ngei zoi.
40 Y poniéndose el sol, todos los que tenían enfermos de diversas enfermedades, los traían á él; y él, poniendo las manos sobre cada uno de ellos, los sanaba.
Hanchu kholoi nisa tak nûkin, natna tin renga damloingei Jisua kôma an hong tuonga, an chung chita a kut a minngama a mindam ngei rieia.
41 Y salían también demonios de muchos, dando voces, y diciendo: Tú eres el Hijo de Dios. Mas riñéndolos no les dejaba hablar; porque sabían que él era el Cristo.
Hanchu “Pathien Nâipasal nini,” itia iniekin ramkhoringei khom mingei sûng renga an jôkpai zoia, Messiah ani iti an riet sikin, Jisua'n ramkhoringei hah an chong rang phal ngei mak.
42 Y siendo ya de día salió, y se fué á un lugar desierto: y las gentes le buscaban, y vinieron hasta él; y le detenían para que no se apartase de ellos.
Hanchu khuo ahongvârin chu, khopui a mâka mun inthimna a sea, mipuingeiin an roka, an mûn chu, anni mâk loia la châm rangin an pûta.
43 Mas él les dijo: Que también á otras ciudades es necesario que anuncie el evangelio del reino de Dios; porque para esto soy enviado.
Hannisenla, Jisua'n an kôma, “Pathien Rêngram Thurchisa hih khopui adadangei khoma misîr rang piela itîr kêng ki ni,” a tipe ngeia.
44 Y predicaba en las sinagogas de Galilea.
Hanchu, Galilee rama Synagog tina thurchi a misîr zoi.

< San Lucas 4 >