< Job 4 >

1 Y RESPONDIÓ Eliphaz el Temanita, y dijo:
Hahoi Teman tami Eliphaz ni ahni koe bout a dei e teh,
2 Si probáremos á hablarte, serte ha molesto; mas ¿quién podrá detener las palabras?
nang koe lawk kam touh ka dei haw vai, na thaima han vaimoe. Hatei apinimaw dei laipalah ao thai han.
3 He aquí, tú enseñabas á muchos, y las manos flacas corroborabas;
Tami moikapap na cangkhai toe. Kut tha kaawm hoeh e tha na o sak.
4 Al que vacilaba, enderezaban tus palabras, y esforzabas las rodillas que decaían.
Na lawk ni karawmnaw hah a thaw sak teh, khokpakhu tha kaawm hoeh e tha ao sak.
5 Mas ahora que [el mal] sobre ti ha venido, te es duro; y cuando ha llegado hasta ti, te turbas.
Hateiteh, atu nama koe a pha teh, na lung sut a pout. Na tek teh, na ngaihmang.
6 ¿Es este tu temor, tu confianza, tu esperanza, y la perfección de tus caminos?
Na barilawa e hoi na kâuepkhai e nahoehmaw, kakuep e lamthung hah na ngaihawi e nahoehmaw.
7 Recapacita ahora, ¿quién que fuera inocente se perdiera? y ¿en dónde los rectos fueron cortados?
Atu pouk haw, kayonhoehe apimaw kahmakata boi vai. Hat hoehpawiteh, tamikalan hah nâmaw tâkhawng e lah ao boi.
8 Como yo he visto, los que aran iniquidad y siembran injuria, la siegan.
Kahmanae dawkvah payonpakainae, talai kanawk teh runae ka tu e ni doeh ouk a a.
9 Perecen por el aliento de Dios, y por el espíritu de su furor son consumidos.
Cathut e kâha dawk a kahma awh teh, a lungkhueknae kâha dawk be a kak awh.
10 El bramido del león, y la voz del león, y los dientes de los leoncillos son quebrantados.
Sendek huk e pawlawk hoi, ka matheng poung e sendektan kanaw e a hâ hah a kâkhoe.
11 El león viejo perece por falta de presa, y los hijos del león son esparcidos.
Ca hane ao hoeh dawkvah Sendek matawngnaw a kamlum teh, Sendek manu e a canaw teh koung kâkapek awh.
12 El negocio también me era á mí oculto; mas mi oído ha percibido algo de ello.
Atu arulahoi kai koe lawk a pha teh, ka hnâ ni arulahoi pouk e hah a thai.
13 En imaginaciones de visiones nocturnas, cuando el sueño cae sobre los hombres,
Karoumcalah a i awh lahun navah, karum vah vision hah pouk lahun navah,
14 Sobrevínome un espanto y un temblor, que estremeció todos mis huesos:
Takinae hoi pâyawnae kai koe a pha. Ka hrunaw pueng koung kâhlehlawk sak e han,
15 Y un espíritu pasó por delante de mí, que hizo se erizara el pelo de mi carne.
Hottelah muitha teh, ka hmalah a kâhlai teh, ka muen rueng a thaw.
16 Paróse un fantasma delante de mis ojos, cuyo rostro yo no conocí, y quedo, oí que decía:
Hote muitha hah a kangdue teh, ka kamnuek e hah kapek thai hoeh. Ka mithmu vah hno buet touh a kamnue, duem ao teh lawk hah ka thai.
17 ¿Si será el hombre más justo que Dios? ¿si será el varón más limpio que el que lo hizo?
Ka dout thai e tami heh, Cathut hlak vah a lan thai maw, tami heh kasakkung hlak vah a thoung thai na maw.
18 He aquí que en sus siervos no confía, y notó necedad en sus ángeles;
A sannaw patenghai kâuepkhai hoeh niteh, kalvantaminaw hai na payon tet pouh pawiteh,
19 ¡Cuánto más en los que habitan en casas de lodo, cuyo fundamento está en el polvo, y que serán quebrantados de la polilla!
amhru im dawk kho ka sak niteh, a kungpui teh, vaiphu lah ao teh, ahnimanaw teh, khakbara ni patenghai a tâ thai e hah bangtelamaw hoe a yuem thai han.
20 De la mañana á la tarde son quebrantados, y se pierden para siempre, sin haber quien lo considere.
Amon hoi tangmin totouh katipcalah a kâbawng teh, apinihai tek laipalah a yungyoe a kahma awh.
21 ¿Su hermosura, no se pierde con ellos mismos? Mueren, y sin sabiduría.
Ahawi poungnae naw hai koung takhoe lah ao teh, lungangnae awm laipalah be a due awh telah atipouh.

< Job 4 >