Job 17

1 MI ALIENTO está corrompido, acórtanse mis días, y me está aparejado el sepulcro.

Moj dih je pokvarjen, moji dnevi so izumrli, zame so pripravljeni grobovi.

2 No hay conmigo sino escarnecedores, en cuya acrimonia se detienen mis ojos.

Mar niso tukaj z menoj zasmehovalci? Mar moje oko ne vztraja v njihovem izzivanju?

3 Pon ahora, dame fianza para [litigar] contigo: ¿quién tocará ahora mi mano?

Sedaj se ulezi, postavi me v poroštvo s seboj. Kdo je ta, ki bo udaril roki z menoj?

4 Porque [á éstos] has tú escondido su corazón de inteligencia: por tanto, no [los] ensalzarás.

Kajti njihovo srce si skril pred razumevanjem, zato jih ne boš povišal.

5 El que denuncia lisonjas á sus prójimos, los ojos de sus hijos desfallezcan.

Kdor svojim prijateljem govori prilizovanja, bodo pešale celo oči njegovih otrok.

6 El me ha puesto por parábola de pueblos, y delante [de ellos] he sido como tamboril.

Naredil me je tudi za tarčo posmeha med ljudstvom in poprej sem bil kakor bobnič.

7 Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, y mis pensamientos todos son como sombra.

Tudi moje oko je zatemnjeno zaradi bridkosti in vsi moji udi so kakor senca.

8 Los rectos se maravillarán de esto, y el inocente se levantará contra el hipócrita.

Pošteni možje bodo osupli ob tem in nedolžni se bo razvnel zoper hinavca.

9 No obstante, proseguirá el justo su camino, y el limpio de manos aumentará la fuerza.

Tudi pravični se bo držal svoje poti, kdor pa ima čiste roke, bo močnejši in močnejši.

10 Mas volved todos vosotros, y venid ahora, que no hallaré entre vosotros sabio.

Toda kar se tiče vas vseh, ali se vrnete in torej greste, kajti med vami ne morem najti enega modrega moža.

11 Pasáronse mis días, fueron arrancados mis pensamientos, los designios de mi corazón.

Moji dnevi so minili, moji nameni so zlomljeni, celó misli mojega srca.

12 Pusieron la noche por día, y la luz se acorta delante de las tinieblas.

Noč spreminjajo v dan, svetloba je kratka zaradi teme.

13 Si yo espero, el sepulcro es mi casa: haré mi cama en las tinieblas. (Sheol h7585)

Če čakam, je moja hiša grob; svojo posteljo sem postlal v temi. (Sheol h7585)

14 A la huesa tengo dicho: Mi padre eres tú; á los gusanos: Mi madre y mi hermana.

Trohnenju sem rekel: ›Ti si moj oče, ‹ ličinki: › Ti si moja mati in moja sestra.‹

15 ¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? y mi esperanza ¿quién la verá?

Kje je sedaj moje upanje? Glede mojega upanja, kdo ga bo videl?

16 A los rincones de la huesa descenderán, y juntamente descansarán en el polvo. (Sheol h7585)

Šli bodo dol k zapahom jame, ko je naš skupni počitek v prahu.« (Sheol h7585)