< Job 17 >

1 MI ALIENTO está corrompido, acórtanse mis días, y me está aparejado el sepulcro.
Spiritus meus attenuabitur, dies mei breviabuntur, et solum mihi superest sepulchrum.
2 No hay conmigo sino escarnecedores, en cuya acrimonia se detienen mis ojos.
Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.
3 Pon ahora, dame fianza para [litigar] contigo: ¿quién tocará ahora mi mano?
Libera me Dominue, et pone me iuxta te, et cuiusvis manus pugnet contra me.
4 Porque [á éstos] has tú escondido su corazón de inteligencia: por tanto, no [los] ensalzarás.
Cor eorum longe fecisti a disciplina, propterea non exaltabuntur.
5 El que denuncia lisonjas á sus prójimos, los ojos de sus hijos desfallezcan.
Prædam pollicetur sociis, et oculi filiorum eius deficient.
6 El me ha puesto por parábola de pueblos, y delante [de ellos] he sido como tamboril.
Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.
7 Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, y mis pensamientos todos son como sombra.
Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
8 Los rectos se maravillarán de esto, y el inocente se levantará contra el hipócrita.
Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.
9 No obstante, proseguirá el justo su camino, y el limpio de manos aumentará la fuerza.
Et tenebit iustus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.
10 Mas volved todos vosotros, y venid ahora, que no hallaré entre vosotros sabio.
Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
11 Pasáronse mis días, fueron arrancados mis pensamientos, los designios de mi corazón.
Dies mei transierunt, cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum:
12 Pusieron la noche por día, y la luz se acorta delante de las tinieblas.
Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.
13 Si yo espero, el sepulcro es mi casa: haré mi cama en las tinieblas. (Sheol h7585)
Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum. (Sheol h7585)
14 A la huesa tengo dicho: Mi padre eres tú; á los gusanos: Mi madre y mi hermana.
Putredini dixi: Pater meus es, mater mea, et soror mea, vermibus.
15 ¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? y mi esperanza ¿quién la verá?
Ubi est ergo nunc præstolatio mea, et patientiam meam quis considerat?
16 A los rincones de la huesa descenderán, y juntamente descansarán en el polvo. (Sheol h7585)
In profundissimum infernum descendent omnia mea: putasne saltem ibi erit requies mihi? (Sheol h7585)

< Job 17 >