< Job 17 >

1 MI ALIENTO está corrompido, acórtanse mis días, y me está aparejado el sepulcro.
“Lespri m fin kase. Jou m yo etenn; tonbo a pare pou mwen.
2 No hay conmigo sino escarnecedores, en cuya acrimonia se detienen mis ojos.
Anverite mokè yo avè m, e zye m fikse sou pwovokasyon yo.
3 Pon ahora, dame fianza para [litigar] contigo: ¿quién tocará ahora mi mano?
“Depoze la koulye a, yon sekirite. Kanpe kon garanti mwen, ak Ou menm. Se kilès ki kab antann avè m?
4 Porque [á éstos] has tú escondido su corazón de inteligencia: por tanto, no [los] ensalzarás.
Paske Ou te anpeche kè yo konprann; pou sa, ou pa p egzalte yo.
5 El que denuncia lisonjas á sus prójimos, los ojos de sus hijos desfallezcan.
Sila ki enfòme kont zanmi li yo pou piyaj la, menm zye pitit li yo va vin gate.
6 El me ha puesto por parábola de pueblos, y delante [de ellos] he sido como tamboril.
“Men Li te fè m vin tounen yon vye pwovèb pou pèp la. Konsa, yo vin krache sou figi m.
7 Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, y mis pensamientos todos son como sombra.
Anplis, zye m vin pa wè klè akoz doulè m, e tout nanm mwen tankou lonbraj.
8 Los rectos se maravillarán de esto, y el inocente se levantará contra el hipócrita.
Moun ladwati va byen twouble ak sa, e linosan an va leve li menm kont enkwayan yo.
9 No obstante, proseguirá el justo su camino, y el limpio de manos aumentará la fuerza.
Malgre, moun dwat la va kenbe chemen li e sila ki gen men pwòp yo va vin pi fò e pi fò.
10 Mas volved todos vosotros, y venid ahora, que no hallaré entre vosotros sabio.
Men nou tout, retounen; malgre mwen pa twouve yon nonm saj pami nou.
11 Pasáronse mis días, fueron arrancados mis pensamientos, los designios de mi corazón.
Jou pa m yo fin pase, plan mwen yo vin chire nèt, menm dezi a kè mwen yo.
12 Pusieron la noche por día, y la luz se acorta delante de las tinieblas.
Yo fè lannwit mwen vin sanble lajounen. Yo di ‘limyè a toupre’ lè tout se fènwa.
13 Si yo espero, el sepulcro es mi casa: haré mi cama en las tinieblas. (Sheol h7585)
Si mwen chache Sejou mò yo kon lakay mwen, si mwen fè kabann mwen nan tenèb la; (Sheol h7585)
14 A la huesa tengo dicho: Mi padre eres tú; á los gusanos: Mi madre y mi hermana.
Si mwen kriye a fòs tonbo a: ‘Se ou ki papa m’; epi a vè a: “Ou se manman m ak sè m’;
15 ¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? y mi esperanza ¿quién la verá?
Alò, koulye a, se kibò espwa mwen ye? Epi se kilès k ap okipe espwa m?
16 A los rincones de la huesa descenderán, y juntamente descansarán en el polvo. (Sheol h7585)
Èske espwa m va desann avèk mwen nan Sejou Lanmò yo? Èske se ansanm n ap desann nan pousyè a?” (Sheol h7585)

< Job 17 >