Job 17
1 MI ALIENTO está corrompido, acórtanse mis días, y me está aparejado el sepulcro.
Το πνεύμά μου φθείρεται, αι ημέραι μου σβύνονται, οι τάφοι είναι έτοιμοι δι' εμέ.
2 No hay conmigo sino escarnecedores, en cuya acrimonia se detienen mis ojos.
Δεν είναι χλευασταί πλησίον μου; και δεν διανυκτερεύει ο οφθαλμός μου εν ταις πικρίαις αυτών;
3 Pon ahora, dame fianza para [litigar] contigo: ¿quién tocará ahora mi mano?
Ασφάλισόν με, δέομαι· γενού εις εμέ εγγυητής πλησίον σου· τις ήθελεν εγγυηθή εις εμέ;
4 Porque [á éstos] has tú escondido su corazón de inteligencia: por tanto, no [los] ensalzarás.
Διότι συ έκρυψας την καρδίαν αυτών από συνέσεως· διά τούτο δεν θέλεις υψώσει αυτούς.
5 El que denuncia lisonjas á sus prójimos, los ojos de sus hijos desfallezcan.
Του λαλούντος με απάτην προς τους φίλους, και οι οφθαλμοί των τέκνων αυτού θέλουσι τήκεσθαι.
6 El me ha puesto por parábola de pueblos, y delante [de ellos] he sido como tamboril.
Και με κατέστησε παροιμίαν των λαών· και ενώπιον αυτών κατεστάθην όνειδος.
7 Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, y mis pensamientos todos son como sombra.
Και ο οφθαλμός μου εμαράνθη υπό της θλίψεως, και πάντα τα μέλη μου έγειναν ως σκιά.
8 Los rectos se maravillarán de esto, y el inocente se levantará contra el hipócrita.
Οι ευθείς θέλουσι θαυμάσει εις τούτο, και ο αθώος θέλει διεγερθή κατά του υποκριτού.
9 No obstante, proseguirá el justo su camino, y el limpio de manos aumentará la fuerza.
Ο δε δίκαιος θέλει κρατεί την οδόν αυτού, και ο καθαρός τας χείρας θέλει επαυξήσει την δύναμιν αυτού.
10 Mas volved todos vosotros, y venid ahora, que no hallaré entre vosotros sabio.
Σεις δε πάντες επιστράφητε, και έλθετε τώρα· διότι ουδένα συνετόν θέλω ευρεί μεταξύ σας.
11 Pasáronse mis días, fueron arrancados mis pensamientos, los designios de mi corazón.
Αι ημέραι μου παρήλθον, εκόπησαν οι σκοποί μου, αι επιθυμίαι της καρδίας μου.
12 Pusieron la noche por día, y la luz se acorta delante de las tinieblas.
Την νύκτα μετέβαλον εις ημέραν· το φως είναι πλησίον του σκότους.
Εάν προσμένω, ο τάφος είναι η κατοικία μου· έστρωσα την κλίνην μου εν τω σκότει. (Sheol h7585)
14 A la huesa tengo dicho: Mi padre eres tú; á los gusanos: Mi madre y mi hermana.
Εβόησα προς την φθοράν, Είσαι, πατήρ μου· προς τον σκώληκα, Μήτηρ μου και αδελφή μου είσαι.
15 ¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? y mi esperanza ¿quién la verá?
Και που τώρα η ελπίς μου; και την ελπίδα μου τις θέλει ιδεί;
