< 2 Samuel 13 >

1 ACONTECIÓ después de esto, que teniendo Absalom hijo de David una hermana hermosa que se llamaba Thamar, enamoróse de ella Amnón hijo de David.
Chuin David chapa Absalom chun sopi numei hoi tah khat aneiyin, amin chu Tamar akiti; hiti chun phat chomkhat jouvin David chapa Ammonin Tamar chu ahin deicha lheh tan ahi.
2 Y estaba Amnón angustiado hasta enfermar, por Thamar su hermana: porque por ser ella virgen, parecía á Amnón que sería cosa dificultosa hacerle algo.
Amnon chun Tamar chu adeicha lheh jeng tan ahileh hinkho man ding dan jong ahethei tapon, hichun achainan Tamar adeichat behset jeh in adam mo lotan ahi; Ijeh inem itileh Tamar chu nungah thengsel ahina laiyin, chule Amnon in amanu chu kachan joulou ding hitam tin alungin agel tan ahi.
3 Y Amnón tenía un amigo que se llamaba Jonadab, hijo de Simea, hermano de David: y era Jonadab hombre muy astuto.
Ahivangin Amnon hin kilopi loi lungthim suhto je themtah khat anei in, amin jong Jonadab akiti; amapa hi David loipa Shimea chapa ahi.
4 Y éste le dijo: Hijo del rey, ¿por qué de día en día vas así enflaqueciendo? ¿no me lo descubrirás á mí? Y Amnón le respondió: Yo amo á Thamar la hermana de Absalom mi hermano.
Nikhat Jonadab in Amnon koma aseiyin, “Ipi bola lengpa chapa jingkah seh le mi-ngol ho um banga umjing nahim? Ipi ham nabuina?” atileh; Amnon in jong asei peh tai, “Keiman kasopi pa Absalom naonu Tamar khu kadei chat jeh ahi,” tin aphong doh tan ahi.
5 Y Jonadab le dijo: Acuéstate en tu cama, y finge que estás enfermo; y cuando tu padre viniere á visitarte, dile: Ruégote que venga mi hermana Thamar, para que me conforte con [alguna] comida, y aderece delante de mí alguna vianda, para que viendo yo, la coma de su mano.
Chuphat’in Jonadab chun aphai, “keiman epi nabol ding naseipih nange ati. Nungchin lang Nalupna a khun lumin lang kinat lhem sah in. Napa chu nangma ve dinga ahung tengleh napa koma hitin seiyin, Tamar chu ahunga nangma dia an neh themkhat nahung bolpih din thum'in. chule aman namitmu a akhut tah a nahung vah'a ahileh nangma naol chom din jong seipih tan ati.”
6 Acostóse pues Amnón, y fingió que estaba enfermo, y vino el rey á visitarle: y dijo Amnón al rey: Yo te ruego que venga mi hermana Thamar, y haga delante de mí dos hojuelas, que coma yo de su mano.
Hichun Amnon in jong asei bang bang chun alup nah a alumin akinat lhem sah tai. chuin lengpa chu ave din ahungtan ahileh Amnon chun lengpa koma chun asei tai,” Lungset tah in kanaonu Tamar chu neihin solpeh inlang keima mitmun kadutah khat nehding eihung sempih hen, chutile ken ama khutsoh mong mong chu nenge,” ati tai.
7 Y David envió á Thamar á su casa, diciendo: Ve ahora á casa de Amnón tu hermano, y hazle de comer.
Hijeh chun David jong anom in Tamar chu Amnon’s in a agachi a anneh ding them khat agasem peh din asol tan ahi.
8 Y fué Thamar á casa de su hermano Amnón, el cual estaba acostado; y tomó harina, y amasó é hizo hojuelas delante de él, y aderezólas.
Chuphat’in Tamar jong Amnon in'a achen alhun phat in, alupna lang a ache lut tai. Hichun changboi goina alan changbong agoiyin, Amnon mitmu tah in changlhah chu asem’in akan peh tai.
9 Tomó luego la sartén, y sacólas delante de él: mas él no quiso comer. Y dijo Amnón: Echad fuera de aquí á todos. Y todos se salieron de allí.
Ahin amanun akhangbel sunga a changlhah kansa chu Amnon ang sunga agathah lutpeh vang'in amapan ane deh tapon ahi. Hichun Amnon’in asohte kommah aseiyin, “Kakoma konin nabon un potdoh'un,” ati. Hijeh chun abonchao vin ama koma konin apotdoh soh kei tau’ve.
10 Entonces Amnón dijo á Thamar: Trae la comida á la alcoba, para que yo coma de tu mano. Y tomando Thamar las hojuelas que había aderezado, llevólas á su hermano Amnón á la alcoba.
Chutah chun Amnon in Tamar koma asei in, “Tun an neh ding chu kalupna langah hinchoilut inlang chule neinehsah tan ati. Hichun Tamar injong anehh ding chu achoilut pih tan ahi.
11 Y como ella se las puso delante para que comiese, él trabó de ella, diciéndole: Ven, hermana mía acuéstate conmigo.
Ahin amanun anehsah jing lai chun, amapan ahintuh chah kheh in chule athumtan ahi, “Hungin neihung luppin kalungset kanaonu,” tin.
12 Ella entonces le respondió: No, hermano mío, no me hagas fuerza; porque no se ha de hacer así en Israel. No hagas tal desacierto.
Chuin Tamar chu akap in “Ahipoi he-u, ngol hih in! hitabang pihi kema kom ah bolhih beh in! hitobang ngol hoitah thil hi Israel chate lah a kibol ngai lou ahi, ati.
13 Porque, ¿dónde iría yo con mi deshonra? Y aun tú serías [estimado] como uno de los perversos en Israel. Ruégote pues ahora que hables al rey, que no me negará á ti.
Chule keiman hoilam a jum kathoh ngam ding ham? chule nang jong Israel chate lah a michavai mi-ngol khat mong mong nahi ding hita chume. Hijeh a chu katao tho ahi, lengpa koma neiki thumle chun aman jong nang ding beh a chu ajah da louhel ding ahi nai,” ati.
14 Mas él no la quiso oir; antes pudiendo más que ella la forzó, y echóse con ella.
Ahin Amnon chun amanu thusei chu a ngaipeh tapon, amanu sanga athahat joh jeh chun pum hat’in aluppi tai.
15 Aborrecióla luego Amnón de tan grande aborrecimiento, que el odio con que la aborreció fué mayor que el amor con que la había amado. Y díjole Amnón: Levántate y vete.
Chuin hetman louvin Amnon’s lungset nachu muda najoh ahungsoh tan, chule amuda dan chu masanga adei chat na sang in akhoh jo tai ahi. Hijeh chun Amnon chun akoma hitin asei tai, “Kithou doh loiyin lang pot doh loiyin,” tin asol doh loitan ahi.
16 Y ella le respondió: No es razón; mayor mal es éste de echarme, que el que me has hecho. Mas él no la quiso oir:
Chuin Tamar’in kap pummin aseiyin, “Ahipoi he-u, hitobang thildih louva neisol doh loi hi neibol masat na sanga khoh cheh jo ahi,” ativangin Amnonin angai peh deh tapon ahi.
17 Antes llamando su criado que le servía dijo: Echame ésta allá fuera, y tras ella cierra la puerta.
Chujouvin Amnon in alhacha ho akouvin thu apetan ahi, “Hiche nu hi kamasang a konin sol doh loiyun lang anunga kotpichu kamloi un” ati.
18 Y tenía ella sobre sí una ropa de colores, traje que las hijas vírgenes de los reyes vestían. Echóla pues fuera su criado, y cerró la puerta tras ella.
Hitichun Amnon lhachahon Tamar chu asoldoh loiyun anunga kotpi akamden tan ahi. Tamar chun sangkhol chol hoitah aki-ah ahi; ajeh chu chuchi laikhanga chon nadan dungjui a leng chanu nu-ngah theng hochu hitobanga chu ana kivonji mongu ahiye.
19 Entonces Thamar tomó ceniza, y [esparcióla] sobre su cabeza, y rasgó la ropa de colores de que estaba vestida, y puestas sus manos sobre su cabeza, fuése gritando.
Ahinlah tun Tamar in asang khol chol chu abot tel’in chule alu jangah vutvam akiloi tan ahi. chuin akhut chu amai ah akoi in, o thong je jun akap’in achi mangtan ahi.
20 Y díjole su hermano Absalom: ¿Ha estado contigo tu hermano Amnón? Pues calla ahora, hermana mía: tu hermano es; no pongas tu corazón en este negocio. Y quedóse Thamar desconsolada en casa de Absalom su hermano.
Hichun A-upa Absalom in ana dong in “Na sopipa Amnon chun naum khompi hiteiyin te ong? hijongle tun thipchat in umtan, ajeh chu ama jong na-upa ahi bouve. chule athilbol hi nalungthim a chinda tan,” ati. Hijeh chun Tamar jong a-upa Absalom in’a chun lung genthei tah in acheng den tan ahi.
21 Y luego que el rey David oyó todo esto, fué muy enojado.
Chuin David lengpan hitobang thilsoh ho hi ajah doh phat’in alung hang lheh jeng tan ahi.
22 Mas Absalom no habló con Amnón ni malo ni bueno; bien que Absalom aborrecía á Amnón, porque había forzado á Thamar su hermana.
Chule Absalom in hitabong thilsoh hi Amnon koma aseidoh lou vang'in Amnon chu nasatah in avetda lheh jeng tan ahi ajeh chu anaonu chunga athilbol aumchan jeh chu ahi. Absalom’s in Amnon Chunga Phu Alah
23 Y aconteció pasados dos años, que Absalom tenía esquiladores en Bala-hasor, que está junto á Ephraim; y convidó Absalom á todos los hijos del rey.
Hitichun kumni jouvin Absalom chun Ephriam kom a Baal-hazor khoa kelngoi mul avou in, Chule Absalom chun leng chapate jouse chu abonchan golvah a chun akou soh kei in ahi.
24 Y vino Absalom al rey, y díjole: He aquí, tu siervo tiene ahora esquiladores: yo ruego que venga el rey y sus siervos con tu siervo.
Hichun Absalom jong lengpa henga achin hitin agaseiye, “ka kelngomul vou hon tunna atong un, hijeh chun lengpa le asoh te jouse jong lungset tah a nahung uva hiche nikho hi keitoh neihung man khompi diu ham? tin agasei tai.
25 Y respondió el rey á Absalom: No, hijo mío, no vamos todos, porque no te hagamos costa. Y aunque porfió con él, no quiso ir, mas bendíjolo.
Ahivang in lengpan Absalom adonbut’in, “Ahipoi kacha, kabon uva kahung uleh nang dinga khanlel kahi diu ahi ati. Ahinla Absalom in aha tem cheh jeng in ahi, hiche jong hin David chu ache deh poi, Absalom chu aphat thei na aboh jeng vang'in.
26 Entonces dijo Absalom: Si no, ruégote que venga con nosotros Amnón mi hermano. Y el rey le respondió: ¿Para qué ha de ir contigo?
Chuphat’in Absalomin aphai khutia nang nahung thei lou ding leh eti nagel em kanaopa Amnon hinsol ding chu? Chuin lengpan ahin donbut in, epi jeh a Amnon hungding? ati.
27 Y como Absalom lo importunase, dejó ir con él á Amnón y á todos los hijos del rey.
Ahin Absalomin asei kit in Amnon le leng chapate aboncha solpeh ding lengpa anup masang in angeh ngeh jenge tan ahi. ajeh chu Absalom kigutnahi lengte jaona dia kilomtah a kingon abol ahi.
28 Y había Absalom dado orden á sus criados, diciendo: Ahora bien, mirad cuándo el corazón de Amnón estará alegre del vino, y en diciéndoos yo, Herid á Amnón, entonces matadle, y no temáis; que yo os lo he mandado. Esforzaos pues, y sed valientes.
Chujou in Absalom chun asoh teho chu thu asei peh masat in, “Amnon chu lengpi twi ahung kham ve-lhi jing jenguvin lang, keiman najah-uva, ‘Amnon chu jep’uvin tia kahin sei tengle that jeng uvin, kicha hih hel’uvin. Ajeh chu keiman thu kapeh louva nabol u ham? Hangsan tah le thanei tah in pang uvin,” tin asei peh tai.
29 Y los criados de Absalom hicieron con Amnón como Absalom lo había mandado. Levantáronse luego todos los hijos del rey, y subieron todos en sus mulos, y huyeron.
Hijeh chun Absalom soh ten jong Absalom in athupeh bang bang uvin Amnon chu athat taovin ahi. Chuin lengpa chapate adangho se abonchan akipat’uvin asakol pol cheh chunga atou doh soh keiyuvin ajam gamtauve.
30 Y estando aún ellos en el camino, llegó á David el rumor que decía: Absalom ha muerto á todos los hijos del rey, que ninguno de ellos ha quedado.
Hichun amaho lamkim lah Jerusalem ahung gei uvin David henga thu ahung kithang lut masan, “Absalomin lengpa chapate jouse athat game, khat’a khat cha jong ahing hoi ta poi,” tin ahung ki sei e.
31 Entonces levantándose David, rasgó sus vestidos, y echóse en tierra, y todos sus criados, rasgados sus vestidos, estaban delante.
Chutah chun lengpa jong akipat doh paiyin aponsil jouse abottel’in tollhanga akijam tai; chuin akoma ding alhacha jousen jong tijat jeh le lungkham jeh in aponsil akibotel soh kei tao vin ahi.
32 Y Jonadab, hijo de Simea hermano de David, habló y dijo: No diga mi señor que han muerto á todos los jóvenes hijos del rey, que sólo Amnón es muerto: porque en boca de Absalom estaba puesto desde el día que Amnón forzó á Thamar su hermana.
Chuin David golpa Shimea chapa Jonadab chu David kom ahung in hitin asei e, “Ahipoi tahsan hih beh in, lengpa chapate ho jouse aboncha atha ahi sam poi, Amnon chang seh kithat ahibouve; ijeh-inem itileh Absalomin hichebol ding hi masanga pet Amnonin anaonu Tamar pum hat san a abolset nikho’a pat a chu gonsa anakoi ahitai.
33 Por tanto, ahora no ponga mi señor el rey en su corazón [esa] voz que dice: Todos los hijos del rey son muertos: porque sólo Amnón es muerto.
Ahipoi, kapu lengpa nachapate abonchauva thigam ahi poi! Amnon sehbou thi ahi,” ati.
34 Absalom huyó luego. Entre tanto, alzando sus ojos el mozo que estaba en atalaya, miró, y he aquí mucho pueblo que venía á sus espaldas por el camino de hacia el monte.
Hichephat tah chun Absalom chu ajam mang tai; chuin Jerusalem a mive lhia pangpa chun akho dah in agah vet’a ahileh, vetan, Horonaim molsang pang langa chun mihem tamtah ahung kijot’uvin ahi. tin lengpa seipih din alhai tan ahi.
35 Y dijo Jonadab al rey: He allí los hijos del rey que vienen: es así como tu siervo ha dicho.
Hichun Jonadab chun lengpa jaah ven! Tun leng chapate khu ahung tauve; nalhachapa keiman kasei peh bang in ahung taove,” ati peh e.
36 Y como él acabó de hablar, he aquí los hijos del rey que vinieron, y alzando su voz lloraron. Y también el mismo rey y todos sus siervos lloraron con muy grandes lamentos.
Chule Jonadab chun thu asei jou jouvin, vetan, lengpa chapate chu ahung lhung pai tauvin, chuin apeng jah’uvin akap cheh tauvin ahileh, lengpa le alhacha ho jong abonchauvin lhase tah-in akap soh kei uve.
37 Mas Absalom huyó, y fuése á Talmai hijo de Amiud, rey de Gessur. Y [David] lloraba por su hijo todos los días.
Chuin David in nisotpi achapa Amnon pul adouvin ahi. Absalom vang chu apupa Geshur lengpa Ammihud chapa Talmai koma ajam tan ahi.
38 Y después que Absalom huyó y se fué á Gessur, estuvo allá tres años.
Hitichun Absalom Geshur gamah kumthum sungin aga um tan ahi.
39 Y el rey David deseó ver á Absalom: porque ya estaba consolado acerca de Amnón que era muerto.
Chule tun leng David injong Amnon thi chung changa kicham na nei a, achapa Absalom toh kithah gopkhom kit ding chu angaicha lheh tan ahi.

< 2 Samuel 13 >