Romanos 14
1 Al enfermo en la fe recibíd le, sin andar en contiendas de opiniones.
යෝ ජනෝ(අ)දෘඪවිශ්වාසස්තං යුෂ්මාකං සඞ්ගිනං කුරුත කින්තු සන්දේහවිචාරාර්ථං නහි|
2 Porque uno cree que se ha de comer de todas cosas: otro enfermo come legumbres.
යතෝ නිෂිද්ධං කිමපි ඛාද්‍යද්‍රව්‍යං නාස්ති, කස්‍යචිජ්ජනස්‍ය ප්‍රත්‍යය ඒතාදෘශෝ විද්‍යතේ කින්ත්වදෘඪවිශ්වාසඃ කශ්චිදපරෝ ජනඃ කේවලං ශාකං භුඞ්ක්තං|
3 El que come, no menosprecie al que no come; y el que no come, no juzgue al que come; porque Dios le ha recibido.
තර්හි යෝ ජනඃ සාධාරණං ද්‍රව්‍යං භුඞ්ක්තේ ස විශේෂද්‍රව්‍යභෝක්තාරං නාවජානීයාත් තථා විශේෂද්‍රව්‍යභෝක්තාපි සාධාරණද්‍රව්‍යභෝක්තාරං දෝෂිණං න කුර‍්‍ය්‍යාත්, යස්මාද් ඊශ්වරස්තම් අගෘහ්ලාත්|
4 ¿Tú, quién eres, que juzgas el siervo ajeno? Para su señor está en pie, o cae; mas, se afirmará: que poderoso es Dios para afirmarle.
හේ පරදාසස්‍ය දූෂයිතස්ත්වං කඃ? නිජප්‍රභෝඃ සමීපේ තේන පදස්ථේන පදච්‍යුතේන වා භවිතව්‍යං ස ච පදස්ථ ඒව භවිෂ්‍යති යත ඊශ්වරස්තං පදස්ථං කර්ත්තුං ශක්නෝති|
5 Uno juzga que hay diferencia entre día y día: otro juzga iguales todos los días. Cada uno esté asegurado en su mismo ánimo.
අපරඤ්ච කශ්චිජ්ජනෝ දිනාද් දිනං විශේෂං මන්‍යතේ කශ්චිත්තු සර්ව්වාණි දිනානි සමානානි මන්‍යතේ, ඒකෛකෝ ජනඃ ස්වීයමනසි විවිච්‍ය නිශ්චිනෝතු|
6 El que hace caso del día, lo hace para el Señor; y el que no hace caso del día, para el Señor no lo hace. El que come, para el Señor come; porque da gracias a Dios; y el que no come, para el Señor no come, y da gracias a Dios.
යෝ ජනඃ කිඤ්චන දිනං විශේෂං මන්‍යතේ ස ප්‍රභුභක්ත්‍යා තන් මන්‍යතේ, යශ්ච ජනඃ කිමපි දිනං විශේෂං න මන්‍යතේ සෝ(අ)පි ප්‍රභුභක්ත්‍යා තන්න මන්‍යතේ; අපරඤ්ච යඃ සර්ව්වාණි භක්‍ෂ්‍යද්‍රව්‍යාණි භුඞ්ක්තේ ස ප්‍රභුභක්තයා තානි භුඞ්ක්තේ යතඃ ස ඊශ්වරං ධන්‍යං වක්ති, යශ්ච න භුඞ්ක්තේ සෝ(අ)පි ප්‍රභුභක්ත්‍යෛව න භුඤ්ජාන ඊශ්වරං ධන්‍යං බ්‍රූතේ|
7 Porque ninguno de nosotros vive para sí; y ninguno muere para sí.
අපරම් අස්මාකං කශ්චිත් නිජනිමිත්තං ප්‍රාණාන් ධාරයති නිජනිමිත්තං ම්‍රියතේ වා තන්න;
8 Que si vivimos, para el Señor vivimos; y si morimos, para el Señor morimos. Así que, o que vivamos, o que muramos, del Señor somos.
කින්තු යදි වයං ප්‍රාණාන් ධාරයාමස්තර්හි ප්‍රභුනිමිත්තං ධාරයාමඃ, යදි ච ප්‍රාණාන් ත්‍යජාමස්තර්හ්‍යපි ප්‍රභුනිමිත්තං ත්‍යජාමඃ, අතඒව ජීවනේ මරණේ වා වයං ප්‍රභෝරේවාස්මහේ|
9 Porque Cristo para esto murió, y resucitó, y volvió a vivir, para enseñorearse así de los muertos como de los que viven.
යතෝ ජීවන්තෝ මෘතාශ්චේත්‍යුභයේෂාං ලෝකානාං ප්‍රභුත්වප්‍රාප්ත්‍යර්ථං ඛ්‍රීෂ්ටෝ මෘත උත්ථිතඃ පුනර්ජීවිතශ්ච|
10 Mas tú ¿por qué juzgas a tu hermano? O tú también ¿por qué menosprecias a tu hermano? porque todos hemos de comparecer delante del tribunal de Cristo.
කින්තු ත්වං නිජං භ්‍රාතරං කුතෝ දූෂයසි? තථා ත්වං නිජං භ්‍රාතරං කුතස්තුච්ඡං ජානාසි? ඛ්‍රීෂ්ටස්‍ය විචාරසිංහාසනස්‍ය සම්මුඛේ සර්ව්වෛරස්මාභිරුපස්ථාතව්‍යං;
11 Pues escrito está: Vivo yo, dice el Señor, que a mí se doblará toda rodilla; y toda lengua confesará a Dios.
යාදෘශං ලිඛිතම් ආස්තේ, පරේශඃ ශපථං කුර්ව්වන් වාක්‍යමේතත් පුරාවදත්| සර්ව්වෝ ජනඃ සමීපේ මේ ජානුපාතං කරිෂ්‍යති| ජිහ්වෛකෛකා තථේශස්‍ය නිඝ්නත්වං ස්වීකරිෂ්‍යති|
12 De manera que cada uno de nosotros dará a Dios razón de sí.
අතඒව ඊශ්වරසමීපේ(අ)ස්මාකම් ඒකෛකජනේන නිජා කථා කථයිතව්‍යා|
13 Así que, no juzguemos más los unos a los otros; mas antes juzgád esto, que nadie ponga tropiezo al hermano, o ocasión de caer.
ඉත්ථං සති වයම් අද්‍යාරභ්‍ය පරස්පරං න දූෂයන්තඃ ස්වභ්‍රාතු ර්විඝ්නෝ ව්‍යාඝාතෝ වා යන්න ජායේත තාදෘශීමීහාං කුර්ම්මහේ|
14 Yo sé, y estoy persuadido en el Señor Jesús, que nada hay de suyo inmundo; mas a aquel que piensa ser inmunda alguna cosa, a aquel le es inmunda.
කිමපි වස්තු ස්වභාවතෝ නාශුචි භවතීත්‍යහං ජානේ තථා ප්‍රභුනා යීශුඛ්‍රීෂ්ටේනාපි නිශ්චිතං ජානේ, කින්තු යෝ ජනෝ යද් ද්‍රව්‍යම් අපවිත්‍රං ජානීතේ තස්‍ය කෘතේ තද් අපවිත්‍රම් ආස්තේ|
15 Empero si por causa de tu comida tu hermano es contristado, ya no andas conforme a la caridad. No eches a perder con tu comida a aquel por el cual Cristo murió.
අතඒව තව භක්‍ෂ්‍යද්‍රව්‍යේණ තව භ්‍රාතා ශෝකාන්විතෝ භවති තර්හි ත්වං භ්‍රාතරං ප්‍රති ප්‍රේම්නා නාචරසි| ඛ්‍රීෂ්ටෝ යස්‍ය කෘතේ ස්වප්‍රාණාන් ව්‍යයිතවාන් ත්වං නිජේන භක්‍ෂ්‍යද්‍රව්‍යේණ තං න නාශය|
16 Que no se hable mal, pues, de vuestro bien:
අපරං යුෂ්මාකම් උත්තමං කර්ම්ම නින්දිතං න භවතු|
17 Porque el reino de Dios no es comida ni bebida; sino justicia, y paz, y gozo en el Espíritu Santo.
භක්‍ෂ්‍යං පේයඤ්චේශ්වරරාජ්‍යස්‍ය සාරෝ නහි, කින්තු පුණ්‍යං ශාන්තිශ්ච පවිත්‍රේණාත්මනා ජාත ආනන්දශ්ච|
18 Porque el que en esto sirve a Cristo, agrada a Dios, y es acepto a los hombres.
ඒතෛ ර‍්‍යෝ ජනඃ ඛ්‍රීෂ්ටං සේවතේ, ස ඒවේශ්වරස්‍ය තුෂ්ටිකරෝ මනුෂ්‍යෛශ්ච සුඛ්‍යාතඃ|
19 Sigamos pues lo que hace a la paz, y a la edificación de los unos a los otros.
අතඒව යේනාස්මාකං සර්ව්වේෂාං පරස්පරම් ඓක්‍යං නිෂ්ඨා ච ජායතේ තදේවාස්මාභි ර‍්‍යතිතව්‍යං|
20 No destruyas la obra de Dios por causa de la comida. Todas las cosas a la verdad son limpias; mas malo es para el hombre que come con ofensa.
භක්‍ෂ්‍යාර්ථම් ඊශ්වරස්‍ය කර්ම්මණෝ හානිං මා ජනයත; සර්ව්වං වස්තු පවිත්‍රමිති සත්‍යං තථාපි යෝ ජනෝ යද් භුක්ත්වා විඝ්නං ලභතේ තදර්ථං තද් භද්‍රං නහි|
21 Bueno es no comer carne, ni beber vino, ni nada en que tu hermano tropiece, o se ofenda, o se enflaquezca.
තව මාංසභක්‍ෂණසුරාපානාදිභිඃ ක්‍රියාභි ර‍්‍යදි තව භ්‍රාතුඃ පාදස්ඛලනං විඝ්නෝ වා චාඤ්චල්‍යං වා ජායතේ තර්හි තද්භෝජනපානයෝස්ත්‍යාගෝ භද්‍රඃ|
22 ¿Tú, tienes fe? Tén la contigo delante de Dios. Bienaventurado el que no se condena a sí mismo con lo que aprueba.
යදි තව ප්‍රත්‍යයස්තිෂ්ඨති තර්හීශ්වරස්‍ය ගෝචරේ ස්වාන්තරේ තං ගෝපය; යෝ ජනඃ ස්වමතේන ස්වං දෝෂිණං න කරෝති ස ඒව ධන්‍යඃ|
23 Mas el que duda, si comiere, es condenado, porque no comió con fe; y todo lo que no es de fe, es pecado.
කින්තු යඃ කශ්චිත් සංශය්‍ය භුඞ්ක්තේ(අ)ර්ථාත් න ප්‍රතීත්‍ය භුඞ්ක්තේ, ස ඒවාවශ්‍යං දණ්ඩාර්හෝ භවිෂ්‍යති, යතෝ යත් ප්‍රත්‍යයජං නහි තදේව පාපමයං භවති|
