< Salmos 77 >

1 Mi voz a Dios, y clamé: mi voz a Dios, y él me escuchará.
I KIN likwirki nil ai on Kot, on Kot, me i pan likwir on, o i me kotin mani ia.
2 En el día de mi angustia al Señor busqué: mi llaga se desangraba de noche, sin estancarse: mi alma no quería consuelo.
Ni ai anjau apwal, i kin rapaki leowa; ni pon pa i kin u wei o jota kin dukedi, pwe wen I jota kak injenemaula.
3 Acordábame de Dios, y me sobresaltaba: quejábame, y desmayaba mi espíritu. (Selah)
Ni ai tamanda Kot, i kin ajenokida, ni ai madamadaua, nen i kin luetala.
4 Tenías los párpados de mis ojos: estaba quebrantado, y no hablaba.
Kom kin kotin kolekol por en maj ai, pwe ira en papat; nai inen en luet, jolar itar on lokaia.
5 Contaba los días desde el principio: los años de los siglos.
I kin lamelame duen ran en maj akan, duen par akan me jamalar.
6 Acordábame de mis canciones de noche: meditaba con mi corazón, y mi espíritu escudriñaba.
Ni pon i kin lamelame duen ai kajan arp, o monion i kin madamadaua; nen i kin raparapaki.
7 ¿Desechará el Señor para siempre, y no volverá más a amar?
Kalelapok, leowa pan kotin onion kokolata, o a jota pan kotin maki on?
8 ¿Háse acabado para siempre su misericordia? ¿Háse acabado la palabra para generación y generación?
A kalanan rojelar melel, o a inau imwijokalar kokolata?
9 ¿Ha olvidado Dios el haber misericordia? ¿Ha encerrado con la ira sus misericordias? (Selah)
Kot kotin malielar a mak on kit, o a karirikilar onion a kalanan?
10 Y dije: Enfermedad mía es. En los años de la diestra del Altísimo.
Ari jo, i indadar: Mepukat me mau on ia; pali maun en lim en me Lapalap pan kak dorela meakaroj.
11 Acordábame de las obras de Jehová: por tanto me acordé de tus maravillas antiguas.
I me i kin taman kida wiawian leowa; melel i kin tamanda omui manaman akan jan maj o,
12 Y meditaba en todas tus obras, y hablaba de tus hechos.
O madamadaua duen omui wiawia kan karoj, o kilekilan duen omui dodok.
13 O! Dios, en santidad es tu camino, ¿Quién es Dios grande, como el Dios nuestro?
Main Kot, al omui me pun. Ia waja amen Kot manaman mia dueta Kaun o?
14 Tú eres el Dios que hace maravillas, haciendo notoria en los pueblos tu fortaleza.
Komui ta Kot me kin wia manaman akan. Komui kotin kajanjaledar omui manaman nan pun en wei kan.
15 Redímiste con brazo tu pueblo, los hijos de Jacob y de José. (Selah)
Komui kotin dore kila japwilim omui kan omui manaman, iei jeri en Iakop o Iojep akan.
16 Viéronte las aguas, o! Dios, las aguas te vieron, temieron, también temblaron los abismos.
Pil akan ariri komui, Main Kot, pil akan ariri komui, rap majapwekadar, o waja lol rererdar.
17 Las nubes echaron inundaciones de aguas: los cielos dieron voz; asimismo discurrieron tus rayos.
Tapok kalaimun akan kamoredier pil, tapok kan wiadar nanjapwe, o liol piripir jili.
18 El sonido de tus truenos anduvo en cerco: los relámpagos alumbraron al mundo: la tierra se estremeció, y tembló.
Nanjapwe wiauier nanlan; japwilim omui liol akan kamaraini jappa; jappa mokieda o rerer.
19 En la mar estuvo tu camino: y tus sendas en las muchas aguas; y tus pisadas no fueron conocidas.
Al omui mi nan madau, al omui tatik nan pil kalaimun akan, o jota me kaan aluwilu omui.
20 Llevaste, como ovejas, tu pueblo, por mano de Moisés, y de Aarón.
Kom kotin kalua japwilim omui kan dueta pwin eu ren Mojej o Aron.

< Salmos 77 >