Salmos 69

1 Sálvame, o! Dios, porque las aguas han entrado hasta el alma.

Przewodnikowi chóru, na Sosannim. Psalm Dawida. Wybaw mnie, Boże, bo wody sięgają aż do [mojej] duszy.

2 Estoy zabullido en cieno profundo, que no hay pie; soy venido en profundos de aguas, y la corriente me ha anegado.

Grzęznę w głębokim błocie, gdzie nie ma dna; dostałem się w głębokie wody i nurt mnie porywa.

3 He trabajado llamando; mi garganta se ha enronquecido; han desfallecido mis ojos de esperar a mi Dios.

Zmęczyłem się wołaniem, wyschło mi gardło; słabną moje oczy, gdy czekam na mojego Boga.

4 Hánse aumentado más que los cabellos de mi cabeza los que me aborrecen sin causa; hánse fortalecido mis enemigos, los que me destruyen sin porqué: lo que no hurté, entonces lo volví.

Więcej niż włosów na mojej głowie jest tych, którzy mnie nienawidzą bez powodu; ci, którzy niesłusznie [są] moimi wrogami i chcą mnie zniszczyć, wzmocnili się; musiałem zapłacić za to, czego nie zabrałem.

5 Dios, tú sabes mi insensatez; y mis delitos no te son ocultos.

Boże, ty znasz moją głupotę, a moje grzechy nie są ukryte przed tobą.

6 No sean avergonzados por mí, los que te esperan, Señor Jehová de los ejércitos; no sean confusos por mí los que te buscan, o! Dios de Israel.

Niech nie zaznają wstydu z mego powodu ci, którzy ciebie oczekują, Panie BOŻE zastępów, niech nie rumienią się z mego powodu ci, którzy ciebie szukają, Boże Izraela.

7 Porque por ti he sufrido vergüenza; confusión ha cubierto mi rostro.

Bo dla ciebie znoszę urąganie, hańba okrywa moją twarz.

8 He sido extrañado de mis hermanos, y extraño a los hijos de mi madre.

Stałem się obcy dla moich braci i cudzoziemcem dla synów mojej matki;

9 Porque el zelo de tu casa me comió, y los denuestos de los que te denuestan, cayeron sobre mí.

Bo gorliwość o twój dom zżarła mnie i spadły na mnie urągania urągających tobie.

10 Y lloré con ayuno de mi alma, y esto me ha sido por afrenta.

Płakałem i umartwiałem postem swą duszę, a stało się [to] moją hańbą.

11 Y puse saco por mi vestido, y fui a ellos por proverbio.

Założyłem wór [pokutny] jako szatę i stałem się dla nich pośmiewiskiem.

12 Hablaban contra mí los que se sentaban a la puerta, y en las canciones de los bebedores de sidra.

Mówili o mnie ci, którzy siedzą w bramie, i byłem [tematem] pieśni pijaków.

13 Y yo enderazaba mi oración a ti, o! Jehová, al tiempo de la buena voluntad: o! Dios, por la multitud de tu misericordia óyeme, por la verdad de tu salud.

Ale ja [kieruję] swoją modlitwę do ciebie, PANIE, w czasie pomyślnym; Boże, wysłuchaj mnie według twego wielkiego miłosierdzia, dla prawdy twego zbawienia.

14 Escápame del lodo, y no sea yo anegado; y sea yo librado de los que me aborrecen, y de los profundos de las aguas.

Uwolnij mnie z błota, abym nie ugrzązł; ocal mnie od tych, którzy mnie nienawidzą, i z głębokich wód.

15 No me anegue el ímpetu de las aguas, ni me suerba la hondura, ni el pozo cierre sobre mí su boca.

Niech nie zaleją mnie wezbrane wody ani nie pożre głębia i niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy.

16 Oyeme, Jehová; porque benigna es tu misericordia: conforme a la multitud de tus miseraciones mira por mí.

Wysłuchaj mnie, PANIE, bo dobre jest twoje miłosierdzie, według twojej wielkiej litości spójrz na mnie.

17 Y no escondas tu rostro de tu siervo; porque estoy angustiado; apresúrate, óyeme.

Nie zakrywaj twego oblicza przed swoim sługą, bo jestem w utrapieniu; wysłuchaj mnie czym prędzej.

18 Acércate a mi alma, redímela: por causa de mis enemigos líbrame.

Zbliż się do mojej duszy i wybaw ją, odkup mnie ze względu na mych wrogów.

19 Tú sabes mi afrenta, y mi confusión, y mi vergüenza; delante de ti están todos mis enemigos.

Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i niesławę, przed tobą [są] wszyscy moi wrogowie.

20 La afrenta ha quebrantado mi corazón; y he tenido dolor; y he esperado quien se compadeciese de mí, y no lo hubo, y consoladores, y no hallé.

Hańba złamała moje serce, ogarnęło mnie przygnębienie; oczekiwałem współczującego, ale go nie było; [szukałem] pocieszającego, ale nie znalazłem.

21 Y pusieron en mi comida hiel; y en mi sed me dieron a beber vinagre.

Zamiast pokarmu podali mi żółć, a gdy pragnąłem, napoili mnie octem.

22 Sea su mesa delante de ellos por lazo; y lo que es por paces, les sea por tropezón.

Niech ich stół stanie się dla nich sidłem, a ich pomyślność – pułapką.

23 Sean oscurecidos sus ojos para ver; y haz siempre titubear sus lomos.

Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, a ich biodra niech się zawsze chwieją.

24 Derrama sobre ellos tu ira, y el furor de tu enojo les comprenda.

Wylej na nich swoje oburzenie, a żar twego gniewu niech ich dosięgnie.

25 Sea su palacio asolado; en sus tiendas no haya morador.

Niech ich dom opustoszeje, w ich namiotach niech nikt nie mieszka.

26 Porque persiguieron al que tú heriste: y cuentan del dolor de los que tú mataste.

Bo prześladują [tego], którego ty uderzyłeś, i rozpowiadają o boleściach tych, których zraniłeś.

27 Pon maldad sobre su maldad, y no entren en tu justicia.

Dodaj nieprawość do ich nieprawości i niech nie dostąpią twojej sprawiedliwości.

28 Sean raídos del libro de los vivientes: y no sean escritos con los justos.

Niech będą wymazani z księgi żyjących i niech nie będą zapisani ze sprawiedliwymi.

29 Y yo afligido, y dolorido: tu salud, o! Dios, me defenderá.

Ja zaś jestem strapiony i zbolały; [niech] twoje zbawienie, Boże, podniesie mnie.

30 Yo alabaré el nombre de Dios con canción; y magnificarle he con alabanza.

Będę chwalił imię Boga pieśnią, będę go wywyższał dziękczynieniem.

31 Y agradará a Jehová más que buey, y becerro, que echa cuernos y uñas.

I będzie to milsze PANU niż wół albo cielec rogaty z kopytami.

32 Verán los humildes, y regocijarse han: buscád a Dios, y vivirá vuestro corazón.

Pokorni [to] ujrzą i rozradują się, ożyje serce szukających Boga.

33 Porque Jehová oye a los menesterosos, y no menosprecia a sus prisioneros.

PAN bowiem wysłuchuje ubogich i swymi więźniami nie gardzi.

34 Alábenle los cielos y la tierra, las mares y todo lo que se mueve en ellas.

Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich porusza.

35 Porque Dios guardará a Sión, y reedificará las ciudades de Judá, y habitarán allí, y heredarla han.

Bóg bowiem wybawi Syjon i odbuduje miasta Judy; będą tam mieszkać i posiądą tę [ziemię].

36 Y la simiente de sus siervos la heredará; y los que aman su nombre habitarán en ella.

Także i potomstwo jego sług ją odziedziczy i zamieszkają w niej ci, którzy miłują jego imię.