< Salmos 39 >

1 Yo dije: Miraré por mis caminos, para no pecar con mi lengua: guardaré mi boca con freno, entre tanto que el impío fuere contra mí.
Ki he Takimuʻa ko Situtuni, ko e Saame ʻa Tevita. Naʻa ku pehē, “Te u vakai ki hoku ngaahi hala, telia naʻaku angahala ʻi hoku ʻelelo: te u ʻai ʻae noʻo ki hoku ngutu, ʻi he kei ʻi hoku ʻao ʻae angakovi.”
2 Enmudecí con silencio, me callé de lo bueno; y mi dolor se alborotó.
Naʻaku noa, ʻi he fakalongo pē, naʻaku taʻofi au mei he lea, ʻio, mei he lelei; pea naʻe tupu ai ʻeku mamahi.
3 Calentóse mi corazón dentro de mí; en mi meditación se encendió fuego: hablé con mi lengua.
Naʻe vela hoku loto ʻiate au, pea lolotonga ʻeku fifili naʻe vela ʻae afi: pea u toki lea ʻaki hoku ʻelelo,
4 Notifícame, Jehová, mi fin, y la medida de mis días cuanta sea, sepa yo cuanto tengo de ser del mundo.
“ʻE Sihova, ke ke fakaʻilo kiate au hoku ngataʻanga, mo hono fuofua ʻo hoku ngaahi ʻaho, pe ko e hā ia; koeʻuhi ke u ʻilo ki hono lahi ʻo ʻeku vaivai.”
5 He aquí, como a palmos diste mis días, y mi edad es como nada delante de ti: ciertamente toda la vanidad es todo hombre que vive. (Selah)
Vakai, kuo ke ngaohi hoku ngaahi ʻaho ke tatau mo e ʻaofinima pe taha; pea ko ʻeku moʻui ʻoku hangē ko e meʻa noa pē ʻi ho ʻao: ko e moʻoni ko e tangata kotoa pē ʻi heʻene tuʻumaʻu ko e mātuʻaki vaʻinga ia. (Sila)
6 Ciertamente en tiniebla anda el hombre: ciertamente en vano se inquietan: allega, y no sabe quien lo cogerá.
Ko e moʻoni ʻoku ʻalu ʻae tangata kotoa pē ʻi he ʻata loi: ko e moʻoni kuo nau mamahi taʻeʻaonga: ʻoku ne tānaki ʻae koloa, pea ʻoku ʻikai te ne ʻilo pe ko hai te ne maʻu ia.
7 Y ahora, Señor, ¿qué esperaré? Mi esperanza en ti está.
Pea ko eni, “ʻE Sihova, ko e hā ʻoku ou tatali ai? ʻOku ʻiate koe pē ʻeku ʻamanaki lelei.
8 Escápame de todas mis rebeliones, no me pongas por afrenta de insensato.
Fakamoʻui au mei heʻeku ngaahi talangataʻa kotoa pē: ʻoua naʻa ke ngaohi au ko e manukiʻanga ʻoe vale.”
9 Yo enmudecí, no abrí mi boca; porque tú lo hiciste.
Naʻaku noa, naʻe ʻikai te u mafaʻa hoku ngutu; koeʻuhi ko koe naʻa ke fai ia.
10 Quita de sobre mí tu llaga; de la guerra de tu mano soy consumido.
Toʻo atu hoʻo tā ʻiate au: kuo u ʻauha ʻi he tā ʻaho nima.
11 Con castigos sobre el pecado corriges al hombre, y haces desleir, como de polilla, su grandeza: ciertamente vanidad es todo hombre. (Selah)
‌ʻOka ke ka tautea ʻae tangata ʻaki ʻae tākitala ʻi heʻene hia, ʻoku ke pule ke mole atu hono lelei ʻo hangē ko e ane: ko e moʻoni ko e vaʻinga ʻae tangata kotoa pē. (Sila)
12 Oye mi oración, o! Jehová escucha mi clamor; no calles a mis lágrimas; porque peregrino soy contigo; advenedizo, como todos mis padres.
Fanongo mai ki heʻeku lotu, ʻE Sihova, mo ke fakafanongo ki heʻeku tangi; ʻoua naʻa ke fakalongo pē ʻi hoku ngaahi loʻimata: he ko e muli au ʻi ho ʻao, mo e ʻāunofo, ʻo hangē ko ʻeku ngaahi tamai kotoa pē.
13 Déjame, y tomaré fuerzas, antes que me vaya y perezca.
Tuku siʻi ai pe au, koeʻuhi ke u toe maʻu ʻeku mālohi, ʻi he teʻeki ai te u ʻalu ʻi heni, pea te u ʻikai leva.

< Salmos 39 >