< Salmos 39 >

1 Yo dije: Miraré por mis caminos, para no pecar con mi lengua: guardaré mi boca con freno, entre tanto que el impío fuere contra mí.
in finem Idithun canticum David dixi custodiam vias meas ut non delinquam in lingua mea posui ori meo custodiam cum consisteret peccator adversum me
2 Enmudecí con silencio, me callé de lo bueno; y mi dolor se alborotó.
obmutui et humiliatus sum et silui a bonis et dolor meus renovatus est
3 Calentóse mi corazón dentro de mí; en mi meditación se encendió fuego: hablé con mi lengua.
concaluit cor meum intra me et in meditatione mea exardescet ignis
4 Notifícame, Jehová, mi fin, y la medida de mis días cuanta sea, sepa yo cuanto tengo de ser del mundo.
locutus sum in lingua mea notum fac mihi Domine finem meum et numerum dierum meorum quis est ut sciam quid desit mihi
5 He aquí, como a palmos diste mis días, y mi edad es como nada delante de ti: ciertamente toda la vanidad es todo hombre que vive. (Selah)
ecce mensurabiles posuisti dies meos et substantia mea tamquam nihilum ante te verumtamen universa vanitas omnis homo vivens diapsalma
6 Ciertamente en tiniebla anda el hombre: ciertamente en vano se inquietan: allega, y no sabe quien lo cogerá.
verumtamen in imagine pertransit homo sed et frustra conturbatur thesaurizat et ignorat cui congregabit ea
7 Y ahora, Señor, ¿qué esperaré? Mi esperanza en ti está.
et nunc quae est expectatio mea nonne Dominus et substantia mea apud te est
8 Escápame de todas mis rebeliones, no me pongas por afrenta de insensato.
ab omnibus iniquitatibus meis erue me obprobrium insipienti dedisti me
9 Yo enmudecí, no abrí mi boca; porque tú lo hiciste.
obmutui et non aperui os meum quoniam tu fecisti
10 Quita de sobre mí tu llaga; de la guerra de tu mano soy consumido.
amove a me plagas tuas
11 Con castigos sobre el pecado corriges al hombre, y haces desleir, como de polilla, su grandeza: ciertamente vanidad es todo hombre. (Selah)
a fortitudine manus tuae ego defeci in increpationibus propter iniquitatem corripuisti hominem et tabescere fecisti sicut araneam animam eius verumtamen vane conturbatur omnis homo diapsalma
12 Oye mi oración, o! Jehová escucha mi clamor; no calles a mis lágrimas; porque peregrino soy contigo; advenedizo, como todos mis padres.
exaudi orationem meam Domine et deprecationem meam auribus percipe lacrimas meas ne sileas quoniam advena sum apud te et peregrinus sicut omnes patres mei
13 Déjame, y tomaré fuerzas, antes que me vaya y perezca.
remitte mihi ut refrigerer priusquam abeam et amplius non ero

< Salmos 39 >