Salmos 22

1 ¡Dios mío, Dios mío! ¿por qué me has dejado? ¿estás lejos de mi salud, de las palabras de mi gemido?

Przewodnikowi chóru, na Ajjelet haszahar. Psalm Dawida. Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś? [Czemu] jesteś [tak] daleki od wybawienia mnie, od słów mego jęku?

2 Dios mío, clamo de día, y no oyes; y de noche, y no hay para mí silencio.

Boże mój, wołam we dnie, a nie odzywasz się do mnie; w nocy, a nie mogę się uspokoić.

3 Y tú, santo, habitante, alabanzas de Israel.

Ale ty jesteś Święty, mieszkający wśród chwały Izraela.

4 En ti esperaron nuestros padres: esperaron, y los salvaste.

Tobie ufali nasi ojcowie, ufali i wyzwoliłeś ich.

5 Clamaron a ti, y fueron librados: esperaron en ti, y no se avergonzaron.

Do ciebie wołali i zostali wybawieni, tobie ufali i się nie zawiedli.

6 Y yo, gusano, y no varón: vergüenza de hombres y desecho del pueblo.

Ja zaś jestem robakiem, a nie człowiekiem, pośmiewiskiem ludzi i wzgardą ludu.

7 Todos los que me ven, escarnecen de mí: echan de los labios, menean la cabeza.

Wszyscy, którzy mnie widzą, szydzą ze mnie, wykrzywiają usta, potrząsają głową, [mówiąc]:

8 Remíte se a Jehová, líbrele, que le quiere bien.

Zaufał PANU, niech go wyzwoli; niech go ocali, skoro go kocha.

9 Empero tú eres el que me sacó del vientre: el que me haces esperar desde los pechos de mi madre.

Ale to ty mnie wydobyłeś z łona, napełniłeś mnie ufnością jeszcze u piersi mojej matki.

10 Sobre ti estoy echado desde la matriz: desde el vientre de mi madre tú eres mi Dios.

Na ciebie byłem zdany od narodzenia, od łona matki ty jesteś moim Bogiem.

11 No te alejes de mí, porque la angustia está cerca: porque no hay quien ayude.

Nie oddalaj się ode mnie, bo utrapienie bliskie, a nie ma nikogo, kto by [mnie] wspomógł.

12 Rodeáronme muchos toros: fuertes toros de Basán me cercaron.

Otoczyło mnie mnóstwo cielców, osaczyły mnie byki Baszanu.

13 Abrieron sobre mí su boca, como león que hace presa y que brama.

Rozwarły na mnie swe paszcze jak lew drapieżny i ryczący.

14 Como aguas me escurrí, y descoyuntáronse todos mis huesos: mi corazón fue como cera desliéndose en medio de mis entrañas.

Rozpłynąłem się jak woda i rozłączyły się wszystkie moje kości; moje serce stało się jak wosk, roztopiło się w moim wnętrzu.

15 Secóse como un tiesto mi vigor, y mi lengua se pegó a mis paladares: y en el polvo de la muerte me has puesto.

Moja siła wyschła jak skorupa, a mój język przylgnął do podniebienia; położyłeś mnie w prochu śmierci.

16 Porque me rodearon perros: cercáronme cuadrilla de malignos: horadaron mis manos y mis pies.

Psy bowiem mnie osaczyły, obległa mnie zgraja złoczyńców; przebili moje ręce i nogi.

17 Contaría todos mis huesos: ellos miran, me consideran:

Mogę policzyć wszystkie moje kości; a oni patrzą na mnie, przypatrują się.

18 Partieron entre sí mis vestidos: y sobre mi ropa echaron suertes.

Dzielą między siebie moje szaty i o moją tunikę rzucają losy.

19 Mas tú, Jehová, no te alejes: fortaleza mía, apresúrate para mi socorro.

Ale ty, PANIE, nie oddalaj się; mocy moja, spiesz mi na ratunek.

20 Escapa de la espada mi alma; de poder del perro mi única.

Ocal od miecza moją duszę, od mocy psów cenną [duszę] moją.

21 Sálvame de la boca del león: y de los cuernos de los unicornios óyeme.

Wybaw mnie z lwiej paszczy, [bo] i od rogów jednorożców mnie ocaliłeś.

22 Contaré tu nombre a mis hermanos: en medio de la congregación te alabaré.

Będę głosił twoje imię moim braciom, będę cię chwalił pośród zgromadzenia.

23 Los que teméis a Jehová, alabádle; toda la simiente de Jacob, glorificádle; y teméd de él toda la simiente de Israel.

Chwalcie PANA, wy, którzy się go boicie; wysławiajcie go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się go, wszyscy potomkowie Izraela.

24 Porque no menospreció, ni abominó, la aflicción del pobre, ni escondió su rostro de él: y cuando clamó a él, le oyó.

Bo nie wzgardził ani się nie brzydził utrapieniem ubogiego, ani nie ukrył przed nim swego oblicza, lecz gdy [ten] do niego wołał, wysłuchał go.

25 De ti será mi alabanza en la grande congregación: mis votos pagaré delante de los que le temen.

Od ciebie [pochodzi] moja chwała w wielkim zgromadzeniu; wypełnię swoje śluby wobec tych, którzy się ciebie boją.

26 Comerán los pobres, y hartarse han: alabarán a Jehová los que le buscan: vivirá vuestro corazón para siempre.

Ubodzy będą jeść i nasycą się, chwalić PANA będą ci, którzy go szukają; wasze serce będzie żyć na wieki.

27 Acordarse han, y volverse han a Jehová todos los términos de la tierra; y humillarse han delante de ti todas las familias de las gentes.

Przypomną sobie i nawrócą się do PANA wszystkie krańce ziemi i oddadzą pokłon przed twoim obliczem wszystkie rodziny narodów.

28 Porque de Jehová es el reino: y él se enseñoreará de las naciones.

Do PANA bowiem należy królestwo i on panuje nad narodami.

29 Comieron, y adoraron todos los gruesos de la tierra: delante de él se arrodillaron todos los que descienden al polvo: y sus almas no vivificaron.

Wszyscy bogaci ziemi będą jeść i oddawać mu pokłon, upadną przed jego obliczem wszyscy, którzy zstępują w proch, którzy nie mogą swej duszy zachować przy życiu.

30 La simiente le servirá: será contada a Jehová perpetuamente.

Potomstwo będzie mu służyć i będzie poczytane Panu za pokolenie.

31 Vendrán, y anunciarán al pueblo que naciere, su justicia que él hizo.

Przyjdą i ludowi, który się narodzi, opowiedzą jego sprawiedliwość – że on tak uczynił.