< Salmos 147 >

1 Alabád a Jehová; porque es bueno cantar salmos a nuestro Dios; porque suave y hermosa es la alabanza.
alleluia Aggei et Zacchariae laudate Dominum quoniam bonum psalmus Deo nostro sit iucunda decoraque; laudatio
2 El que edifica a Jerusalem, Jehová: los echados de Israel recogerá.
aedificans Hierusalem Dominus dispersiones Israhel congregabit
3 El que sana a los quebrantados de corazón; y el que liga sus dolores.
qui sanat contritos corde et alligat contritiones illorum
4 El que cuenta el número de las estrellas, y a todas ellas llama por sus nombres.
qui numerat multitudinem stellarum et omnibus eis nomina vocans
5 Grande es el Señor nuestro, y de mucho poder; y de su entendimiento no hay número.
magnus Dominus noster et magna virtus eius et sapientiae eius non est numerus
6 El que ensalza a los humildes, Jehová: el que humilla a los impíos hasta la tierra.
suscipiens mansuetos Dominus humilians autem peccatores usque ad terram
7 Cantád a Jehová con alabanza: cantád a nuestro Dios con arpa.
praecinite Domino in confessione psallite Deo nostro in cithara
8 El que cubre los cielos de nubes; el que apareja la lluvia para la tierra: el que hace a los montes producir yerba.
qui operit caelum nubibus et parat terrae pluviam qui producit in montibus faenum et herbam servituti hominum
9 El que da a la bestia su mantenimiento: a los hijos de los cuervos que claman a él.
et dat iumentis escam ipsorum et pullis corvorum invocantibus eum
10 No toma contentamiento en la fortaleza del caballo: ni se deleita con las piernas del varón.
non in fortitudine equi voluntatem habebit nec in tibiis viri beneplacitum erit ei
11 Ama Jehová a los que le temen: a los que esperan en su misericordia.
beneplacitum est Domino super timentes eum et in eis qui sperant super misericordia eius
12 Alaba, Jerusalem, a Jehová: alaba, Sión, a tu Dios.
alleluia lauda Hierusalem Dominum lauda Deum tuum Sion
13 Porque fortificó los cerrojos de tus puertas: bendijo a tus hijos dentro de ti.
quoniam confortavit seras portarum tuarum benedixit filiis tuis in te
14 El que pone por tu término la paz; y de grosura de trigo te hará hartar.
qui posuit fines tuos pacem et adipe frumenti satiat te
15 El que envía su palabra a la tierra; y muy presto corre su palabra.
qui emittit eloquium suum terrae velociter currit sermo eius
16 El que da la nieve como lana: derrama la helada como ceniza.
qui dat nivem sicut lanam nebulam sicut cinerem spargit
17 El que echa su hielo como en pedazos; ¿delante de su frío quién estará?
mittit cristallum suum sicut buccellas ante faciem frigoris eius quis sustinebit
18 Enviará su palabra, y desleirlos ha: soplará su viento, gotearán las aguas.
emittet verbum suum et liquefaciet ea flabit spiritus eius et fluent aquae
19 El que denuncia sus palabras a Jacob, sus estatutos y sus juicios a Israel.
qui adnuntiat verbum suum Iacob iustitias et iudicia sua Israhel
20 No ha hecho esto con toda nación; y sus juicios no los conocieron. Alelu- Jah.
non fecit taliter omni nationi et iudicia sua non manifestavit eis

< Salmos 147 >