< Salmos 147 >

1 Alabád a Jehová; porque es bueno cantar salmos a nuestro Dios; porque suave y hermosa es la alabanza.
Alleluia. Laudate Dominum quoniam bonus est psalmus: Deo nostro sit iucunda, decoraque laudatio.
2 El que edifica a Jerusalem, Jehová: los echados de Israel recogerá.
Aedificans Ierusalem Dominus: dispersiones Israelis congregabit.
3 El que sana a los quebrantados de corazón; y el que liga sus dolores.
Qui sanat contritos corde: et alligat contritiones eorum.
4 El que cuenta el número de las estrellas, y a todas ellas llama por sus nombres.
Qui numerat multitudinem stellarum: et omnibus eis nomina vocat.
5 Grande es el Señor nuestro, y de mucho poder; y de su entendimiento no hay número.
Magnus Dominus noster, et magna virtus eius: et sapientiae eius non est numerus.
6 El que ensalza a los humildes, Jehová: el que humilla a los impíos hasta la tierra.
Suscipiens mansuetos Dominus: humilians autem peccatores usque ad terram.
7 Cantád a Jehová con alabanza: cantád a nuestro Dios con arpa.
Praecinite Domino in confessione: psallite Deo nostro in cithara.
8 El que cubre los cielos de nubes; el que apareja la lluvia para la tierra: el que hace a los montes producir yerba.
Qui operit caelum nubibus: et parat terrae pluviam. Qui producit in montibus foenum: et herbam servituti hominum.
9 El que da a la bestia su mantenimiento: a los hijos de los cuervos que claman a él.
Qui dat iumentis escam ipsorum: et pullis corvorum invocantibus eum.
10 No toma contentamiento en la fortaleza del caballo: ni se deleita con las piernas del varón.
Non in fortitudine equi voluntatem habebit: nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.
11 Ama Jehová a los que le temen: a los que esperan en su misericordia.
Beneplacitum est Domino super timentes eum: et in eis, qui sperant super misericordia eius.
12 Alaba, Jerusalem, a Jehová: alaba, Sión, a tu Dios.
Alleluia. Lauda Ierusalem Dominum: lauda Deum tuum Sion.
13 Porque fortificó los cerrojos de tus puertas: bendijo a tus hijos dentro de ti.
Quoniam confortavit seras portarum tuarum: benedixit filiis tuis in te.
14 El que pone por tu término la paz; y de grosura de trigo te hará hartar.
Qui posuit fines tuos pacem: et adipe frumenti satiat te.
15 El que envía su palabra a la tierra; y muy presto corre su palabra.
Qui emittit eloquium suum terrae: velociter currit sermo eius.
16 El que da la nieve como lana: derrama la helada como ceniza.
Qui dat nivem sicut lanam: nebulam sicut cinerem spargit,
17 El que echa su hielo como en pedazos; ¿delante de su frío quién estará?
Mittit crystallum suam sicut buccellas: ante faciem frigoris eius quis sustinebit?
18 Enviará su palabra, y desleirlos ha: soplará su viento, gotearán las aguas.
Emittet verbum suum, et liquefaciet ea: flabit spiritus eius, et fluent aquae.
19 El que denuncia sus palabras a Jacob, sus estatutos y sus juicios a Israel.
Qui annunciat verbum suum Iacob: iustitias, et iudicia sua Israel.
20 No ha hecho esto con toda nación; y sus juicios no los conocieron. Alelu- Jah.
Non fecit taliter omni nationi: et iudicia sua non manifestavit eis. Alleluia.

< Salmos 147 >