< Salmos 139 >

1 Jehová, tú me has examinado, y conocido.
In finem, psalmus David. Domine, probasti me, et cognovisti me;
2 Tú has conocido mi sentarme y mi levantarme, has entendido desde lejos mis pensamientos.
tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam.
3 Mi senda, y mi acostarme has rodeado; y todos mis caminos has conocido.
Intellexisti cogitationes meas de longe; semitam meam et funiculum meum investigasti:
4 Porque aun no está la palabra en mi lengua, y, he aquí, Jehová, tú la supiste toda.
et omnes vias meas prævidisti, quia non est sermo in lingua mea.
5 Detrás y delante tú me formaste; y pusiste sobre mí tu mano.
Ecce, Domine, tu cognovisti omnia, novissima et antiqua. Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
6 Más maravillosa es la ciencia que mi capacidad: alta es, no puedo comprenderla.
Mirabilis facta est scientia tua ex me; confortata est, et non potero ad eam.
7 ¿A dónde me iré de tu Espíritu? ¿y a dónde huiré de delante de ti?
Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?
8 Si subiere a los cielos, allí estás tú; y si hiciere mi estrado en el infierno, héte allí. (Sheol h7585)
Si ascendero in cælum, tu illic es; si descendero in infernum, ades. (Sheol h7585)
9 Si tomare las alas del alba, y habitare en el cabo de la mar,
Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris,
10 Aun allí me guiará tu mano; y me trabará tu diestra.
etenim illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.
11 Si dijere: Ciertamente las tinieblas me encubrirán: aun la noche resplandecerá por causa de mí.
Et dixi: Forsitan tenebræ conculcabunt me; et nox illuminatio mea in deliciis meis.
12 Aun las tinieblas no encubren nada de ti; y la noche resplandece como el día: las tinieblas son como la luz.
Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus.
13 Porque tú poseiste mis riñones; cubrísteme en el vientre de mi madre.
Quia tu possedisti renes meos; suscepisti me de utero matris meæ.
14 Confesarte he, porque terribles y maravillosas son tus obras: estoy maravillado, y mi alma lo conoce en gran manera.
Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
15 No fue encubierto mi cuerpo de ti, aunque yo fui hecho en secreto: fue entretejido en los profundos de la tierra.
Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto; et substantia mea in inferioribus terræ.
16 Mi imperfección vieron tus ojos; y en tu libro estaban todas aquellas cosas escritas, que fueron entonces formadas, sin faltar una de ellas.
Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur. Dies formabuntur, et nemo in eis.
17 Así que ¡cuán preciosos me son tus pensamientos, o! Dios! ¡Cuán multiplicadas son sus cuentas!
Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus; nimis confortatus est principatus eorum.
18 Si las cuento, multiplícanse más que la arena: despierto, y aun estoy contigo.
Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur. Exsurrexi, et adhuc sum tecum.
19 Si matases, o! Dios, al impío; y los varones de sangres se quitasen de mí;
Si occideris, Deus, peccatores, viri sanguinum, declinate a me:
20 Que te dicen blasfemias: ensoberbécense en vano tus enemigos.
quia dicitis in cogitatione: Accipient in vanitate civitates tuas.
21 ¿No tuve en odio, o! Jehová, a los que te aborrecieron? ¿y peleo contra tus enemigos?
Nonne qui oderunt te, Domine, oderam, et super inimicos tuos tabescebam?
22 De entero odio los aborrecí: túvelos por enemigos.
Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi.
23 Examíname, o! Dios, y conoce mi corazón: pruébame, y conoce mis pensamientos.
Proba me, Deus, et scito cor meum; interroga me, et cognosce semitas meas.
24 Y ve si hay en mí camino de perversidad; y guíame en el camino del mundo.
Et vide si via iniquitatis in me est, et deduc me in via æterna.

< Salmos 139 >