< Proverbios 1 >

1 Los proverbios de Salomón, hijo de David, rey de Israel:
Parabolæ Salomonis, filii David, regis Israel.
2 Para entender sabiduría y castigo: para entender las razones prudentes:
Ad sciendam sapientiam, et disciplinam:
3 Para recibir el castigo de prudencia, justicia, y juicio, y equidad:
ad intelligenda verba prudentiæ: et suscipiendam eruditionem doctrinæ, iustitiam, et iudicium, et æquitatem:
4 Para dar a los simples astucia, y a los mozos inteligencia y consejo.
ut detur parvulis astutia, adolescenti scientia, et intellectus.
5 Oirá el sabio y aumentará la doctrina; y el entendido adquirirá consejo.
Audiens, sapiens sapientior erit: et intelligens gubernacula possidebit.
6 Para entender parábola y declaración, palabras de sabios, y sus dichos oscuros.
Animadvertet parabolam, et interpretationem, verba sapientum, et ænigmata eorum.
7 El principio de la sabiduría es el temor de Jehová: los insensatos despreciaron la sabiduría y la instrucción.
Timor Domini principium sapientiæ. Sapientiam, atque doctrinam stulti despiciunt.
8 Oye, hijo mío, el castigo de tu padre, y no deseches la ley de tu madre:
Audi, fili mi, disciplinam patris tui, et ne dimittas legem matris tuæ:
9 Porque aumento de gracia serán a tu cabeza, y collares a tu cuello.
ut addatur gratia capiti tuo, et torques collo tuo.
10 Hijo mío, si los pecadores te quisieren engañar, no consientas.
Fili mi, si te lactaverint peccatores, ne acquiescas eis.
11 Si dijeren: Ven con nosotros, espiemos a la sangre: asechemos al inocente sin razón:
Si dixerint: Veni nobiscum, insidiemur sanguini, abscondamus tendiculas contra insontem frustra:
12 Tragarlos hemos como el sepulcro, vivos; y enteros, como los que caen en sima: (Sheol h7585)
deglutiamus eum sicut infernus viventem, et integrum quasi descendentem in lacum. (Sheol h7585)
13 Hallaremos riquezas de todas suertes: henchiremos nuestras casas de despojos:
Omnem pretiosam substantiam reperiemus, implebimus domos nostras spoliis.
14 Echa tu suerte entre nosotros: tengamos todos una bolsa:
Sortem mitte nobiscum, marsupium unum sit omnium nostrum.
15 Hijo mío, no andes en camino con ellos: aparta tu pie de sus veredas:
Fili mi, ne ambules cum eis, prohibe pedem tuum a semitis eorum.
16 Porque sus pies correrán al mal; e irán presurosos a derramar sangre.
Pedes enim illorum ad malum currunt, et festinant ut effundant sanguinem.
17 Porque en vano se tenderá la red delante de los ojos de toda ave.
Frustra autem iacitur rete ante oculos pennatorum.
18 Mas ellos a su sangre espían, y a sus almas asechan.
Ipsi quoque contra sanguinem suum insidiantur, et moliuntur fraudes contra animas suas.
19 Tales son las sendas de todo codicioso de codicia, la cual prenderá el alma de sus poseedores.
Sic semitæ omnis avari, animas possidentium rapiunt.
20 La sabiduría clama de fuera: en las plazas da su voz:
Sapientia foris prædicat, in plateis dat vocem suam:
21 En las encrucijadas de los murmullos de gente clama: en las entradas de las puertas de la ciudad dice sus razones:
in capite turbarum clamitat, in foribus portarum urbis profert verba sua, dicens:
22 ¿Hasta cuándo, o! simples, amaréis la simpleza, y los burladores desearán el burlar, y los insensatos aborrecerán la ciencia?
Usquequo parvuli diligitis infantiam, et stulti ea, quæ sibi sunt noxia, cupient, et imprudentes odibunt scientiam?
23 Volvéos a mi reprensión: he aquí que yo os derramaré mi espíritu, y os haré saber mis palabras.
Convertimini ad correptionem meam: en proferam vobis spiritum meum, et ostendam vobis verba mea.
24 Por cuanto llamé, y no quisisteis: extendí mi mano, y no hubo quien escuchase:
Quia vocavi, et renuistis: extendi manum meam, et non fuit qui aspiceret.
25 Y desechasteis todo consejo mío, y no quisisteis mi reprensión:
Despexistis omne consilium meum, et increpationes meas neglexistis.
26 También yo me reiré en vuestra calamidad; y me burlaré cuando os viniere lo que teméis.
Ego quoque in interitu vestro ridebo, et subsannabo, cum vobis id, quod timebatis, advenerit.
27 Cuando viniere, como una destrucción, lo que teméis; y vuestra calamidad viniere como un torbellino: cuando viniere sobre vosotros tribulación y angustia:
Cum irruerit repentina calamitas, et interitus quasi tempestas ingruerit: quando venerit super vos tribulatio, et angustia:
28 Entonces me llamarán, y no responderé: buscarme han de mañana, y no me hallarán:
Tunc invocabunt me, et non exaudiam: mane consurgent, et non invenient me:
29 Por cuanto aborrecieron la sabiduría; y no escogieron el temor de Jehová:
eo quod exosam habuerint disciplinam, et timorem Domini non susceperint,
30 Ni quisieron mi consejo; y menospreciaron toda reprensión mía.
nec acquieverint consilio meo, et detraxerint universæ correptioni meæ.
31 Comerán pues del fruto de su camino; y de sus consejos se hartarán.
Comedent igitur fructus viæ suæ, suisque consiliis saturabuntur.
32 Porque el reposo de los ignorantes los matará; y la prosperidad de los insensatos los echará a perder.
Aversio parvulorum interficiet eos, et prosperitas stultorum perdet illos.
33 Mas el que me oyere, habitará confiadamente; y vivirá reposado de temor de mal.
Qui autem me audierit, absque terrore requiescet, et abundantia perfruetur, timore malorum sublato.

< Proverbios 1 >