San Mateo 15
1 Entonces llegaron a Jesús ciertos escribas y Fariseos de Jerusalem, diciendo:
ਅਪਰੰ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੀਯਾਃ ਕਤਿਪਯਾ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ਼੍ਚ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪਮਾਗਤ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ,
2 ¿Por qué tus discípulos traspasan la tradición de los ancianos? porque no lavan sus manos cuando comen pan.
ਤਵ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਕਿਮਰ੍ਥਮ੍ ਅਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਿਤਕਰੈ ਰ੍ਭਕ੍ਸ਼਼ਿਤ੍ਵਾ ਪਰਮ੍ਪਰਾਗਤੰ ਪ੍ਰਾਚੀਨਾਨਾਂ ਵ੍ਯਵਹਾਰੰ ਲਙ੍ਵਨ੍ਤੇ?
3 Y él respondiendo, les dijo: ¿Por qué también vosotros traspasáis el mandamiento de Dios por vuestra tradición?
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਯੂਯੰ ਪਰਮ੍ਪਰਾਗਤਾਚਾਰੇਣ ਕੁਤ ਈਸ਼੍ਵਰਾਜ੍ਞਾਂ ਲਙ੍ਵਧ੍ਵੇ|
4 Porque Dios mandó, diciendo: Honra a tu padre y a tu madre; y: El que maldijere a padre o a madre, muera de muerte.
ਈਸ਼੍ਵਰ ਇਤ੍ਯਾਜ੍ਞਾਪਯਤ੍, ਤ੍ਵੰ ਨਿਜਪਿਤਰੌ ਸੰਮਨ੍ਯੇਥਾਃ, ਯੇਨ ਚ ਨਿਜਪਿਤਰੌ ਨਿਨ੍ਦ੍ਯੇਤੇ, ਸ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ ਮ੍ਰਿਯੇਤ;
5 Mas vosotros decís: Cualquiera que dijere a su padre o a su madre: Toda ofrenda mía a ti aprovechará;
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਵਦਥ, ਯਃ ਸ੍ਵਜਨਕੰ ਸ੍ਵਜਨਨੀਂ ਵਾ ਵਾਕ੍ਯਮਿਦੰ ਵਦਤਿ, ਯੁਵਾਂ ਮੱਤੋ ਯੱਲਭੇਥੇ, ਤਤ੍ ਨ੍ਯਵਿਦ੍ਯਤ,
6 Y no honrare a su padre o a su madre, será libre. Así habéis invalidado el mandamiento de Dios por vuestra tradición.
ਸ ਨਿਜਪਿਤਰੌ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਸੰਮੰਸ੍ਯਤੇ| ਇੱਥੰ ਯੂਯੰ ਪਰਮ੍ਪਰਾਗਤੇਨ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਮਾਚਾਰੇਣੇਸ਼੍ਵਰੀਯਾਜ੍ਞਾਂ ਲੁਮ੍ਪਥ|
7 Hipócritas, bien profetizó de vosotros Isaías, diciendo:
ਰੇ ਕਪਟਿਨਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਯਿਸ਼ਯਿਯੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਧਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਚਨਾਨ੍ਯੇਤਾਨਿ ਸਮ੍ਯਗ੍ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍|
8 Este pueblo con su boca se acerca a mí, y con sus labios me honra; mas su corazón lejos está de mí.
ਵਦਨੈ ਰ੍ਮਨੁਜਾ ਏਤੇ ਸਮਾਯਾਨ੍ਤਿ ਮਦਨ੍ਤਿਕੰ| ਤਥਾਧਰੈ ਰ੍ਮਦੀਯਞ੍ਚ ਮਾਨੰ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਤੇ ਨਰਾਃ|
9 Mas en vano me honran enseñando como doctrinas, mandamientos de hombres.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਨੋ ਮੱਤੋ ਵਿਦੂਰਏਵ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ| ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਯਨ੍ਤੋ ਵਿਧੀਨ੍ ਨ੍ਰਾਜ੍ਞਾ ਭਜਨ੍ਤੇ ਮਾਂ ਮੁਧੈਵ ਤੇ|
10 Y llamando a sí a la multitud, les dijo: Oíd, y entendéd.
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਲੋਕਾਨ੍ ਆਹੂਯ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਯੂਯੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਬੁਧ੍ਯਧ੍ਬੰ|
11 No lo que entra en la boca contamina al hombre; mas lo que sale de la boca, esto contamina al hombre.
ਯਨ੍ਮੁਖੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਤਿ, ਤਤ੍ ਮਨੁਜਮ੍ ਅਮੇਧ੍ਯੰ ਨ ਕਰੋਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਾਸ੍ਯਾਤ੍ ਨਿਰ੍ਗੱਛਤਿ, ਤਦੇਵ ਮਾਨੁਸ਼਼ਮਮੇਧ੍ਯੀ ਕਰੋਤੀ|
12 Entonces llegándose sus discípulos, le dijeron: ¿Sabes que los Fariseos oyendo esta palabra se ofendieron?
ਤਦਾਨੀਂ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਆਗਤ੍ਯ ਤਸ੍ਮੈ ਕਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੁਃ, ਏਤਾਂ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨੋ ਵ੍ਯਰਜ੍ਯਨ੍ਤ, ਤਤ੍ ਕਿੰ ਭਵਤਾ ਜ੍ਞਾਯਤੇ?
13 Mas respondiendo él, dijo: Toda planta que no plantó mi Padre celestial será desarraigada.
ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਮਮ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਃ ਪਿਤਾ ਯੰ ਕਞ੍ਚਿਦਙ੍ਕੁਰੰ ਨਾਰੋਪਯਤ੍, ਸ ਉਤ੍ਪਾਵ੍ਦ੍ਯਤੇ|
14 Dejádlos: guias son ciegos de ciegos; y si el ciego guiare al ciego, ambos caerán en el hoyo.
ਤੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤੁ, ਤੇ ਅਨ੍ਧਮਨੁਜਾਨਾਮ੍ ਅਨ੍ਧਮਾਰ੍ਗਦਰ੍ਸ਼ਕਾ ਏਵ; ਯਦ੍ਯਨ੍ਧੋ(ਅ)ਨ੍ਧੰ ਪਨ੍ਥਾਨੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਤਿ, ਤਰ੍ਹ੍ਯੁਭੌ ਗਰ੍ੱਤੇ ਪਤਤਃ|
15 Y respondiendo Pedro, le dijo: Decláranos esta parábola.
ਤਦਾ ਪਿਤਰਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਮਿਮਮਸ੍ਮਾਨ੍ ਬੋਧਯਤੁ|
16 Y Jesús dijo: ¿Aun también vosotros sois sin entendimiento?
ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤੰ, ਯੂਯਮਦ੍ਯ ਯਾਵਤ੍ ਕਿਮਬੋਧਾਃ ਸ੍ਥ?
17 ¿No entendéis aun, que todo lo que entra en la boca, va al vientre, y es echado en la necesaria?
ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਕਿੰ ਨ ਬੁਧ੍ਯਧ੍ਬੇ? ਯਦਾਸ੍ਯੰ ਪ੍ਰੇਵਿਸ਼ਤਿ, ਤਦ੍ ਉਦਰੇ ਪਤਨ੍ ਬਹਿਰ੍ਨਿਰ੍ਯਾਤਿ,
18 Mas lo que sale de la boca, del mismo corazón sale, y esto contamina al hombre.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਾਸ੍ਯਾਦ੍ ਯੰਨਿਰ੍ਯਾਤਿ, ਤਦ੍ ਅਨ੍ਤਃਕਰਣਾਤ੍ ਨਿਰ੍ਯਾਤਤ੍ਵਾਤ੍ ਮਨੁਜਮਮੇਧ੍ਯੰ ਕਰੋਤਿ|
19 Porque del corazón salen los malos pensamientos, muertes, adulterios, fornicaciones, hurtos, falsos testimonios, blasfemias.
ਯਤੋ(ਅ)ਨ੍ਤਃਕਰਣਾਤ੍ ਕੁਚਿਨ੍ਤਾ ਬਧਃ ਪਾਰਦਾਰਿਕਤਾ ਵੇਸ਼੍ਯਾਗਮਨੰ ਚੈਰ੍ੱਯੰ ਮਿਥ੍ਯਾਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਨਿਨ੍ਦਾ ਚੈਤਾਨਿ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਨਿਰ੍ੱਯਾਨ੍ਤਿ|
20 Estas cosas son las que contaminan al hombre; que comer con las manos por lavar no contamina al hombre.
ਏਤਾਨਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਮਪਵਿਤ੍ਰੀ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਿਤਕਰੇਣ ਭੋਜਨੰ ਮਨੁਜਮਮੇਧ੍ਯੰ ਨ ਕਰੋਤਿ|
21 Y saliendo Jesús de allí, se fue a las partes de Tiro y de Sidón.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ੍ਥਾਨਾਤ੍ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਸੋਰਸੀਦੋੰਨਗਰਯੋਃ ਸੀਮਾਮੁਪਤਸ੍ਯੌ|
22 Y, he aquí, una mujer Cananea, que había salido de aquellos términos, clamaba, diciéndole: Señor, Hijo de David, ten misericordia de mí: mi hija es malamente atormentada del demonio.
ਤਦਾ ਤਤ੍ਸੀਮਾਤਃ ਕਾਚਿਤ੍ ਕਿਨਾਨੀਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਦ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਤਮੁੱਚੈਰੁਵਾਚ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨ, ਮਮੈਕਾ ਦੁਹਿਤਾਸ੍ਤੇ ਸਾ ਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤਾ ਸਤੀ ਮਹਾਕ੍ਲੇਸ਼ੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ ਮਮ ਦਯਸ੍ਵ|
23 Mas él no le respondió palabra. Entonces llegándose sus discípulos, le rogaron, diciendo: Envíala, que da voces tras nosotros.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਂ ਕਿਮਪਿ ਨੋਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਤਤਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਆਗਤ੍ਯ ਤੰ ਨਿਵੇਦਯਾਮਾਸੁਃ, ਏਸ਼਼ਾ ਯੋਸ਼਼ਿਦ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਉੱਚੈਰਾਹੂਯਾਗੱਛਤਿ, ਏਨਾਂ ਵਿਸ੍ਰੁʼਜਤੁ|
24 Y él respondiendo, dijo: No soy enviado sino a las ovejas perdidas de la casa de Israel.
ਤਦਾ ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਇਸ੍ਰਾਯੇਲ੍ਗੋਤ੍ਰਸ੍ਯ ਹਾਰਿਤਮੇਸ਼਼ਾਨ੍ ਵਿਨਾ ਕਸ੍ਯਾਪ੍ਯਨ੍ਯਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਨਾਹੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤੋਸ੍ਮਿ|
25 Entonces ella vino, y le adoró, diciendo: Señor, socórreme.
ਤਤਃ ਸਾ ਨਾਰੀਸਮਾਗਤ੍ਯ ਤੰ ਪ੍ਰਣਮ੍ਯ ਜਗਾਦ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਮਾਮੁਪਕੁਰੁ|
26 Y respondiendo él, dijo: No es bien tomar el pan de los hijos, y echar lo a los perrillos.
ਸ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਬਾਲਕਾਨਾਂ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਾਦਾਯ ਸਾਰਮੇਯੇਭ੍ਯੋ ਦਾਨੰ ਨੋਚਿਤੰ|
27 Y ella dijo: Así es Señor; pero los perros comen de las migajas que caen de la mesa de sus señores.
ਤਦਾ ਸਾ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ, ਤਤ੍ ਸਤ੍ਯੰ, ਤਥਾਪਿ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਭਞ੍ਚਾਦ੍ ਯਦੁੱਛਿਸ਼਼੍ਟੰ ਪਤਤਿ, ਤਤ੍ ਸਾਰਮੇਯਾਃ ਖਾਦਨ੍ਤਿ|
28 Entonces respondiendo Jesús, dijo: ¡O mujer! grande es tu fe: sea hecho contigo como quieres. Y fue sana su hija desde aquella hora.
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਹੇ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍, ਤਵ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੋ ਮਹਾਨ੍ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਵ ਮਨੋਭਿਲਸ਼਼ਿਤੰ ਸਿਦ੍ੱਯਤੁ, ਤੇਨ ਤਸ੍ਯਾਃ ਕਨ੍ਯਾ ਤਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਦਣ੍ਡੇ ਨਿਰਾਮਯਾਭਵਤ੍|
29 Y partido Jesús de allí, vino junto al mar de Galilea; y subiendo en un monte, se sentó allí.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ਸ੍ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ੍ਥਾਨਾਤ੍ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਗਾਲੀਲ੍ਸਾਗਰਸ੍ਯ ਸੰਨਿਧਿਮਾਗਤ੍ਯ ਧਰਾਧਰਮਾਰੁਹ੍ਯ ਤਤ੍ਰੋਪਵਿਵੇਸ਼|
30 Y llegaron a él grandes multitudes, que tenían consigo cojos, ciegos, mudos, mancos, y otros muchos enfermos, y los echaron a los pies de Jesús, y los sanó:
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਜਨਨਿਵਹੋ ਬਹੂਨ੍ ਖਞ੍ਚਾਨ੍ਧਮੂਕਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕਕਰਮਾਨੁਸ਼਼ਾਨ੍ ਆਦਾਯ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪਮਾਗਤ੍ਯ ਤੱਚਰਣਾਨ੍ਤਿਕੇ ਸ੍ਥਾਪਯਾਮਾਸੁਃ, ਤਤਃ ਸਾ ਤਾਨ੍ ਨਿਰਾਮਯਾਨ੍ ਅਕਰੋਤ੍|
31 De tal manera, que las multitudes se maravillaron, viendo hablar los mudos, los mancos sanos, andar los cojos, ver los ciegos; y glorificaron al Dios de Israel.
ਇੱਥੰ ਮੂਕਾ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਦਨ੍ਤਿ, ਸ਼ੁਸ਼਼੍ਕਕਰਾਃ ਸ੍ਵਾਸ੍ਥ੍ਯਮਾਯਾਨ੍ਤਿ, ਪਙ੍ਗਵੋ ਗੱਛਨ੍ਤਿ, ਅਨ੍ਧਾ ਵੀਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤੇ, ਇਤਿ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਲੋਕਾ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਮਨ੍ਯਮਾਨਾ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਬਭਾਸ਼਼ਿਰੇ|
32 Y Jesús llamando a sus discípulos, dijo: Tengo misericordia de la multitud, que ya hace tres días que perseveran conmigo, y no tienen que comer; y enviarlos ayunos no quiero; porque no desmayen en el camino.
ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਆਹੂਯ ਗਦਿਤਵਾਨ੍, ਏਤੱਜਨਨਿਵਹੇਸ਼਼ੁ ਮਮ ਦਯਾ ਜਾਯਤੇ, ਏਤੇ ਦਿਨਤ੍ਰਯੰ ਮਯਾ ਸਾਕੰ ਸਨ੍ਤਿ, ਏਸ਼਼ਾਂ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਵਸ੍ਤੁ ਚ ਕਞ੍ਚਿਦਪਿ ਨਾਸ੍ਤਿ, ਤਸ੍ਮਾਦਹਮੇਤਾਨਕ੍ਰੁʼਤਾਹਾਰਾਨ੍ ਨ ਵਿਸ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮਿ, ਤਥਾਤ੍ਵੇ ਵਰ੍ਤ੍ਮਮਧ੍ਯੇ ਕ੍ਲਾਮ੍ਯੇਸ਼਼ੁਃ|
33 Entonces sus discípulos le dicen: ¿Dónde tenemos nosotros tantos panes en el desierto, que hartemos tan gran multitud?
ਤਦਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਊਚੁਃ, ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰਮਧ੍ਯ ਏਤਾਵਤੋ ਮਰ੍ਤ੍ਯਾਨ੍ ਤਰ੍ਪਯਿਤੁੰ ਵਯੰ ਕੁਤ੍ਰ ਪੂਪਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਾਮਃ?
34 Y Jesús les dice: ¿Cuántos panes tenéis? Y ellos dijeron: Siete, y unos pocos pececillos.
ਯੀਸ਼ੁਰਪ੍ਰੁʼੱਛਤ੍, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨਿਕਟੇ ਕਤਿ ਪੂਪਾ ਆਸਤੇ? ਤ ਊਚੁਃ, ਸਪ੍ਤਪੂਪਾ ਅਲ੍ਪਾਃ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰਮੀਨਾਸ਼੍ਚ ਸਨ੍ਤਿ|
35 Y mandó a las multitudes que se recostasen en tierra.
ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਲੋਕਨਿਵਹੰ ਭੂਮਾਵੁਪਵੇਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਆਦਿਸ਼੍ਯ
36 Y tomando los siete panes y los peces, dando gracias, los rompió, y dio a sus discípulos, y los discípulos a la multitud.
ਤਾਨ੍ ਸਪ੍ਤਪੂਪਾਨ੍ ਮੀਨਾਂਸ਼੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਗੁਣਾਨ੍ ਅਨੂਦ੍ਯ ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਭ੍ਯੋ ਦਦੌ, ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਦਦੁਃ|
37 Y comieron todos, y se hartaron; y alzaron lo que sobró de los pedazos, siete espuertas llenas.
ਤਤਃ ਸਰ੍ੱਵੇ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤਵਨ੍ਤਃ; ਤਦਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੇਣ ਸਪ੍ਤਡਲਕਾਨ੍ ਪਰਿਪੂਰ੍ੱਯ ਸੰਜਗ੍ਰੁʼਹੁਃ|
38 Y eran los que habían comido cuatro mil varones, sin las mujeres y los niños.
ਤੇ ਭੋਕ੍ਤਾਰੋ ਯੋਸ਼਼ਿਤੋ ਬਾਲਕਾਂਸ਼੍ਚ ਵਿਹਾਯ ਪ੍ਰਾਯੇਣ ਚਤੁਃਸਹਸ੍ਰਾਣਿ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਆਸਨ੍|
39 Entonces despedidas las multitudes, subió en una nave, y vino a los términos de Magdala.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ ਜਨਨਿਵਹੰ ਵਿਸ੍ਰੁʼਜ੍ਯ ਤਰਿਮਾਰੁਹ੍ਯ ਮਗ੍ਦਲਾਪ੍ਰਦੇਸ਼ੰ ਗਤਵਾਨ੍|
