San Lucas 8
1 Y aconteció después, que él caminaba por todas las ciudades y aldeas predicando, y anunciando el evangelio del reino de Dios; y los doce iban con él,
અપરઞ્ચ યીશુ ર્દ્વાદશભિઃ શિષ્યૈઃ સાર્દ્ધં નાનાનગરેષુ નાનાગ્રામેષુ ચ ગચ્છન્ ઇશ્વરીયરાજત્વસ્ય સુસંવાદં પ્રચારયિતું પ્રારેભે|
2 Y algunas mujeres que habían sido curadas por él de malos espíritus, y de enfermedades: María, que se llamaba Magdalena, de la cual habían salido siete demonios;
તદા યસ્યાઃ સપ્ત ભૂતા નિરગચ્છન્ સા મગ્દલીનીતિ વિખ્યાતા મરિયમ્ હેરોદ્રાજસ્ય ગૃહાધિપતેઃ હોષે ર્ભાર્ય્યા યોહના શૂશાના
3 Y Juana mujer de Chuza, mayordomo de Heródes; y Susana, y otras muchas que le servían de sus haberes.
પ્રભૃતયો યા બહ્વ્યઃ સ્ત્રિયઃ દુષ્ટભૂતેભ્યો રોગેભ્યશ્ચ મુક્તાઃ સત્યો નિજવિભૂતી ર્વ્યયિત્વા તમસેવન્ત, તાઃ સર્વ્વાસ્તેન સાર્દ્ધમ્ આસન્|
4 Y como se juntó una grande multitud, y los que estaban en cada ciudad vinieron a él, dijo por una parábola:
અનન્તરં નાનાનગરેભ્યો બહવો લોકા આગત્ય તસ્ય સમીપેઽમિલન્, તદા સ તેભ્ય એકાં દૃષ્ટાન્તકથાં કથયામાસ| એકઃ કૃષીબલો બીજાનિ વપ્તું બહિર્જગામ,
5 Un sembrador salió a sembrar su simiente; y sembrando, una parte cayó junto al camino, y fue hollada, y las aves del cielo la comieron.
તતો વપનકાલે કતિપયાનિ બીજાનિ માર્ગપાર્શ્વે પેતુઃ, તતસ્તાનિ પદતલૈ ર્દલિતાનિ પક્ષિભિ ર્ભક્ષિતાનિ ચ|
6 Y otra parte cayó sobre piedra; y nacida, se secó, porque no tenía humedad.
કતિપયાનિ બીજાનિ પાષાણસ્થલે પતિતાનિ યદ્યપિ તાન્યઙ્કુરિતાનિ તથાપિ રસાભાવાત્ શુશુષુઃ|
7 Y otra parte cayó entre espinas; y naciendo las espinas juntamente, la ahogaron.
કતિપયાનિ બીજાનિ કણ્ટકિવનમધ્યે પતિતાનિ તતઃ કણ્ટકિવનાનિ સંવૃદ્ધ્ય તાનિ જગ્રસુઃ|
8 Y otra parte cayó en buena tierra; y cuando fue nacida, llevó fruto a ciento por uno. Diciendo estas cosas clamaba: el que tiene oídos para oír, oiga.
તદન્યાનિ કતિપયબીજાનિ ચ ભૂમ્યામુત્તમાયાં પેતુસ્તતસ્તાન્યઙ્કુરયિત્વા શતગુણાનિ ફલાનિ ફેલુઃ| સ ઇમા કથાં કથયિત્વા પ્રોચ્ચૈઃ પ્રોવાચ, યસ્ય શ્રોતું શ્રોત્રે સ્તઃ સ શૃણોતુ|
9 Y sus discípulos le preguntaron, qué era esta parábola.
તતઃ પરં શિષ્યાસ્તં પપ્રચ્છુરસ્ય દૃષ્ટાન્તસ્ય કિં તાત્પર્ય્યં?
10 Y él dijo: A vosotros es dado conocer los misterios del reino de Dios; mas a los otros por parábolas, para que viendo no vean, y oyendo no entiendan.
તતઃ સ વ્યાજહાર, ઈશ્વરીયરાજ્યસ્ય ગુહ્યાનિ જ્ઞાતું યુષ્મભ્યમધિકારો દીયતે કિન્ત્વન્યે યથા દૃષ્ટ્વાપિ ન પશ્યન્તિ શ્રુત્વાપિ મ બુધ્યન્તે ચ તદર્થં તેષાં પુરસ્તાત્ તાઃ સર્વ્વાઃ કથા દૃષ્ટાન્તેન કથ્યન્તે|
11 Es pues esta la parábola: La simiente es la palabra de Dios.
દૃષ્ટાન્તસ્યાસ્યાભિપ્રાયઃ, ઈશ્વરીયકથા બીજસ્વરૂપા|
12 Y los de junto al camino, estos son los que oyen; y luego viene el diablo, y quita la palabra de su corazón, porque no se salven creyendo.
યે કથામાત્રં શૃણ્વન્તિ કિન્તુ પશ્ચાદ્ વિશ્વસ્ય યથા પરિત્રાણં ન પ્રાપ્નુવન્તિ તદાશયેન શૈતાનેત્ય હૃદયાતૃ તાં કથામ્ અપહરતિ ત એવ માર્ગપાર્શ્વસ્થભૂમિસ્વરૂપાઃ|
13 Y los de sobre piedra, son los que habiendo oído, reciben la palabra con gozo; mas estos no tienen raíces; que por un tiempo creen, y en el tiempo de la tentación se apartan.
યે કથં શ્રુત્વા સાનન્દં ગૃહ્લન્તિ કિન્ત્વબદ્ધમૂલત્વાત્ સ્વલ્પકાલમાત્રં પ્રતીત્ય પરીક્ષાકાલે ભ્રશ્યન્તિ તએવ પાષાણભૂમિસ્વરૂપાઃ|
14 Y lo que cayó en espinas, estos son los que oyeron; mas idos son ahogados de los cuidados, y de las riquezas, y de los pasatiempos de la vida, y no llevan fruto.
યે કથાં શ્રુત્વા યાન્તિ વિષયચિન્તાયાં ધનલોભેન એહિકસુખે ચ મજ્જન્ત ઉપયુક્તફલાનિ ન ફલન્તિ ત એવોપ્તબીજકણ્ટકિભૂસ્વરૂપાઃ|
15 Y lo que en buena tierra, estos son los que con corazón bueno y recto retienen la palabra oída, y llevan fruto en paciencia.
કિન્તુ યે શ્રુત્વા સરલૈઃ શુદ્ધૈશ્ચાન્તઃકરણૈઃ કથાં ગૃહ્લન્તિ ધૈર્ય્યમ્ અવલમ્બ્ય ફલાન્યુત્પાદયન્તિ ચ ત એવોત્તમમૃત્સ્વરૂપાઃ|
16 Ninguno empero que enciende una candela, la cubre con una vasija, o la pone debajo de la cama; mas la pone en un candelero, para que los que entran, vean la luz.
અપરઞ્ચ પ્રદીપં પ્રજ્વાલ્ય કોપિ પાત્રેણ નાચ્છાદયતિ તથા ખટ્વાધોપિ ન સ્થાપયતિ, કિન્તુ દીપાધારોપર્ય્યેવ સ્થાપયતિ, તસ્માત્ પ્રવેશકા દીપ્તિં પશ્યન્તિ|
17 Porque no hay cosa oculta, que no haya de ser manifestada; ni cosa escondida que no haya de ser entendida, y de venir en manifiesto.
યન્ન પ્રકાશયિષ્યતે તાદૃગ્ અપ્રકાશિતં વસ્તુ કિમપિ નાસ્તિ યચ્ચ ન સુવ્યક્તં પ્રચારયિષ્યતે તાદૃગ્ ગૃપ્તં વસ્તુ કિમપિ નાસ્તિ|
18 Mirád pues como oís; porque a cualquiera que tuviere, le será dado; y a cualquiera que no tuviere, aun lo que parece tener le será quitado.
અતો યૂયં કેન પ્રકારેણ શૃણુથ તત્ર સાવધાના ભવત, યસ્ય સમીપે બર્દ્ધતે તસ્મૈ પુનર્દાસ્યતે કિન્તુ યસ્યાશ્રયે ન બર્દ્ધતે તસ્ય યદ્યદસ્તિ તદપિ તસ્માત્ નેષ્યતે|
19 Entonces vinieron a él su madre y hermanos, y no podían llegar a él por causa de la multitud.
અપરઞ્ચ યીશો ર્માતા ભ્રાતરશ્ચ તસ્ય સમીપં જિગમિષવઃ
20 Y le fue dado aviso, diciendo: Tu madre, y tus hermanos están fuera, que quieren verte.
કિન્તુ જનતાસમ્બાધાત્ તત્સન્નિધિં પ્રાપ્તું ન શેકુઃ| તત્પશ્ચાત્ તવ માતા ભ્રાતરશ્ચ ત્વાં સાક્ષાત્ ચિકીર્ષન્તો બહિસ્તિષ્ઠનતીતિ વાર્ત્તાયાં તસ્મૈ કથિતાયાં
21 El entonces respondiendo, les dijo: Mi madre y mis hermanos son los que oyen la palabra de Dios, y la hacen.
સ પ્રત્યુવાચ; યે જના ઈશ્વરસ્ય કથાં શ્રુત્વા તદનુરૂપમાચરન્તિ તએવ મમ માતા ભ્રાતરશ્ચ|
22 Y aconteció un día que él entró en una nave con sus discípulos, y les dijo: Pasemos a la otra parte del lago; y se partieron.
અનન્તરં એકદા યીશુઃ શિષ્યૈઃ સાર્દ્ધં નાવમારુહ્ય જગાદ, આયાત વયં હ્રદસ્ય પારં યામઃ, તતસ્તે જગ્મુઃ|
23 Y navegando ellos, se durmió. Y descendió una tempestad de viento en el lago; y se llenaban de agua, y peligraban.
તેષુ નૌકાં વાહયત્સુ સ નિદદ્રૌ;
24 Y llegándose a él, le despertaron, diciendo: Maestro, maestro, que perecemos. Y despertado él, riñó al viento y a la tempestad del agua, y cesaron; y fue hecha grande bonanza.
અથાકસ્માત્ પ્રબલઝઞ્ભ્શગમાદ્ હ્રદે નૌકાયાં તરઙ્ગૈરાચ્છન્નાયાં વિપત્ તાન્ જગ્રાસ| તસ્માદ્ યીશોરન્તિકં ગત્વા હે ગુરો હે ગુરો પ્રાણા નો યાન્તીતિ ગદિત્વા તં જાગરયામ્બભૂવુઃ| તદા સ ઉત્થાય વાયું તરઙ્ગાંશ્ચ તર્જયામાસ તસ્માદુભૌ નિવૃત્ય સ્થિરૌ બભૂવતુઃ|
25 Y les dijo: ¿Dónde está vuestra fe? Y ellos temiendo, quedaron maravillados, diciendo los unos a los otros: ¿Quién es éste, que aun a los vientos y al agua manda, y le obedecen?
સ તાન્ બભાષે યુષ્માકં વિશ્વાસઃ ક? તસ્માત્તે ભીતા વિસ્મિતાશ્ચ પરસ્પરં જગદુઃ, અહો કીદૃગયં મનુજઃ પવનં પાનીયઞ્ચાદિશતિ તદુભયં તદાદેશં વહતિ|
26 Y navegaron a la tierra de los Gadarenos, que está delante de Galilea.
તતઃ પરં ગાલીલ્પ્રદેશસ્ય સમ્મુખસ્થગિદેરીયપ્રદેશે નૌકાયાં લગન્ત્યાં તટેઽવરોહમાવાદ્
27 Y saliendo él a tierra, le salió al encuentro de la ciudad un hombre que tenía demonios ya de mucho tiempo; y no llevaba vestido, ni moraba en casa, sino en los sepulcros.
બહુતિથકાલં ભૂતગ્રસ્ત એકો માનુષઃ પુરાદાગત્ય તં સાક્ષાચ્ચકાર| સ મનુષો વાસો ન પરિદધત્ ગૃહે ચ ન વસન્ કેવલં શ્મશાનમ્ અધ્યુવાસ|
28 El cual como vio a Jesús, exclamó, y prostróse delante de él, y dijo a gran voz: ¿Qué tengo yo que ver contigo, Jesús, Hijo del Dios Altísimo? Ruégote que no me atormentes.
સ યીશું દૃષ્ટ્વૈવ ચીચ્છબ્દં ચકાર તસ્ય સમ્મુખે પતિત્વા પ્રોચ્ચૈર્જગાદ ચ, હે સર્વ્વપ્રધાનેશ્વરસ્ય પુત્ર, મયા સહ તવ કઃ સમ્બન્ધઃ? ત્વયિ વિનયં કરોમિ માં મા યાતય|
29 (Porque mandaba al espíritu inmundo que saliese del hombre; porque ya de muchos tiempos le arrebataba; y le guardaban preso con cadenas y grillos; mas rompiendo las prisiones era impelido del demonio por los desiertos.)
યતઃ સ તં માનુષં ત્યક્ત્વા યાતુમ્ અમેધ્યભૂતમ્ આદિદેશ; સ ભૂતસ્તં માનુષમ્ અસકૃદ્ દધાર તસ્માલ્લોકાઃ શૃઙ્ખલેન નિગડેન ચ બબન્ધુઃ; સ તદ્ ભંક્ત્વા ભૂતવશત્વાત્ મધ્યેપ્રાન્તરં યયૌ|
30 Y le preguntó Jesús, diciendo: ¿Qué nombre tienes? Y él dijo: Legión; porque muchos demonios habían entrado en él.
અનન્તરં યીશુસ્તં પપ્રચ્છ તવ કિન્નામ? સ ઉવાચ, મમ નામ બાહિનો યતો બહવો ભૂતાસ્તમાશિશ્રિયુઃ|
અથ ભૂતા વિનયેન જગદુઃ, ગભીરં ગર્ત્તં ગન્તું માજ્ઞાપયાસ્માન્| (Abyssos g12)
32 Y había allí un hato de muchos puercos que pacían en el monte, y le rogaron que los dejase entrar en ellos; y los dejó.
તદા પર્વ્વતોપરિ વરાહવ્રજશ્ચરતિ તસ્માદ્ ભૂતા વિનયેન પ્રોચુઃ, અમું વરાહવ્રજમ્ આશ્રયિતુમ્ અસ્માન્ અનુજાનીહિ; તતઃ સોનુજજ્ઞૌ|
33 Y salidos los demonios del hombre, entraron en los puercos; y el hato de ellos se arrojó con impetuosidad por un despeñadero en el lago, y se ahogó.
તતઃ પરં ભૂતાસ્તં માનુષં વિહાય વરાહવ્રજમ્ આશિશ્રિયુઃ વરાહવ્રજાશ્ચ તત્ક્ષણાત્ કટકેન ધાવન્તો હ્રદે પ્રાણાન્ વિજૃહુઃ|
34 Y los pastores, como vieron lo que había acontecido, huyeron; y yendo, dieron aviso en la ciudad y por las heredades.
તદ્ દૃષ્ટ્વા શૂકરરક્ષકાઃ પલાયમાના નગરં ગ્રામઞ્ચ ગત્વા તત્સર્વ્વવૃત્તાન્તં કથયામાસુઃ|
35 Y salieron a ver lo que había acontecido, y vinieron a Jesús; y hallaron sentado al hombre, del cual habían salido los demonios, vestido, y en seso, a los pies de Jesús; y tuvieron temor.
તતઃ કિં વૃત્તમ્ એતદ્દર્શનાર્થં લોકા નિર્ગત્ય યીશોઃ સમીપં યયુઃ, તં માનુષં ત્યક્તભૂતં પરિહિતવસ્ત્રં સ્વસ્થમાનુષવદ્ યીશોશ્ચરણસન્નિધૌ સૂપવિશન્તં વિલોક્ય બિભ્યુઃ|
36 Y les contaron los que lo habían visto, como había sido sanado aquel endemoniado.
યે લોકાસ્તસ્ય ભૂતગ્રસ્તસ્ય સ્વાસ્થ્યકરણં દદૃશુસ્તે તેભ્યઃ સર્વ્વવૃત્તાન્તં કથયામાસુઃ|
37 Entonces toda la multitud de la tierra de los Gadarenos al derredor le rogaron, que se retirase de ellos; porque tenían gran temor. Y él subiendo en la nave se volvió.
તદનન્તરં તસ્ય ગિદેરીયપ્રદેશસ્ય ચતુર્દિક્સ્થા બહવો જના અતિત્રસ્તા વિનયેન તં જગદુઃ, ભવાન્ અસ્માકં નિકટાદ્ વ્રજતુ તસ્માત્ સ નાવમારુહ્ય તતો વ્યાઘુટ્ય જગામ|
38 Y aquel hombre, del cual habían salido los demonios, le rogó para estar con él; mas Jesús le despidió, diciendo:
તદાનીં ત્યક્તભૂતમનુજસ્તેન સહ સ્થાતું પ્રાર્થયાઞ્ચક્રે
39 Vuélvete a tu casa, y cuenta cuán grandes cosas ha hecho Dios contigo. Y él se fue, publicando por toda la ciudad cuán grandes cosas había Jesús hecho con él.
કિન્તુ તદર્થમ્ ઈશ્વરઃ કીદૃઙ્મહાકર્મ્મ કૃતવાન્ ઇતિ નિવેશનં ગત્વા વિજ્ઞાપય, યીશુઃ કથામેતાં કથયિત્વા તં વિસસર્જ| તતઃ સ વ્રજિત્વા યીશુસ્તદર્થં યન્મહાકર્મ્મ ચકાર તત્ પુરસ્ય સર્વ્વત્ર પ્રકાશયિતું પ્રારેભે|
40 Y aconteció que volviendo Jesús, la multitud le recibió con gozo; porque todos le esperaban.
અથ યીશૌ પરાવૃત્યાગતે લોકાસ્તં આદરેણ જગૃહુ ર્યસ્માત્તે સર્વ્વે તમપેક્ષાઞ્ચક્રિરે|
41 Y, he aquí, un varón llamado Jairo, el cual también era príncipe de la sinagoga, vino, y cayendo a los pies de Jesús, le rogaba que entrase en su casa;
તદનન્તરં યાયીર્નામ્નો ભજનગેહસ્યૈકોધિપ આગત્ય યીશોશ્ચરણયોઃ પતિત્વા સ્વનિવેશનાગમનાર્થં તસ્મિન્ વિનયં ચકાર,
42 Porque una hija única que tenía, como de doce años, se estaba muriendo. Y yendo, le apretaba la gente.
યતસ્તસ્ય દ્વાદશવર્ષવયસ્કા કન્યૈકાસીત્ સા મૃતકલ્પાભવત્| તતસ્તસ્ય ગમનકાલે માર્ગે લોકાનાં મહાન્ સમાગમો બભૂવ|
43 Y una mujer que tenía flujo de sangre ya hacía doce años, la cual había gastado en médicos toda su hacienda, y de ninguno había podido ser curada,
દ્વાદશવર્ષાણિ પ્રદરરોગગ્રસ્તા નાના વૈદ્યૈશ્ચિકિત્સિતા સર્વ્વસ્વં વ્યયિત્વાપિ સ્વાસ્થ્યં ન પ્રાપ્તા યા યોષિત્ સા યીશોઃ પશ્ચાદાગત્ય તસ્ય વસ્ત્રગ્રન્થિં પસ્પર્શ|
44 Llegándose por detrás tocó el borde de su vestido; y luego se estancó el flujo de su sangre.
તસ્માત્ તત્ક્ષણાત્ તસ્યા રક્તસ્રાવો રુદ્ધઃ|
45 Entonces Jesús dijo: ¿Quién es el que me ha tocado? Y negando todos, dijo Pedro y los que estaban con él: Maestro, la multitud te aprieta y oprime, y dices: ¿Quién es el que me ha tocado?
તદાનીં યીશુરવદત્ કેનાહં સ્પૃષ્ટઃ? તતોઽનેકૈરનઙ્ગીકૃતે પિતરસ્તસ્ય સઙ્ગિનશ્ચાવદન્, હે ગુરો લોકા નિકટસ્થાઃ સન્તસ્તવ દેહે ઘર્ષયન્તિ, તથાપિ કેનાહં સ્પૃષ્ટઇતિ ભવાન્ કુતઃ પૃચ્છતિ?
46 Y Jesús dijo: Me ha tocado alguien; porque yo he conocido que ha salido virtud de mí.
યીશુઃ કથયામાસ, કેનાપ્યહં સ્પૃષ્ટો, યતો મત્તઃ શક્તિ ર્નિર્ગતેતિ મયા નિશ્ચિતમજ્ઞાયિ|
47 Entonces como la mujer vio que no se escondía, vino temblando, y postrándose delante de él, le declaró delante de todo el pueblo la causa porque le había tocado, y como luego había sido sana.
તદા સા નારી સ્વયં ન ગુપ્તેતિ વિદિત્વા કમ્પમાના સતી તસ્ય સમ્મુખે પપાત; યેન નિમિત્તેન તં પસ્પર્શ સ્પર્શમાત્રાચ્ચ યેન પ્રકારેણ સ્વસ્થાભવત્ તત્ સર્વ્વં તસ્ય સાક્ષાદાચખ્યૌ|
48 Y él le dijo: Confía, hija, tu fe te ha sanado: vé en paz.
તતઃ સ તાં જગાદ હે કન્યે સુસ્થિરા ભવ, તવ વિશ્વાસસ્ત્વાં સ્વસ્થામ્ અકાર્ષીત્ ત્વં ક્ષેમેણ યાહિ|
49 Estando aun él hablando, vino uno de casa del príncipe de la sinagoga a decirle: Tu hija es muerta: no des trabajo al Maestro.
યીશોરેતદ્વાક્યવદનકાલે તસ્યાધિપતે ર્નિવેશનાત્ કશ્ચિલ્લોક આગત્ય તં બભાષે, તવ કન્યા મૃતા ગુરું મા ક્લિશાન|
50 Y oyéndo lo Jesús, le respondió, diciendo: No temas: cree solamente, y será sana.
કિન્તુ યીશુસ્તદાકર્ણ્યાધિપતિં વ્યાજહાર, મા ભૈષીઃ કેવલં વિશ્વસિહિ તસ્માત્ સા જીવિષ્યતિ|
51 Y entrado en casa, no dejó entrar a nadie, sino a Pedro, y a Santiago, y a Juan, y al padre y a la madre de la joven.
અથ તસ્ય નિવેશને પ્રાપ્તે સ પિતરં યોહનં યાકૂબઞ્ચ કન્યાયા માતરં પિતરઞ્ચ વિના, અન્યં કઞ્ચન પ્રવેષ્ટું વારયામાસ|
52 Y lloraban todos, y la plañían. Y él dijo: No lloréis: no es muerta, mas duerme.
અપરઞ્ચ યે રુદન્તિ વિલપન્તિ ચ તાન્ સર્વ્વાન્ જનાન્ ઉવાચ, યૂયં મા રોદિષ્ટ કન્યા ન મૃતા નિદ્રાતિ|
53 Y hacían burla de él, sabiendo que estaba muerta.
કિન્તુ સા નિશ્ચિતં મૃતેતિ જ્ઞાત્વા તે તમુપજહસુઃ|
54 Y él, echados todos fuera, y trabándola de la mano, clamó, diciendo: Joven, levántate.
પશ્ચાત્ સ સર્વ્વાન્ બહિઃ કૃત્વા કન્યાયાઃ કરૌ ધૃત્વાજુહુવે, હે કન્યે ત્વમુત્તિષ્ઠ,
55 Entonces su espíritu volvió, y se levantó luego; y él mandó que le diesen de comer.
તસ્માત્ તસ્યાઃ પ્રાણેષુ પુનરાગતેષુ સા તત્ક્ષણાદ્ ઉત્તસ્યૌ| તદાનીં તસ્યૈ કિઞ્ચિદ્ ભક્ષ્યં દાતુમ્ આદિદેશ|
56 Y sus padres estaban fuera de sí: a los cuales él mandó, que a nadie dijesen lo que había sido hecho.
તતસ્તસ્યાઃ પિતરૌ વિસ્મયં ગતૌ કિન્તુ સ તાવાદિદેશ ઘટનાયા એતસ્યાઃ કથાં કસ્મૈચિદપિ મા કથયતં|
