Lamentaciones 5
1 Acuérdate, o! Jehová, de lo que nos ha venido: vé, y mira nuestra vergüenza.
Anımsa, ya RAB, başımıza geleni, Bak da utancımızı gör.
2 Nuestra heredad se ha vuelto a extraños, nuestras casas a forasteros.
Mülkümüz yabancılara geçti, Evlerimiz ellere.
3 Huérfanos somos sin padre: nuestras madres como viudas.
Öksüz kaldık, babasız, Annelerimiz dul kadınlara döndü.
4 Nuestra agua bebemos por dinero, nuestra leña compramos por precio.
Suyumuzu parayla içtik, Odunumuzu parayla almak zorunda kaldık.
5 Sobre nuestra cerviz padecemos persecución; cansámosnos, y no hay para nosotros descanso.
Bizi kovalayanlar ensemizde, Yorgun düştük, rahatımız yok.
6 A Egipto dimos la mano, y al Asirio, para hartarnos de pan.
Ekmek için Mısır'a, Asur'a el açtık.
7 Nuestros padres pecaron, y son muertos; y nosotros llevamos sus castigos.
Atalarımız günah işledi, Ama artık onlar yok; Suçlarının cezasını biz yüklendik.
8 Siervos se enseñorearon de nosotros: no hubo quien nos librase de su mano.
Köleler üstümüzde saltanat sürüyor, Bizi ellerinden kurtaracak kimse yok.
9 Con el peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan delante de la espada del desierto.
Çöldeki kılıçlı haydutlar yüzünden Ekmeğimizi canımız pahasına kazanıyoruz.
10 Nuestros cueros se ennegrecieron como un horno a causa del ardor de la hambre.
Kıtlığın yakıcı sıcağından Derimiz fırın gibi kızardı.
11 Afligieron a las mujeres en Sión, a las vírgenes en las ciudades de Judá.
Siyon'da kadınların, Yahuda kentlerinde erden kızların ırzına geçtiler.
12 A los príncipes colgaron con su mano: no reverenciaron los rostros de los viejos.
Önderler ellerinden asıldı, Yaşlılar saygı görmedi.
13 Llevaron los mozos a moler, y los muchachos desfallecieron en la leña.
Değirmen taşını gençler çevirdi, Çocuklar odun yükü altında tökezledi.
14 Los ancianos cesaron de la puerta, los mancebos de sus canciones.
Yaşlılar kent kapısında oturmaz oldu, Gençler saz çalmaz oldu.
15 Cesó el gozo de nuestro corazón, nuestro corro se tornó en luto.
Yüreğimizin sevinci durdu, Oyunumuz yasa döndü.
16 Cayó la corona de nuestra cabeza: ¡ay ahora de nosotros! porque pecamos.
Taç düştü başımızdan, Vay başımıza! Çünkü günah işledik.
17 Por esto fue entristecido nuestro corazón, por esto se entenebrecieron nuestros ojos.
Bu yüzden yüreğimiz baygın, Bunlardan ötürü gözlerimiz karardı.
18 Por el monte de Sión que es asolado, zorras andan en él.
Viran olan Siyon Dağı'nın üstünde Çakallar geziyor!
19 Mas tú, Jehová, para siempre permanecerás: tu trono de generación en generación.
Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Egemenliğin kuşaklar boyu sürer.
20 ¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros? ¿dejarnos has por luengos días?
Niçin bizi hep unutuyorsun, Neden bizi uzun süre terk ediyorsun?
21 Vuélvenos, o! Jehová, a ti, y volvernos hemos: renueva nuestros días como al principio.
Bizi kendine döndür, ya RAB, döneriz, Eski günlerimizi geri ver.
22 Porque desechando nos has desechado: háste airado contra nosotros en gran manera.
Bizi büsbütün attıysan, Bize çok öfkelenmiş olmalısın.
