Lamentaciones 5

1 Acuérdate, o! Jehová, de lo que nos ha venido: vé, y mira nuestra vergüenza.

ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند.

2 Nuestra heredad se ha vuelto a extraños, nuestras casas a forasteros.

3 Huérfanos somos sin padre: nuestras madres como viudas.

ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند.

4 Nuestra agua bebemos por dinero, nuestra leña compramos por precio.

آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود.

5 Sobre nuestra cerviz padecemos persecución; cansámosnos, y no hay para nosotros descanso.

در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم.

6 A Egipto dimos la mano, y al Asirio, para hartarnos de pan.

خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم.

7 Nuestros padres pecaron, y son muertos; y nosotros llevamos sus castigos.

پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم.

8 Siervos se enseñorearon de nosotros: no hubo quien nos librase de su mano.

بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد.

9 Con el peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan delante de la espada del desierto.

برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم.

10 Nuestros cueros se ennegrecieron como un horno a causa del ardor de la hambre.

از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است.

11 Afligieron a las mujeres en Sión, a las vírgenes en las ciudades de Judá.

زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند.

12 A los príncipes colgaron con su mano: no reverenciaron los rostros de los viejos.

رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند.

13 Llevaron los mozos a moler, y los muchachos desfallecieron en la leña.

جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند.

14 Los ancianos cesaron de la puerta, los mancebos de sus canciones.

پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند.

15 Cesó el gozo de nuestro corazón, nuestro corro se tornó en luto.

شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است.

16 Cayó la corona de nuestra cabeza: ¡ay ahora de nosotros! porque pecamos.

وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم.

17 Por esto fue entristecido nuestro corazón, por esto se entenebrecieron nuestros ojos.

دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند،

18 Por el monte de Sión que es asolado, zorras andan en él.

زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است.

19 Mas tú, Jehová, para siempre permanecerás: tu trono de generación en generación.

ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است.

20 ¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros? ¿dejarnos has por luengos días?

مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری.

21 Vuélvenos, o! Jehová, a ti, y volvernos hemos: renueva nuestros días como al principio.

ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده.

22 Porque desechando nos has desechado: háste airado contra nosotros en gran manera.