< Lamentaciones 5 >

1 Acuérdate, o! Jehová, de lo que nos ha venido: vé, y mira nuestra vergüenza.
Aw Angraeng, kaicae nuiah kapha hmuen to poek ah; ka tongh o ih kasae thuihaih hae khen ah loe, poek ah.
2 Nuestra heredad se ha vuelto a extraños, nuestras casas a forasteros.
Kaicae ih qawk loe minawk ban ah phak boih boeh, kaicae ih imnawk doeh prae kalah kaminawk ban ah phak boih boeh.
3 Huérfanos somos sin padre: nuestras madres como viudas.
Kaicae loe naqah hoi ampa tawn ai kami ah ni ka oh o boeh, kam nonawk doeh lamhmai ah oh o boeh.
4 Nuestra agua bebemos por dinero, nuestra leña compramos por precio.
Naek hanah tui to ka qan o moe, tik hanah thing to ka qan o boeh.
5 Sobre nuestra cerviz padecemos persecución; cansámosnos, y no hay para nosotros descanso.
Kaicae loe anghak ai ah tok ka sak o, hmuen phawh loiah kaicae ih tahnong loe kong thai ai boeh.
6 A Egipto dimos la mano, y al Asirio, para hartarnos de pan.
Caaknaek khawt buh ka hak o thai hanah, Izip hoi Assyria kaminawk khaeah kang paek o.
7 Nuestros padres pecaron, y son muertos; y nosotros llevamos sus castigos.
Kaicae ampanawk loe zae o moe, om o ai boeh; nihcae zaehaih to ka zok o boeh.
8 Siervos se enseñorearon de nosotros: no hubo quien nos librase de su mano.
Misongnawk mah kaicae to uk boeh, nihcae ban thung hoi loisak kami to om ai.
9 Con el peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan delante de la espada del desierto.
Zit kaom praezaek ih sumsen pongah, kaicae loe duekhaih hoi hinghaih salakah takaw to ka pakrong o.
10 Nuestros cueros se ennegrecieron como un horno a causa del ardor de la hambre.
Zok amthlam loiah kaicae ih nganhin doeh omthuh baktiah amnum boeh.
11 Afligieron a las mujeres en Sión, a las vírgenes en las ciudades de Judá.
Nihcae mah Zion ih nongpatanawk hoi Judah ih tanglanawk to zae o haih.
12 A los príncipes colgaron con su mano: no reverenciaron los rostros de los viejos.
Angraengnawk to angmacae ban hoiah bangh o moe, kacoehtanawk to azat thok ah a sak o.
13 Llevaron los mozos a moler, y los muchachos desfallecieron en la leña.
Cang kaeh hanah thendoengnawk to naeh o, nawktanawk to thing aput o sak.
14 Los ancianos cesaron de la puerta, los mancebos de sus canciones.
To khongkha thungah kacoehtanawk akun o sak ai, thendoengnawk doeh katoeng kruek o ai boeh.
15 Cesó el gozo de nuestro corazón, nuestro corro se tornó en luto.
Palung anghoehaih azaem ving boeh pongah, hnawhaih doeh palungsethaih ah angcoeng lat boeh.
16 Cayó la corona de nuestra cabeza: ¡ay ahora de nosotros! porque pecamos.
Kaicae lu ih angraeng lumuek loe krak ving boeh; ka zae o boeh pongah khosak ka bing o boeh!
17 Por esto fue entristecido nuestro corazón, por esto se entenebrecieron nuestros ojos.
To pongah kaicae ih palungthin loe zai sut boeh; hae hmuennawk pongah kaicae ih mik amtueng ai boeh.
18 Por el monte de Sión que es asolado, zorras andan en él.
Kami angqai krangah kaom, Zion mae loe tasuinawk mah paqaih o haih boeh.
19 Mas tú, Jehová, para siempre permanecerás: tu trono de generación en generación.
Aw Angraeng, nang loe dungzan ah na cak poe; na angraeng tangkhang loe adung boih khoek to cak poe.
20 ¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros? ¿dejarnos has por luengos días?
Tipongah kaicae nang pahnet poe moe, atue kasawk ah nang pahnawt ving loe?
21 Vuélvenos, o! Jehová, a ti, y volvernos hemos: renueva nuestros días como al principio.
Aw Angraeng, kaicae hae nangmah khaeah amlaemsak ah; to tih nahaeloe kam laem o let tih; kaicae ih atuenawk loe canghnii ih atue baktiah omsak let ah.
22 Porque desechando nos has desechado: háste airado contra nosotros en gran manera.
Toe kaicae hae nang pahnawt zuep ai moe, palung nang phui thuih hmoek ai nahaeloe, na pathawk let rae ah.

< Lamentaciones 5 >