< Juan 10 >

1 De cierto, de cierto os digo, que el que no entra por la puerta en el aprisco de las ovejas, mas sube por otra parte, el tal ladrón es y robador.
MELEL, melel I indai on komail, me jo weid nan wanim, pedelon on nan deun jip, a dauda waja toror, iei men lipirap o men kuli.
2 Mas el que entra por la puerta, el pastor de las ovejas es.
A me kin pedelon pan wanim, iei jilepan jip o.
3 A éste abre el portero, y las ovejas oyen su voz; y a sus ovejas llama por nombre, y las saca.
Iei me jilepan wanim o kin ritinada mo a; a jip akan kin ron nil a; i me ekereki na jip akan ad arail, kare irail wei.
4 Y como ha sacado fuera sus ovejas, va delante de ellas; y las ovejas le siguen; porque conocen su voz.
A kin kapedoi na jip akan, ap tion mo’rail, o jip akan kin idedauen i, pwe re anlar nil a.
5 Mas al extraño no seguirán, antes huirán de él; porque no conocen la voz de los extraños.
A re jota pan idauen, me re jan, pwe re pan tan jan, pwe re jan nil arail.
6 Esta parábola les dijo Jesús; mas ellos no entendieron qué era lo que les decía.
Jejuj kotin majani on irail karajeraj pot et, a irail jota weweki mepukat, me a kotin majani on irail.
7 Volvióles pues Jesús a decir: De cierto, de cierto os digo, que yo soy la puerta de las ovejas.
Iejuj pil kotin majani on irail: Melel, melel I indai on komail: Nai wanim en jip akan.
8 Todos los que antes de mí vinieron, ladrones son y robadores, mas no los oyeron las ovejas.
Karoj, me pwarador mo i, iei lipirap o men kuli, o jip akan jota kin ron irail.
9 Yo soy la puerta: el que por mí entrare, será salvo; y entrará, y saldrá, y hallará pastos.
Nai wanim o, a meamen pedelon re i, pan kamaurela o diar mana purepure.
10 El ladrón no viene sino para hurtar, y matar, y destruir: yo he venido para que tengan vida, y para que la tengan en grande abundancia.
Lipirap kin kodon pirapela, o kamela, o kaokaoe, a nai kodo, pwe irail en ale maur, kakairida kokolata.
11 Yo soy el buen pastor: el buen pastor su alma da por las ovejas.
Nai jilepa mau; a jilepa mau kin tonmeteki on na jip akan maur i.
12 Mas el asalariado, y que no es el pastor, cuyas no son proprias las ovejas, ve al lobo que viene, y deja las ovejas, y huye; y el lobo arrebata, y dispersa las ovejas.
A me kin pwaipwai o me jota udan jilepa, o me kaidin udan na jip oko, iei me ninar kidi eu wel kokodo, ap kajela jip oko, tandaui, a kidi en wel jaikidi jip oko, kamueit ir pajan.
13 Así que el asalariado huye, porque es asalariado, y no tiene cuidado de las ovejas.
Me pwaipwai o kin tandaui, aki a pwaipwai, o jota injenoki jip oko.
14 Yo soy el buen pastor; y conozco mis ovejas, y las mías me conocen,
Nai jilepa mau, o I aja nai kan, o nai kan pil aja ia.
15 Como el Padre me conoce a mí, y yo conozco al Padre; y pongo mi vida por las ovejas.
Duen Jam o aja ia, iduen I aja Jam, o I tonmeteki on jip akan maur i.
16 También tengo otras ovejas que no son de este redil: aquellas también he de traer, y oirán mi voz; y habrá un rebaño, y un pastor.
A pil akai nai jip, me jo kijan nan kel wet, mepuko I pil pan wado, o re pan ron nil ai, o a pan pwin taieu o jilepa me ta men,
17 Por eso me ama el Padre, porque yo pongo mi vida, para volverla a tomar.
Iei me Jam pok on ia, pwe I kidi maur i, pwe I en pur on ale.
18 Nadie la quita de mí, mas yo la pongo de mí mismo; porque tengo poder para ponerla, y tengo poder para volverla a tomar. Este mandamiento recibí de mi Padre.
Jota me ki jan ia, pwe pein nai kidi. I manaman on kidi maur i, I pil manaman on kapure don ia. Kujoned pot et I aleer jan ren Jam ai.
19 Y volvió a haber disensión entre los Judíos por estas palabras.
Iei me Juj oko ap pil liak toror pajan pweki majan pukat.
20 Y muchos de ellos decían: Demonio tiene, y está loco: ¿para qué le oís?
Me toto re’rail indada: A tanwar en tewil o iakalar. Menda komail ron i?
21 Decían otros: Estas palabras no son de endemoniado: ¿puede el demonio abrir los ojos de los ciegos?
Akai me indada: Kaidik padak en tanwar en tewil pukat, da, tewil pan kak kapad pajan maj en me majkun amen?
22 Y hacíase la fiesta de la dedicación en Jerusalem, y era invierno.
A ran en ijimaj en im en kaudok wiaui nan Ierujalem, i anjaun kapau.
23 Y Jesús andaba en el templo por el pórtico de Salomón.
A Iejuj kotikot jili nan im en kaudok, nan palan en Jalomo.
24 Y rodeáronle los Judíos, y le dijeron: ¿Hasta cuándo traes suspensa nuestra alma? Si tú eres el Cristo, dínoslo abiertamente.
Juj oko kapili pena i indan i: Arai da komui pan okioki jan kit? Ma komui Krijtuj, en kadede on kit janjal!
25 Respondióles Jesús: Os lo he dicho, y no lo creísteis: las obras que yo hago en nombre de mi Padre, estas dan testimonio de mí.
Iejuj kotin majani on irail: I indai on komail er, a komail jota pojon dodok kan, me I wiadar ni mar en Jam ai, iei me kin kadede ia.
26 Mas vosotros no creéis, porque no sois de mis ovejas, como os he dicho.
A komail jota pojon, pwe komail kaidik kijan nai jip, duen me I indai on komail er.
27 Mis ovejas oyen mi voz, y yo las conozco, y ellas me siguen;
Nai jip oko kin ron nil ai, I aja irail a re kin idauen ia.
28 Y yo les doy vida eterna, y para siempre no perecerán, y nadie las arrebatará de mi mano. (aiōn g165, aiōnios g166)
A I ki on irail maur joutuk, a re jota pan jalonala kokolata, o jota, me pan ki jan irail nan pa i. (aiōn g165, aiōnios g166)
29 Mi Padre que me las dio, mayor que todos es; y nadie las puede arrebatar de la mano de mi Padre.
Jam ai, me ki on ia irail, me lapa jan meakaroj, o jota me pan kak ki jan irail ni lim en Jam ai.
30 Yo y mi Padre somos uno.
Nai o Jam me ta men.
31 Entonces volvieron a tomar piedras los Judíos, para apedrearle.
Juj oko ap pil rik takai, pwen kajuk i.
32 Respondióles Jesús: Muchas buenas obras os he mostrado de mi Padre, ¿por cuál obra de ellas me apedreáis?
Iejuj kotin japen irail: Dodok mau toto, me I kajale on komail er jan ren Jam o, a menia dodok ren mepukat, me komail kate kin ia?
33 Respondiéronle los Judíos, diciendo: Por la buena obra no te apedreamos, sino por la blasfemia; y porque tú, siendo hombre, te haces Dios.
Juj oko ap japen i: Kaidik dodok mau eu, me je kate kin komui, a pweki lalaue, o pweki aramaj amen koe, me wia kin pein uk Kot,
34 Respondióles Jesús: ¿No está escrito en vuestra ley: Yo dije: Dioses sois?
Iejuj kotin japen irail: A jo intinidier nan omail kapun: I indada, komail kot akan,
35 Si llamó dioses a aquellos, a los cuales vino la palabra de Dios, y la Escritura no puede ser quebrantada,
Ari, ma a kin wia kin ir kot, me aleer majan en Kot, pwe kijin likau kan jota kak japunala;
36 ¿A mí que el Padre santificó, y envió al mundo, vosotros decís: Tú blasfemas; porque dije: Soy el Hijo de Dios?
A komail kin inda kin i, me Jam a kajarauialar, o kadara don jappa, koe lalaue, pweki ai indada: Japwilim en Kot nai?
37 Si no hago obras de mi Padre, no me creáis.
Ma I jo wiawia dodok kan en Jam ai, komail der kamelele ia.
38 Mas si las hago, aunque a mí no creáis, creéd a las obras, para que conozcáis y creáis, que el Padre es en mí, y yo en él.
A ma I kin wiawia, komail en pojonki dodok kan, ma komail jota pojon ia, pwe komail en aja pojon, me Jam ai podidi on ia, o nai podidi on i.
39 Y procuraban otra vez prenderle; mas él se salió de sus manos,
Irail ap pil jon jaikidi i. I ari piti jan ni pa’rail.
40 Y volvióse tras el Jordán, a aquel lugar donde primero había estado bautizando Juan, y se estuvo allí.
O kotin purelan palilan Iordan, waja Ioanej kin wia paptaij ia maj; I ari kotikot waja o.
41 Y muchos venían a él, y decían: Juan a la verdad ningún milagro hizo; mas todo lo que Juan dijo de éste, era verdad.
A me toto pokon don i indada: Ioanej jota wiadar kilel eu; a melel eta karoj, me Ioanej majanieki men et.
42 Y muchos creyeron allí en él.
A me toto pojonla i waja o.

< Juan 10 >