Job 41

1 ¿Sacarás tú al Leviatán con el anzuelo; y con la cuerda que le echares en su lengua?

Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

2 ¿Pondrás tú garfio en sus narices; y horadarás tú con espina su quijada?

Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

3 ¿Multiplicará él ruegos para contigo? ¿hablarte ha él a ti lisonjas?

Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

4 ¿Hará concierto contigo para que le tomes por siervo perpetuo?

Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

5 ¿Jugarás tú con él, como con pájaro? ¿y atarle has para tus niñas?

Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

6 ¿Harán banquete por causa de él los compañeros? ¿partirle han entre los mercaderes?

Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

7 ¿Cortarás tú con cuchillo su cuero, y con francado de pescadores su cabeza?

Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

8 Pon tu mano sobre él: acordarte has de la batalla, y nunca más tornarás.

Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

9 He aquí que tu esperanza será burlada; por que aun a su sola vista se desmayarán.

Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

10 Nadie hay tan osado que le despierte: ¿quién pues podrá estar delante de mí?

Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

11 ¿Quién me previno para que yo se lo agradezca? todo lo que está debajo del cielo es mío.

Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

12 Y no callaré sus miembros, y la cosa de sus fuerzas, y la gracia de su disposición.

Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

13 ¿Quién descubrirá la delantera de su vestidura? ¿quién se llegará a él con freno doble?

Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

14 ¿Quién abrirá las puertas de su rostro? Los ordenes de sus dientes espantan.

Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

15 La gloria de su vestido es escudos fuertes, cerrados entre sí estrechamente.

[Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

16 El uno se junta con el otro, que viento no entra entre ellos.

Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

17 El uno está pegado con el otro, están trabados entre sí, que no se pueden apartar.

Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

18 Con sus estornudos enciende lumbre; y sus ojos son como los párpados del alba.

Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

19 De su boca salen hachas de fuego, y proceden centellas de fuego.

Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

20 De sus narices sale humo, como de una olla, o caldero que hierve.

Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

21 Su aliento enciende los carbones, y de su boca sale llama.

Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

22 En su cerviz mora la fortaleza, y delante de él es deshecho el trabajo.

W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

23 Las partes de su carne están pegadas entre sí: está firme su carne en él, y no se mueve.

Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

24 Su corazón es firme como una piedra, y fuerte como la muela de debajo.

Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

25 De su grandeza tienen temor los fuertes, y de sus desmayos se purgan.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

26 Cuando alguno le alcanzare, ni espada, ni lanza, ni dardo, ni coselete, durará contra él.

Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

27 El hierro estima por pajas, y el acero por leño podrido.

Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

28 Saeta no le hace huir: las piedras de honda se le tornan armas.

Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

29 Toda arma tiene por hojarascas, y del blandeamiento de la pica se burla,

Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

30 Por debajo tiene agudas conchas: imprime su agudez en el suelo.

Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

31 Hace hervir como una olla la profunda mar; y tórnala como una olla de ungüento.

Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

32 En pos de sí hace resplandecer la senda, que parece que la mar es cana.

Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

33 No hay sobre la tierra su semejante, hecho para nada temer.

Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

34 Menosprecia toda cosa alta, es rey sobre todos los soberbios.

Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.