Job 41

1 ¿Sacarás tú al Leviatán con el anzuelo; y con la cuerda que le echares en su lengua?

Məgər sən Livyatanı qarmaqla çəkə bilərsənmi? Dilinə qaytan vura bilərsənmi?

2 ¿Pondrás tú garfio en sus narices; y horadarás tú con espina su quijada?

Burnuna ip taxa bilərsənmi? Qıra ilə çənəsini deşə bilərsənmi?

3 ¿Multiplicará él ruegos para contigo? ¿hablarte ha él a ti lisonjas?

Sənə yalvarıb-yaxararmı, Səninlə şirin-şirin danışarmı?

4 ¿Hará concierto contigo para que le tomes por siervo perpetuo?

Əbədi qulun olmaq üçün Səninlə əhd kəsərmi?

5 ¿Jugarás tú con él, como con pájaro? ¿y atarle has para tus niñas?

Quşla oynadığın kimi onunla oynaya bilərsənmi? Boynuna ip bağlayıb onu qızların üçün apara bilərsənmi?

6 ¿Harán banquete por causa de él los compañeros? ¿partirle han entre los mercaderes?

Məgər tacirlər onu alıb-satarlarmı? Aralarında bölə bilərlərmi?

7 ¿Cortarás tú con cuchillo su cuero, y con francado de pescadores su cabeza?

Yabalarla dərisini, Balıqçı neştərləri ilə başını doldura bilərsənmi?

8 Pon tu mano sobre él: acordarte has de la batalla, y nunca más tornarás.

Əlini onun üstünə qoy, nə cəncələ düşəcəyini təsəvvür et, Onda bu işi bir daha görməzsən.

9 He aquí que tu esperanza será burlada; por que aun a su sola vista se desmayarán.

Onu tutmaq ümidin boş istəkdir. Onun görkəmi adamı yıxmırmı?

10 Nadie hay tan osado que le despierte: ¿quién pues podrá estar delante de mí?

Onu oyatmaq üçün heç kimdə cəsarət yoxdur. Bəs Mənim qarşımda kim dayana bilər?

11 ¿Quién me previno para que yo se lo agradezca? todo lo que está debajo del cielo es mío.

Kim Mənə bir şey verib ki, ona geri qaytarım? Bax göylər altında hər şey Mənimdir.

12 Y no callaré sus miembros, y la cosa de sus fuerzas, y la gracia de su disposición.

Sözümü kəsməyib onun əzalarından, Möhkəm gücündən və gözəl görünüşündən deyəcəyəm.

13 ¿Quién descubrirá la delantera de su vestidura? ¿quién se llegará a él con freno doble?

Üstündəki paltarı kim çıxara bilər? Qoşa cilovla kim ona yaxınlaşa bilər?

14 ¿Quién abrirá las puertas de su rostro? Los ordenes de sus dientes espantan.

Ağzının qapılarını kim aça bilər? Çünki damağındakı dişlər dəhşətlidir.

15 La gloria de su vestido es escudos fuertes, cerrados entre sí estrechamente.

Kürəyi nizamla düzülmüş qalxanlara oxşayır, Onlar bir-birinə möhkəm bağlanıb,

16 El uno se junta con el otro, que viento no entra entre ellos.

Bir-birlərinə elə bağlanıb ki, Arasından hava keçməz.

17 El uno está pegado con el otro, están trabados entre sí, que no se pueden apartar.

Bir-birlərinə elə yapışıb ki, Birdir, ayrılmaz.

18 Con sus estornudos enciende lumbre; y sus ojos son como los párpados del alba.

Asqıranda od sıçrayır, Gözləri səhər işığı tək par-par yanır.

19 De su boca salen hachas de fuego, y proceden centellas de fuego.

Ağzından alovlu məşəllər çıxır, Qığılcımlar saçılır.

20 De sus narices sale humo, como de una olla, o caldero que hierve.

Burnunun deşiklərindən tüstü çıxır, Elə bil qazan qaynayır, qamış yanır.

21 Su aliento enciende los carbones, y de su boca sale llama.

Nəfəsindən kömürlər közərir, Ağzından alov çıxır.

22 En su cerviz mora la fortaleza, y delante de él es deshecho el trabajo.

Boynunda qüvvət yaşayır, Qabağında dəhşət oynayır.

23 Las partes de su carne están pegadas entre sí: está firme su carne en él, y no se mueve.

Ətinin qatları bir-birinə bitişib, Oradan tərpənə bilməz, üstünə bərk yapışıb.

24 Su corazón es firme como una piedra, y fuerte como la muela de debajo.

Ürəyi daş kimi möhkəmdir, Dəyirmanın alt daşı kimi bərkdir.

25 De su grandeza tienen temor los fuertes, y de sus desmayos se purgan.

Qalxanda güclülər lərzəyə gəlir, Qorxub ürəkləri gedir.

26 Cuando alguno le alcanzare, ni espada, ni lanza, ni dardo, ni coselete, durará contra él.

Üstünə qılınc çəkməyin faydasızdır, Nizə, tir, mizraqdan kar aşmır.

27 El hierro estima por pajas, y el acero por leño podrido.

Dəmiri saman çöpü, Tuncu çürük odun sayır.

28 Saeta no le hace huir: las piedras de honda se le tornan armas.

O, oxlardan qaçmır, Sapanddan daş atsan, elə bilər ki, çöpdür.

29 Toda arma tiene por hojarascas, y del blandeamiento de la pica se burla,

Dəyənəkləri küləş qırıntısı sanır, Mizraqın vıyıltısına gülür.

30 Por debajo tiene agudas conchas: imprime su agudez en el suelo.

Qarnının altı sərt saxsıya oxşayır, Palçıq üstə vəl kimi iz qoyur.

31 Hace hervir como una olla la profunda mar; y tórnala como una olla de ungüento.

Dərin suları bir qazan kimi qaynadır, Dənizi ətir küpünə döndərir,

32 En pos de sí hace resplandecer la senda, que parece que la mar es cana.

Arxasınca parlaq bir iz buraxır, İnsan bu dərinliyi ağaran saça oxşadır.

33 No hay sobre la tierra su semejante, hecho para nada temer.

Yer üzündə misli-bərabəri yoxdur, Qorxu bilməyən məxluqdur.

34 Menosprecia toda cosa alta, es rey sobre todos los soberbios.

Hər lovğalanana xor baxır, Bütün məğrur heyvanların hakimidir».