< Job 4 >

1 Y respondió Elifaz el Temanita, y dijo:
Na Temanni Elifas buaa Hiob se,
2 Si probaremos a hablarte, serte ha molesto: ¿mas quién podrá detener las palabras?
“Sɛ obi pɛ sɛ ɔne wo kasa a, worennya ntoboase ana? Hena na wobetumi aka nʼano ato mu?
3 He aquí, tú enseñabas a muchos, y las manos flacas corroborabas.
Dwene sɛnea wakyerɛkyerɛ nnipa bebree, sɛnea woahyɛ nsa a emu ayɛ mmerɛw no den.
4 Al que vacilaba, enderezaban tus palabras: y las rodillas de los que arrodillaban, esforzabas.
Wo nsɛm ahyɛ wɔn a wɔahintiw no den; woahyɛ nkotodwe a ayɛ mmerɛw mu den.
5 Mas ahora que a ti te ha venido esto, te es molesto: y cuando ha llegado hasta ti, te turbas.
Na afei a ɔhaw aba no, wʼaba mu abu; adwira wo, na wo werɛ ahow.
6 ¿Es este tu temor, tu confianza, tu esperanza, y la perfección de tus caminos?
So ɛnsɛ sɛ wo nyamesuro yɛ wʼahotoso na wʼakwan a ɛho nni asɛm no yɛ wʼanidaso ana?
7 Acuérdate ahora, ¿quién haya sido inocente, que se perdiese? ¿y en dónde los rectos han sido cortados?
“Dwene ho: Wɔasɛe obi a ne ho nni asɛm pɛn ana? Ɛhefa na wɔsɛee obi a ɔyɛ pɛ?
8 Como yo he visto, que los que aran iniquidad, y siembran injuria, la siegan.
Sɛnea mahu no, wɔn a wofuntum bɔne ne wɔn a wodua ɔhaw no twa so aba.
9 Perecen por el aliento de Dios, y por el espíritu de su furor son consumidos.
Onyankopɔn home ano, wɔsɛe; nʼabufuw turuw a wɔyera.
10 El bramido del león, y la voz del león, y los dientes de los leoncillos son arrancados.
Gyata betumi abobɔ mu na wɔaworo so, nanso wɔabubu gyata akɛse no se.
11 El león viejo perece por falta de presa, y los hijos del león son esparcidos.
Gyata annya hanam a owu, na gyatabere mma no bɔ hwete.
12 El negocio también me era a mí oculto: mas mi oído ha entendido algo de ello.
“Wɔbɛkaa kokoamsɛm bi kyerɛɛ me na mʼaso tee no sɛ asomsɛm.
13 En imaginaciones de visiones nocturnas, cuando el sueño cae sobre los hombres,
Wɔ anadwo daeso basabasa mu, bere a nnipa adeda nnahɔɔ no,
14 Un espanto, y un temblor me sobrevino, que espantó todos mis huesos.
ehu ne nketenkete kyeree me ɛmaa me nnompe nyinaa wosowee.
15 Y un espíritu pasó por delante de mí, que el pelo de mi carne se erizó.
Honhom bi twaa mʼani so, na me ho nwi sɔre gyinae.
16 Paróse una fantasma delante de mis ojos, cuyo rostro yo no conocí; y callando, oí que decía:
Egyinae, nanso, manhu nʼabɔsu. Biribi begyinaa mʼanim, na metee nne bɔkɔɔ bi a ɛrebisa se,
17 ¿Si será el hombre más justo que Dios? ¿Si será el varón más limpio que el que le hizo?
‘Onipa desani betumi ateɛ asen Onyankopɔn? Na mpo ɔhoɔdenfo betumi ayɛ kronkron asen ne Yɛfo ana?
18 He aquí que en sus siervos no confía; y en sus ángeles puso locura:
Sɛ Onyankopɔn ntumi mfa ne ho nto nʼankasa asomfo so, sɛ ɔka nʼabɔfo mfomso kyerɛ wɔn a,
19 ¿Cuánto más en los que habitan en casas de lodo, cuyo fundamento está en el polvo, y que serán quebrantados de la polilla?
na nkantom wɔn a wɔtete dɔte afi mu, wɔn a wɔn fapem sisi mfutuma mu na wɔdwerɛw wɔn ntɛm so sen abubummaba!
20 De la mañana a la tarde son quebrantados, y se pierden para siempre, sin que haya quien lo eche de ver.
Efi anɔpahema kosi anwummere wobubu wɔn mu nketenkete; na wɔyera korakora a obiara nhu wɔn bio.
21 ¿Su hermosura no se pierde con ellos mismos? muérense y no lo saben.
So wommiamia wɔn ntamadan ahama mu, a ɛno nti wowuwu a wonni nyansa ana?’

< Job 4 >