Job 39
1 ¿Sabes tú el tiempo en qué paren las cabras monteses? ¿o miraste tú las ciervas, cuando están pariendo?
Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
2 ¿Contaste tú los meses de su preñez? ¿y sabes el tiempo cuando han de parir?
Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
3 Como se encorvan, quebrantan sus hijos, pasan sus dolores:
Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
4 Como después sanan los hijos, crecen con el grano: salen, y nunca más vuelven a ellas.
Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
5 ¿Quién echó libre al asno montés? ¿y quién soltó sus ataduras?
Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
6 Al cual yo puse casa en la soledad, y sus moradas en la tierra salada.
Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
7 Ríese de la multitud de la ciudad: no oye las voces del pechero.
У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
8 Lo oculto de los montes es su pasto, y anda buscando todo lo que está verde.
У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
9 ¿Querrá el unicornio servirte a ti, ni quedar a tu pesebre?
Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
10 ¿Atarás tú al unicornio con su coyunda para el surco? ¿labrará los valles en pos de ti?
Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
11 ¿Confiarás tú en él, por ser grande su fortaleza, y fiarás de él tu labor?
Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
12 ¿Fiarás de él que te tornará tu simiente, y que allegará en tu era?
Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
13 ¿Hiciste tú las alas alegres del avestruz: los cañones y la pluma de la cigüeña?
Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
14 La cual desampara en la tierra sus huevos, y sobre el polvo los calienta,
У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
15 Y olvídase de que los pisará algún pie, y que los quebrará alguna bestia del campo.
Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
16 Endurécese para con sus hijos, como si no fuesen suyos, no temiendo de que su trabajo haya sido en vano:
Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
17 Porque Dios la hizo olvidar de sabiduría, y no le dio inteligencia.
Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
18 A su tiempo se levanta en alto, y se burla del caballo, y del que sube en él.
Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
19 ¿Diste tú al caballo la fortaleza? ¿vestiste tú su cerviz de relincho?
Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
20 ¿Espantarle has tú como a alguna langosta, en cuya nariz hay fuerza para espantar?
Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
21 Escarba la tierra, alégrase en su fuerza, sale al encuentro de las armas:
У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
22 Hace burla del espanto, y no teme; ni vuelve el rostro delante de la espada.
У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
23 Contra él suena la aljaba, el hierro de la lanza, y de la pica;
Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
24 Y él con ímpetu y furor escarba la tierra, y no estima el sonido de la bocina.
У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
25 Entre las bocinas dice: ¡Ea! y desde lejos huele la batalla, el estruendo de los príncipes, y el clamor.
Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
26 ¿Vuela el gavilán por tu industria, y extiende sus alas hacia el mediodía?
Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
27 ¿Enaltécese el águila por tu mandamiento, y pone en alto su nido:
Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
28 Habita, y está en la piedra en la cumbre del peñasco, y de la roca?
У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
29 Desde allí asecha la comida: sus ojos consideran muy lejos.
Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
30 Y sus pollos tragan sangre; y adonde hubiere muertos, allí está.
Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
