< Job 39 >

1 ¿Sabes tú el tiempo en qué paren las cabras monteses? ¿o miraste tú las ciervas, cuando están pariendo?
Nahibalo ka ba sa panahon nga ig-alanak sa kanding sa bato? Kun makatimaan ba ikaw ug mga lagsaw nga baye nga nanganak?
2 ¿Contaste tú los meses de su preñez? ¿y sabes el tiempo cuando han de parir?
Naisip ba nimo ang gidaghanon sa bulan sa ilang pagpanamkon? Kun nasayud ka ba sa adlaw sa ilang pagpanganak?
3 Como se encorvan, quebrantan sus hijos, pasan sus dolores:
Sila modungo sa ilang kaugalingon, lanak nila ang ilang mga gagmay, Magahaw-as sila sa ilang mga kasakit.
4 Como después sanan los hijos, crecen con el grano: salen, y nunca más vuelven a ellas.
Ang ilang mga anak mahimong kusgan, sila sa kalibonan nanagtubo; Sila manlakaw ug dili na mamalik pag-usab.
5 ¿Quién echó libre al asno montés? ¿y quién soltó sus ataduras?
Kinsa ba ang nagbuhi sa asno nga ihalas? Kun kinsa ba ang nagbadbad sa pisi nga gigapusan sa asno nga matulin,
6 Al cual yo puse casa en la soledad, y sus moradas en la tierra salada.
Kang kansang pinuy-anan maoy gihimo ko nga kamingawan, Ug ang yuta nga asin maoy iyang puloy-anan?
7 Ríese de la multitud de la ciudad: no oye las voces del pechero.
Siya nagayam-id sa kagahub sa ciudad, Ni mamati siya sa pagsinggit sa mag-aabog.
8 Lo oculto de los montes es su pasto, y anda buscando todo lo que está verde.
Ang lungbay sa kabukiran maoy iyang sibsibanan, Ug siya magapangita sa tanang butang nga lunhaw.
9 ¿Querrá el unicornio servirte a ti, ni quedar a tu pesebre?
Mahimuot ba ang vaca nga ihalas sa pag-alagad kanimo? Kun buot ka ba nga siya mopabilin sa imong pasungan?
10 ¿Atarás tú al unicornio con su coyunda para el surco? ¿labrará los valles en pos de ti?
Ikagakud ba nimo ang vaca nga ihalas sa iyang pisi diha sa tudling? Kun modaro ba siya sa mga walog sa imong likod?
11 ¿Confiarás tú en él, por ser grande su fortaleza, y fiarás de él tu labor?
Mosalig ka ba kaniya tungod kay siya makusganon kaayo? Kun ibilin ba nimo kaniya ang imong bulohaton?
12 ¿Fiarás de él que te tornará tu simiente, y que allegará en tu era?
Igasalig ba nimo kaniya, nga siya maoy magdala sa binhi ngadto sa imong balay, Ug tigumon ang trigo sa imong salug nga giukan?
13 ¿Hiciste tú las alas alegres del avestruz: los cañones y la pluma de la cigüeña?
Ang mga pako sa avestruz mokapakapa uban ang garbo; Apan maaghup ba ang iyang mga pako ug mga balhibo?
14 La cual desampara en la tierra sus huevos, y sobre el polvo los calienta,
Tungod kay iya man nga biyaan ang iyang mga itlog sa yuta, Ug painitan sila diha sa balas,
15 Y olvídase de que los pisará algún pie, y que los quebrará alguna bestia del campo.
Ug hikalimtan nila nga kini madabok sa tiil, Kun katumban ba sila sa mananap nga ihalas.
16 Endurécese para con sus hijos, como si no fuesen suyos, no temiendo de que su trabajo haya sido en vano:
Mabangis siya sa iyang mga kuyabog, ingon nga daw sila dili iya: Bisan makawang ang iyang kabudlay, siya dili mahadlok;
17 Porque Dios la hizo olvidar de sabiduría, y no le dio inteligencia.
Tungod kay gikuhaan siya sa Dios ug kaalam, Ni gihatagan siya ug salabutan.
18 A su tiempo se levanta en alto, y se burla del caballo, y del que sube en él.
Sa panahon nga siya molupad sa itaas, Siya magayam-id sa kabayo ug sa nagkabayo niini.
19 ¿Diste tú al caballo la fortaleza? ¿vestiste tú su cerviz de relincho?
Nahatagan mo ba ang kabayo sa iyang kakusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa lambungay nga nagakurogkurog?
20 ¿Espantarle has tú como a alguna langosta, en cuya nariz hay fuerza para espantar?
Ikaw ba ang naghimo kaniya nga makalukso sama sa dulon? Ang himaya sa iyang pagpangusmo makalilisang.
21 Escarba la tierra, alégrase en su fuerza, sale al encuentro de las armas:
Diha sa walog siya nagakakha, ug nalipay tungod sa iyang kusog: Siya mogula aron sa pagpakighibalag sa mga tawong sangkap sa hinagiban.
22 Hace burla del espanto, y no teme; ni vuelve el rostro delante de la espada.
Ang kalisang iyang ginatamay, ug dili siya kapugdawan; Ni motalikod siya sa pinuti.
23 Contra él suena la aljaba, el hierro de la lanza, y de la pica;
Ang baslayan nagkagalkal batok kaniya, Ang bangkaw nga nagpangidlap ug ang salapang.
24 Y él con ímpetu y furor escarba la tierra, y no estima el sonido de la bocina.
Iyang itulon ang yuta tungod sa kabangis ug kaligutgut; Ni motagad siya sa tingog sa trompeta.
25 Entre las bocinas dice: ¡Ea! y desde lejos huele la batalla, el estruendo de los príncipes, y el clamor.
Sa masubsob nga ang trompeta patingogon, siya magaingon: Aha! Ug siya makabaho sa panag-away gikan sa halayo, Sa dalugdug sa mga punoan, ug sa singgitay.
26 ¿Vuela el gavilán por tu industria, y extiende sus alas hacia el mediodía?
Maglupad ba ang banog tungod sa iyang kaalam, Ug magtuy-od sa iyang mga pako padulong sa habagatan?
27 ¿Enaltécese el águila por tu mandamiento, y pone en alto su nido:
Maglupad ba ang agila sa itaas tungod sa imong pagmando, Ug magbalay sa iyang salag sa kahitas-an?
28 Habita, y está en la piedra en la cumbre del peñasco, y de la roca?
Siya sa ibabaw sa pangpang nagapuyo, ug tua didto ang iyang pinuy-anan: Sa kinatumyan sa pangpang, ug sa dapit nga malig-on.
29 Desde allí asecha la comida: sus ojos consideran muy lejos.
Gikan didto siya magalantaw sa iyang dalagiton; Ang iyang mga mata makatan-aw niana gikan sa halayo.
30 Y sus pollos tragan sangre; y adonde hubiere muertos, allí está.
Ang iya usab nga kuyabog mosupsop ug dugo: Ug hain gani ang mga patay, atua man siya.

< Job 39 >