Job 39
1 ¿Sabes tú el tiempo en qué paren las cabras monteses? ¿o miraste tú las ciervas, cuando están pariendo?
Dağ keçilərinin nə vaxt doğduğunu bilirsənmi? Maralların balalamasının vaxtını sən gözləyirsənmi?
2 ¿Contaste tú los meses de su preñez? ¿y sabes el tiempo cuando han de parir?
Onlar boğaz olanda ayını-gününü sən sayırsanmı? Nə vaxt doğacaqlarını bilirsənmi?
3 Como se encorvan, quebrantan sus hijos, pasan sus dolores:
Diz çöküb balalarını doğar, Ağrılardan qurtarar.
4 Como después sanan los hijos, crecen con el grano: salen, y nunca más vuelven a ellas.
Balaları çöldə böyüyüb güc alar, Gedər, geri qayıtmaz.
5 ¿Quién echó libre al asno montés? ¿y quién soltó sus ataduras?
Kim vəhşi eşşəyi azad buraxdı? Kim onun iplərini açdı?
6 Al cual yo puse casa en la soledad, y sus moradas en la tierra salada.
Ona çölləri məskən verdim, Şoran düzləri ona yurd etdim.
7 Ríese de la multitud de la ciudad: no oye las voces del pechero.
O, şəhərdəki izdihama gülər, Sahibinin hay-küyünü eşitməz.
8 Lo oculto de los montes es su pasto, y anda buscando todo lo que está verde.
Təpələri dolaşıb otlar, Yaşıllığı axtarar.
9 ¿Querrá el unicornio servirte a ti, ni quedar a tu pesebre?
Çöl öküzü sənə xidmət etmək istəyərmi? Gecəni sənin axurunda keçirərmi?
10 ¿Atarás tú al unicornio con su coyunda para el surco? ¿labrará los valles en pos de ti?
Kotan sürsün deyə onu boyunduruğa sala bilərsənmi? Ardınca dərələrdə şırım aça bilərmi?
11 ¿Confiarás tú en él, por ser grande su fortaleza, y fiarás de él tu labor?
Onun hədsiz gücünə bel bağlaya bilərsənmi? Ona ağır iş gördürə bilərsənmi?
12 ¿Fiarás de él que te tornará tu simiente, y que allegará en tu era?
Çöl öküzünə etibar edə bilərsən ki, Əkininin məhsulunu daşısın, Onu xırmanına yığsın?
13 ¿Hiciste tú las alas alegres del avestruz: los cañones y la pluma de la cigüeña?
Dəvəquşu qanadını sevinclə çırpar, Amma onun qanadı nə leyləyin qanadları ilə, Nə də ki pərləri ilə müqayisə olunur.
14 La cual desampara en la tierra sus huevos, y sobre el polvo los calienta,
Yerdə yumurtalayır, Onları toz-torpaq üstündə qızdırır.
15 Y olvídase de que los pisará algún pie, y que los quebrará alguna bestia del campo.
Yadından çıxarır ki, yumurtalar ayaq altında sınır, Çöl heyvanlarının ayağı altında qalır.
16 Endurécese para con sus hijos, como si no fuesen suyos, no temiendo de que su trabajo haya sido en vano:
Balaları ilə elə sərt rəftar edir ki, Elə bil özününkü deyil, Çəkdiyi zəhmətin boşa getməsindən narahat olmaz.
17 Porque Dios la hizo olvidar de sabiduría, y no le dio inteligencia.
Çünki Allah ona müdriklik verməyib, Ona dərrakə bəxş etməyib.
18 A su tiempo se levanta en alto, y se burla del caballo, y del que sube en él.
Qaçmaq üçün yenə qanad açanda Ata və atlıya gülər.
19 ¿Diste tú al caballo la fortaleza? ¿vestiste tú su cerviz de relincho?
Ata güc verən sənsənmi? Boynuna yalı qoyan sənsənmi?
20 ¿Espantarle has tú como a alguna langosta, en cuya nariz hay fuerza para espantar?
Onu çəyirtkə kimi tullandıran sənsənmi? Onun təmtəraqlı kişnəməsi xof salır.
21 Escarba la tierra, alégrase en su fuerza, sale al encuentro de las armas:
Dərələrə ayağını bərk vurur, Öz qüvvəsi ilə sevinib-coşur, Silahlıların qabağına çıxır.
22 Hace burla del espanto, y no teme; ni vuelve el rostro delante de la espada.
Qorxuya gülər, heç bir şeydən çəkinməz, Qılınc qarşısında ayağını geri çəkməz.
23 Contra él suena la aljaba, el hierro de la lanza, y de la pica;
Onun üstündə oxdan cingildəyir, Parlaq nizə və mizraq şimşək tək keçir.
24 Y él con ímpetu y furor escarba la tierra, y no estima el sonido de la bocina.
Coşanda qəzəblənib yeri-yurdu qapır, Şeypur çalınan kimi yerindən dik atılır.
25 Entre las bocinas dice: ¡Ea! y desde lejos huele la batalla, el estruendo de los príncipes, y el clamor.
Şeypur çalınanda “hiaaa!” deyib kişnəyir, Döyüş qoxusunu, sərkərdələrin gurlayan səsini, Döyüşün nərəsini uzaqdan hiss edir.
26 ¿Vuela el gavilán por tu industria, y extiende sus alas hacia el mediodía?
Məgər qırğı sənin dərrakənləmi uçur, Cənuba tərəf qanad açır?
27 ¿Enaltécese el águila por tu mandamiento, y pone en alto su nido:
Məgər qartal sənin əmrinləmi göyə qalxır, Uca yerlərdə özünə yuva qurur?
28 Habita, y está en la piedra en la cumbre del peñasco, y de la roca?
Sıldırım qayalarda yaşayır, Şiş uclu qayalarda məskən salır.
29 Desde allí asecha la comida: sus ojos consideran muy lejos.
Oradan şikarını axtarır, Gözləri onları uzaqdan görür.
30 Y sus pollos tragan sangre; y adonde hubiere muertos, allí está.
Onun balaları qanla qidalanır, Harada leş olsa, o da oradadır».
