Job 37

1 A esto también se espanta mi corazón y salta de su lugar.

Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

2 Oíd oyendo su terrible voz, y la palabra que sale de su boca.

Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

3 Debajo de todos los cielos lo enderezará, y su luz le extenderá hasta los fines de la tierra.

Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

4 Tras de él bramará el sonido, tronará con su valiente voz, y aunque sea oída su voz, no los detiene.

Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

5 Tronará Dios maravillosamente con su voz: él hace grandes cosas, y nosotros no lo entendemos.

Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

6 Porque a la nieve dice: Sé en la tierra; y lluvia tras lluvia, y lluvia tras lluvia en su fortaleza.

I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

7 Él pone un sello en la mano de todos los hombres, para que todos los hombres conozcan su obra.

Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

8 La bestia se entrará en su escondrijo, y habitará en sus moradas.

Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

9 Del mediodía viene el torbellino, y de los vientos del norte el frío.

Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

10 Por el soplo de Dios se da el hielo, y las anchas aguas son constreñidas.

Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

11 Además de esto, con la claridad fatiga las nubes, y las esparce con su luz.

I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

12 Y ellas se revuelven al derredor por sus ingenios, para hacer sobre la haz del mundo en la tierra lo que él les mandó:

Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

13 Unas veces por azote; otras, por causa de su tierra; otras, por misericordia las hará parecer.

I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

14 Escucha esto Job, repósate, y considera las maravillas de Dios.

Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

15 ¿Supiste tú cuando Dios las ponía en concierto, y hacía levantar la luz de su nube?

A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

16 ¿Has tú conocido las diferencias de las nubes, las maravillas del perfecto de sabidurías?

A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

17 ¿Y eran calientes tus vestidos cuando él daba el reposo a la tierra del mediodía?

A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

18 ¿Extendiste tú con él los cielos firmes, como un espejo firme?

Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

19 Muéstranos, que le hemos de decir, porque no ordenemos en tinieblas.

Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

20 ¿Ha de serle contado cuando yo hablare? ¿Ha de serle dicho cuando alguno será damnificado?

A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

21 También alguna vez no se ve la luz clara en los cielos; y pasa un viento y límpialos.

Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

22 De la parte del norte vendrá la serenidad, por el Dios terrible de alabanza.

Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

23 Él es Todopoderoso, al cual no alcanzamos: grande en poder, y en juicio, y en multitud de justicia; no aflige.

Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

24 Por tanto los hombres le temerán, todos los sabios de corazón no le comprenderán.

Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.