< Job 33 >

1 Por tanto oye ahora, Job, mis razones, y escucha todas mis palabras.
Ie amy zao, ry Iobe, janjiño o entakoo, tsendreño iaby o volakoo.
2 He aquí, ahora yo abriré mi boca, y mi lengua hablará en mi garganta.
Hehe t’ie misoka-bava; mirehake ty lela am-bavako ao.
3 Mis razones declararán la rectitud de mi corazón, y mis labios hablarán pura sabiduría.
Habeo’ ty havantañan-troko o volakoo, le hitaron-kilala ki’e o soñikoo.
4 El Espíritu de Dios me hizo, y la inspiración del Omnipotente me dio vida.
Nitsene ahiko t’i Arofon’Añahare, vaho mameloñe ahy ty kofò’ i El-Sadai.
5 Si pudieres, respóndeme: dispón, está delante de mí.
Toiño raho naho mete’o; alaharo añ’atrefako etoa; mitroara!
6 Heme aquí a mí en lugar de Dios, conforme a tu dicho: de lodo soy yo también formado.
Hehe t’ie aman’ Añahare manahake azo: nitsenèñe am-bokon-dietse ka.
7 He aquí que mi terror no te espantará, ni mi mano se agravará sobre ti.
Ehe, tsy hahafiriatsandry azo ty fihembaña’o ahy, mbore tsy havesatse ama’o te tindrieko.
8 De cierto tú dijiste a mis oídos, y yo oí la voz de tus palabras:
Toe nisaontsy am-pitsanoñako rehe, tsinendreko i fiarañanañan-dañona’oy,
9 Yo soy limpio, y sin rebelión: yo soy inocente, y no hay maldad en mí;
nanao ty hoe: Mikanitsoke raho, tsy aman-kakeo; ki’e tsy aman-tahiñe an-troko ao.
10 He aquí que él buscó achaques contra mí, y me tiene por su enemigo;
Ie mipay lengo’e haneseha’e ahy, Zaho atao’e ho rafelahi’e;
11 Puso mis pies en el cepo, y guardó todas mis sendas.
Ajo’e an-dongòk’ ao o tombokoo, vandroñe’e iaby o lalakoo.
12 He aquí en esto no has hablado justamente: responderte he, que mayor es Dios que el hombre.
Hete! ambarako azo: Zao ty tsy maha-to ty azo: Jabajaba te ama’ ondaty t’i Andrianañahare.
13 ¿Por qué tomaste pleito contra él? porque él no dirá todas sus palabras.
Ino ty atreatre’o aze, te inao, Tsy hene volilie’e o anoe’eo?
14 Antes en una o en dos maneras hablará Dios al que no ve.
Indraike ty itsaràn’ Añahare, he indroe, fe tsy haoñe’ ondaty.
15 Por sueño de visión nocturna, cuando el sueño cae sobre los hombres, cuando se adormecen sobre el lecho;
amo nofioo, añ’aroñaron-kaleñe, naho milañake an-drotse ondatio, ie mihity an-tihy ao;
16 Entonces revela al oído de los hombres; y les señala su castigo;
zay ty anokafa’e ty ravembia’ ondaty naho ampipiteha’e ao ty fanoroañe,
17 Para quitar al hombre de la mala obra, y apartar del varón la soberbia.
soa te havi’e amo sata’eo t’indaty naho sebaña’e ty firengevohan-dRaolombelo,
18 Así detendrá su alma de corrupción, y su vida de ser pasada a cuchillo.
hitàn-ty tro’e tsy homb- an’tsikeokeok’ ao naho ty fiai’e tsy ho mongorem-pibara.
19 También sobre su cama es castigado con dolor fuertemente, en todos sus huesos:
Liloveñe am-panaentaeñañe an-tihi’e eo ondatio, itoreova’e nainai’e o taola’eo,
20 Que le hace que su vida aborrezca el pan, y su alma la comida suave.
ampara te heje’e ty mahakama, vaho tsy nom-pisafoa’e ty raha mafiry.
21 Su carne desfallece sin verse; y sus huesos, que antes no se veían, serán levantados.
Minik’ avao ty sandri’e, le tsy trea; o taola’eo tsy niisake taolo, mirikiriky henaneo.
22 Y su alma se acercará del sepulcro, y su vida, de los matadores.
Harivoe’ ty tro’e ty kibory, naho ty fiai’e o mpamonoo.
23 Si hubiere cerca de él algún elocuente anunciador muy escogido, que anuncie al hombre su justicia,
Aa naho eo ty anjely hañalañalañe ho aze, raik’ ami’ty arivo, hañatoà’e ty havantaña’ ondaty,
24 Que le diga: que Dios tuvo misericordia de él, que le libró de descender al sepulcro, que halló redención.
le ee te hiferenaiña’e, hanao ty hoe, Hahao re tsy higodañe mb’an-tsikeokeok’ ao; fa nitreako ty vilin’ ai’e;
25 Su carne se enternecerá más que de un niño, y volverá a los días de su mocedad.
le hanahake ty haleme’ ty nofon’ ajaja ty sandri’e, Apoho himpolia’e o andron-katòra’eo.
26 Orará a Dios, y amarle ha; y verá su faz con júbilo: y él dará al hombre el pago de su justicia.
Mihalaly aman’ Añahare re, le no’e, isa’e an-kafaleañe i lahara’ey, vaho ampolie’e ama’ ondaty ty havañona’e.
27 Él mira sobre los hombres; y el que dijere: Pequé, y pervertí lo recto, y no me ha aprovechado:
Hibekoa’e ondatio, ami’ty hoe: Nandilatse raho, nimengoheko ty hahiti’e vaho tsy sazò ahy;
28 Dios redimirá su alma, que no pase al sepulcro, y su vida se verá en luz.
toe jineba’e ty troko tsy hivariña’e mb’an-koboñ’ao, ho isa’ ty fiaiko i fireandreañey.
29 He aquí, todas estas cosas hace Dios dos, tres veces con el hombre.
Inao, fanoen’ Añahare iaby rezay, in-droe, eka in-telo amy t’indaty,
30 Para apartar su alma del sepulcro, y para ilustrarle con la luz de los vivientes.
hampolie’e boak’an-tsikeokeok’ ao ty tro’e, hiloeloe an-kazavàn-kavelo.
31 Escucha, Job, y óyeme: calla, y yo hablaré:
Mitomira ry Iobe, janjiño raho; mianjiña le hivolañe.
32 Y si hubiere palabras, respóndeme: habla, porque yo te quiero justificar.
Ihe aman’ entañe, toiño; mitaroña fa te hañatò azo raho.
33 Y si no, óyeme tú a mí: calla, y enseñarte he sabiduría.
Naho tsie, mitsatsiha, mianjiña, vaho hanarako hihitse.

< Job 33 >