< Job 32 >

1 Y cesaron estos tres varones de responder a Job, por cuanto él era justo en sus ojos.
Heoi mutu ake te whakahoki kupu a enei tangata tokotoru ki a Hopa, no te mea he tika ia ki tona nei whakaaro.
2 Y Eliú, hijo de Baraquel, Buzita, de la familia de Ram, se enojó con furor contra Job: enojóse con furor, por cuanto justificaba su vida más que a Dios.
Na kua mura te riri o Erihu tama a Parakere Puti, no te whanau i a Rame: mura ana tona riri ki a Hopa, no te mea ki tana tika rawa ia i te Atua.
3 Enojóse asimismo con furor contra sus tres amigos, por cuanto no hallaban que responder, habiendo condenado a Job.
I mura ano tona riri ki ona hoa tokotoru, no te mea kihai i kitea e ratou he kupu hei whakahokinga atu, heoi kei te whakahe ano ratou i a Hopa.
4 Y Eliú había esperado a Job en la disputa; porque todos eran más viejos de días que él.
Na i tatari a Erihu kia korero ia ki a Hopa, no te mea he kaumatua ake ratou i a ia.
5 Y viendo Eliú que no había respuesta en la boca de aquellos tres varones, su furor se encendió.
A, no te kitenga o Erihu kahore he kupu i nga mangai o aua tangata tokotoru hei whakahokinga atu, mura ana tona riri.
6 Y respondió Eliú, hijo de Baraquel, Buzita, y dijo: Yo soy menor de días, y vosotros viejos; por tanto he tenido miedo, y he temido de declararos mi opinión.
Na ka oho a Erihu tama a Parakere Puti, ka mea, He taitamariki ahau, ko koutou ia he koroheke rawa; koia ahau i hopohopo ai, i wehi ai ki te whakaatu i toku whakaaro ki a koutou.
7 Yo decía: Los días hablarán, y la muchedumbre de años declarará sabiduría.
I mea ahau, Ma nga ra te korero, ma nga tau kua maha e whakaatu te whakaaro nui.
8 Ciertamente espíritu hay en el hombre, e inspiración del Omnipotente los hace que entiendan.
Otiia he wairua ano to te tangata, na te manawa ano o te Kaha Rawa ratou i whai mahara ai.
9 No los grandes son los sabios: ni los viejos entienden el derecho.
Ko nga tangata nunui, kahore o ratou whakaaro nui, ko nga kaumatua, kahore e matau ki te whakawa.
10 Por tanto yo dije: Escuchádme, declararé mi sabiduría yo también.
Koia ahau i mea ai, Whakarongo ki ahau; ka whakakite hoki ahau i toku whakaaro.
11 He aquí, yo he esperado a vuestras razones, he escuchado vuestros argumentos entre tanto que buscáis palabras.
Nana, i tatari ahau ki a koutou kupu; i whai taringa atu ki o koutou whakaaro mohio i a koutou e rapu kupu ana.
12 Y aun os he considerado, y he aquí, que no hay de vosotros quien redarguya a Job, y responda a sus razones.
Nana, mahara tonu atu ahau ki a koutou, a kihai tetahi o koutou i whakaatu i te he o Hopa, i whakahoki kupu ranei ki ana korero.
13 Porque no digáis: Nosotros hemos hallado sabiduría: Dios le desechó, y no hombre.
Kei mea koutou, Kua kitea e matou te mohio, na te Atua ia i turaki, ehara i te tangata.
14 Ni tampoco Job enderezó a mi sus palabras, ni yo le responderé con vuestras razones.
Na kihai ana kupu i anga mai ki ahau; e kore ano tana e utua e ahau ki a koutou kupu.
15 Espantáronse, no respondieron más, quitáronseles las hablas.
Porahurahu kau ana ratou, kore ake a ratou kupu whakahoki: mutu ake a ratou korero.
16 Y yo esperé, porque no hablaban: antes pararon, y no respondieron más.
Kia tatari ahau, no te mea kahore ratou e korero, no te mea e tu kau ana ratou, kahore e whakahoki atu?
17 Responderé pues también yo mi parte, declararé también yo mi opinión:
Me korero atu hoki e ahau aku kupu, maku ano e whakaatu toku whakaaro.
18 Porque estoy lleno de palabras: y el espíritu de mi vientre me constriñe.
Ki tonu hoki ahau i te korero; e akiakina ana ahau e te wairua i roto i ahau.
19 De cierto mi vientre es como el vino que no tiene respiradero, y se rompe como odres nuevos.
Nana, ko toku kopu rite tonu ki te waina kahore nei ona putanga; ki te ipu hou e tata ana ia te pakaru.
20 Hablaré pues, y respiraré: abriré mis labios, y responderé.
Me korero ahau, kia ta ai toku manawa; ka puaki toku mangai, ka whakahoki kupu ahau.
21 No haré ahora acepción de personas, ni usaré con hombre de lisonjeros títulos.
Na kaua ahau e whakapai ki te kanohi tangata; e kore hoki ahau e hoatu ingoa whakapaipai ki te tangata.
22 Porque no sé hablar lisonjas: de otra manera en breve me consuma mi hacedor.
Kahore hoki ahau e mohio ki te whakapati; penei kua riro wawe ahau i toku Kaihanga.

< Job 32 >