ولی اکنون کسانی که از من جوانترند مرا مسخره میکنند، در حالی که من عار داشتم پدرانشان را حتی جزو سگهای گلهام بدانم؛ |
نیروی بازوانشان برای من چه فایدهای دارد، زیرا رمقی در آنها باقی نمانده است. |
از شدت گرسنگی لاغر و بیتاب شده، سر به بیابان خشک و متروک مینهادند. |
در میان بوتهها علفشوره میچیدند، و ریشۀ شورگیاه را میخورند. |
چون مردم آنها را مانند یک دزد با داد و قال از میان خود رانده بودند. |
پس آنها مجبور شدند در سراشیبی کوهها ساکن شوند، در میان صخرهها و حفرههای زمین. |
در بیابانها عرعر میکردند و زیر بوتهها میلولیدند. |
آنها احمقانی بینام و نشانند که از سرزمین خود طرد شدهاند. |
و حال فرزندان ایشان مرا به باد ریشخند گرفتهاند و من بازیچهٔ دست آنها شدهام. |
از من کراهت دارند و نزدیکم نمیآیند. از تف انداختن به صورتم ابایی ندارند. |
خدا مرا ذلیل و ناتوان ساخته است، پس آنها هر چه دلشان میخواهد با من میکنند. |
این اراذل و اوباش از هر سو به من حمله میکنند و سر راهم دام میگذارند. |
راه مرا میبندند و دست به هر کاری میزنند تا مرا از پای درآورند. آنها میدانند که من بییار و یاورم. |
ناگهان بر من هجوم میآورند و وقتی که میبینند به زمین افتادهام بر سرم میریزند. |
در ترس و وحشت به سر میبرم. آبروی من رفته است و سعادتم مانند ابر ناپدید شده است. |
دیگر رمقی در بدنم نمانده و تسکینی برای رنجهایم نیست. |
شبانگاه دردی شدید تمام استخوانهایم را فرا میگیرد و لحظهای آرامم نمیگذارد. |
خدا با دست قوی یقۀ پیراهنم را سخت گرفته است. |
خدا مرا به گل و لجن کشیده و به خاک نشانده است. |
ای خدا، نزد تو فریاد برمیآورم، ولی به من جواب نمیدهی. در حضورت میایستم، اما نگاهم نمیکنی. |
نسبت به من بیرحم شدهای و با تمام قدرت آزارم میدهی. |
مرا به میان گردباد میاندازی و در مسیر طوفان قرار میدهی. |
میدانم مرا به دیار مرگ که برای همۀ زندگان مقرر است، میفرستی. |
چرا به کسی که خرد شده است و کاری جز التماس کردن، از او برنمیآید، حمله میکنی؟ |
آیا من برای آنانی که در زحمت بودند گریه نمیکردم؟ آیا برای نیازمندان غصه نمیخوردم؟ |
با وجود این به پاس خوبی، بدی نصیبم شد و به جای نور، تاریکی به سراغم آمد. |
دلم آشفته است و آرام و قرار ندارد. امواج مصیبت مرا فرا گرفتهاند. |
تاریکی وجودم را تسخیر کرده و از شدت غم به این سو و آن سو میروم و قرار ندارم. در میان جماعت میایستم و با التماس کمک میطلبم. |
نالههایم به فریاد شغال و جغد میماند. |
پوست بدنم سیاه شده، و کنده میشود. استخوانهایم از شدت تب میسوزد. |
نوای شادِ چنگِ من، به نوحهگری مبدل شده و از نی من نالههای جانگداز به گوش میرسد. |