< Job 23 >

1 Y respondió Job, y dijo:
respondens autem Iob dixit
2 Hoy también hablaré con amargura, y será más grave mi llaga que mi gemido.
nunc quoque in amaritudine est sermo meus et manus plagae meae adgravata est super gemitum meum
3 ¡Quién diese que le conociese, y le hallase! yo iría hasta su trono.
quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum et veniam usque ad solium eius
4 Ordenaría juicio delante de él, y mi boca henchiría de argumentos.
ponam coram eo iudicium et os meum replebo increpationibus
5 Yo sabría lo que él me respondería, y entendería lo que me dijese.
ut sciam verba quae mihi respondeat et intellegam quid loquatur mihi
6 ¿Pleitearía conmigo con multitud de fuerza? No: antes él la pondría en mí.
nolo multa fortitudine contendat mecum nec magnitudinis suae mole me premat
7 Allí el recto disputaría con él; y escaparía para siempre de él que me condena.
proponat aequitatem contra me et perveniat ad victoriam iudicium meum
8 He aquí, yo iré al oriente, y no le hallaré, y al occidente, y no le entenderé.
si ad orientem iero non apparet si ad occidentem non intellegam eum
9 Si al norte él obrare, yo no le veré: al mediodía se esconderá, y no le veré.
si ad sinistram quid agat non adprehendam eum si me vertam ad dextram non videbo illum
10 Mas él conoció mi camino: probóme, y salí como oro.
ipse vero scit viam meam et probavit me quasi aurum quod per ignem transit
11 Mis pies tomaron su rastro: guardé su camino, y no me aparté.
vestigia eius secutus est pes meus viam eius custodivi et non declinavi ex ea
12 Del mandamiento de sus labios nunca me quité: las palabras de su boca guardé más que mi comida.
a mandatis labiorum eius non recessi et in sinu meo abscondi verba oris eius
13 Y si él se determina en una cosa, ¿quién le apartará? Su alma deseó, e hizo.
ipse enim solus est et nemo avertere potest cogitationem eius et anima eius quodcumque voluerit hoc facit
14 Por tanto él acabará lo que ha determinado de mí; y muchas cosas como estas hay en él.
cum expleverit in me voluntatem suam et alia multa similia praesto sunt ei
15 Por lo cual yo me espantaré delante de su rostro: consideraré, y temerle he.
et idcirco a facie eius turbatus sum et considerans eum timore sollicitor
16 Dios ha enternecido mi corazón, y el Omnipotente me ha espantado.
Deus mollivit cor meum et Omnipotens conturbavit me
17 ¿Por qué yo no fui cortado delante de las tinieblas, y cubrió con oscuridad mi rostro?
non enim perii propter inminentes tenebras nec faciem meam operuit caligo

< Job 23 >