Job 23

1 Y respondió Job, y dijo:

Unya mitubag si Job ug miingon,

2 Hoy también hablaré con amargura, y será más grave mi llaga que mi gemido.

“Bisan karong adlawa ang akong pagbagulbol mapait; ang akong mga pag-antos mas bug-at kaysa sa akong pag-agulo.

3 ¡Quién diese que le conociese, y le hallase! yo iría hasta su trono.

Oh, aron nga masayran ko kung hain ko siya makaplagan! Oh, aron nga mahiabot ako sa iyang dapit!

4 Ordenaría juicio delante de él, y mi boca henchiría de argumentos.

Ipahimutang ko sa iyang atubangan ang akong katarongan ug pun-on ko ang akong baba sa mga pakiglalis.

5 Yo sabría lo que él me respondería, y entendería lo que me dijese.

Pagatun-an ko ang mga pulong nga iyang itubag kanako ug sabton ang iyang mga isulti kanako.

6 ¿Pleitearía conmigo con multitud de fuerza? No: antes él la pondría en mí.

Makiglalis ba siya kanako pinaagi sa iyang dakong gahom? Dili, maminaw hinuon siya kanako.

7 Allí el recto disputaría con él; y escaparía para siempre de él que me condena.

Didto ang mga matarong nga tawo tingali maoy makiglalis kaniya. Niini nga paagi dili ako pakasad-on hangtod sa kahangtoran sa akong maghuhukom.

8 He aquí, yo iré al oriente, y no le hallaré, y al occidente, y no le entenderé.

Tan-awa, miadto ako sa sidlakang bahin, apan wala siya didto, ug sa kasadpang bahin, apan dili ko siya masabtan.

9 Si al norte él obrare, yo no le veré: al mediodía se esconderá, y no le veré.

Ngadto sa amihanan, nga diin siya nagtrabaho, apan dili ko siya makita, ug ngadto sa habagatan, diin gitagoan niya ang iyang kaugalingon aron dili ko siya makita.

10 Mas él conoció mi camino: probóme, y salí como oro.

Apan nasayod siya sa dalan nga akong pagalaktan; sa dihang gisulayan niya ako, migula ako nga sama sa bulawan.

11 Mis pies tomaron su rastro: guardé su camino, y no me aparté.

Ang akong tiil nagsunod ug tunob sa iyang mga lakang; gisubay ko ang iyang dalan ug wala nitipas.

12 Del mandamiento de sus labios nunca me quité: las palabras de su boca guardé más que mi comida.

Wala ako nahisalaag sa mga sugo sa iyang mga ngabil; gitipigan ko sa akong kasingkasing ang mga pulong sa iyang baba.

13 Y si él se determina en una cosa, ¿quién le apartará? Su alma deseó, e hizo.

Apan walay sama kaniya, kinsay makabatok kaniya? Unsa ang iyang gitinguha, iyang pagabuhaton.

14 Por tanto él acabará lo que ha determinado de mí; y muchas cosas como estas hay en él.

Kay gidala niya ang iyang sugo batok kanako; ug aduna pay daghang sama kanila.

15 Por lo cual yo me espantaré delante de su rostro: consideraré, y temerle he.

Busa, malisang ako diha sa iyang atubangan; sa dihang maghunahuna ako kaniya, mahadlok ako kaniya.

16 Dios ha enternecido mi corazón, y el Omnipotente me ha espantado.

Kay ang Dios naghimo sa akong kasingkasing nga huyang; ang Labawng Makagagahom maoy naglisang kanako.

17 ¿Por qué yo no fui cortado delante de las tinieblas, y cubrió con oscuridad mi rostro?

Kana dili tungod kay giputol ako sa kangitngit, ni ang bagang kangitngit nagtabon sa akong dagway.