< Job 20 >

1 Y respondió Sofar Naamatita, y dijo:
Na Naamani Sofar buae se,
2 Por cierto mis pensamientos me hacen responder, y por tanto me apresuro.
Me tirim mu ntew me, na ɛhyɛ me sɛ mimmua efisɛ me ho yeraw me yiye.
3 El castigo de mi vergüenza he oído, y el espíritu de mi inteligencia me hace responder.
Mate animka bi a egu me ho fi, na ntease a minya no hyɛ me sɛ mimmua.
4 ¿Esto no sabes que fue siempre, desde el tiempo que fue puesto el hombre sobre la tierra:
“Ampa ara wunim sɛnea nneɛma te fi tete, efi bere a wɔde nnipa duaa asase so no,
5 Que la alegría de los impíos es breve, y el gozo del hipócrita, por un momento?
sɛ amumɔyɛfo ani gye bere tiaa bi mu, na wɔn a wonsuro nyame nso anigye nkyɛ.
6 Si subiere hasta el cielo su altura, y su cabeza tocare en las nubes,
Ɛwɔ mu sɛ nʼahohoahoa kodu ɔsoro, na ne ti kɔpem omununkum koraa a,
7 Como su mismo estiércol perecerá para siempre: los que le vieren, dirán: ¿Qué es de él?
ɔbɛyera afebɔɔ te sɛ nʼankasa nʼagyanan; na wɔn a wohuu no no bebisa se, ‘Ɔwɔ he?’
8 Como sueño volará, y no será hallado; e irse ha como una visión nocturna.
Otu kɔ te sɛ ɔdae, na wɔrenhu no bio, wɔn werɛ fi te sɛ anadwo mu anisoadehu.
9 El ojo que le viere, nunca más le verá: ni su lugar le verá más.
Ani a ehuu no no renhu no bio; na ne sibea nso renhu no bio.
10 Sus hijos pobres andarán rogando, y sus manos tornarán lo que él robó.
Ne mma bɛpata ahiafo; ɛsɛ sɛ nʼankasa de nʼahonya san ma.
11 Sus huesos están llenos de sus mocedades: y con él serán sepultadas en el polvo.
Ne mmerantebere mu ahoɔden a ahyɛ ne nnompe ma no ne no bɛkɔ mfutuma mu.
12 Si el mal se endulzó en su boca, si lo ocultaba debajo de su lengua:
“Ɛwɔ mu sɛ bɔne yɛ nʼanom dɛ na ɔde sie ne tɛkrɛma ase,
13 Si le parecía bien, y no lo dejaba; mas antes lo detenía entre su paladar:
ɛwɔ mu sɛ ontumi nnyaa mu na ɔma ɛka ne dudom,
14 Su comida se mudará en sus entrañas: hiel de áspides [se tornará] dentro de él.
nanso, nʼaduan bɛyɛ nwen wɔ ne yafunu mu; ɛbɛyɛ ɔwɔ ano bɔre wɔ ne mu.
15 Comió haciendas, mas vomitarlas ha: de su vientre las sacará Dios.
Ɔbɛfe ahonyade a ɔmenee no; Onyankopɔn bɛma ne yafunu apuw agu.
16 Veneno de áspides chupará: lengua de víbora le matará.
Ɔbɛfefe awɔ bɔre; Ɔnanka se bekum no.
17 No verá los arroyos, las riberas de los ríos de miel y de manteca.
Ɔrennya nsuwansuwa no nnom nsubɔnten a nufusu ne ɛwo sen wɔ mu no.
18 Restituirá el trabajo ajeno conforme a la hacienda que tomó: y no tragará, ni gozará.
Ɔbɛdan nea ɔbrɛ nyae no aba a ɔrenni bi; ɔremfa nʼaguadi mu mfaso nnye nʼani.
19 Por cuanto molió, dejó pobres: robó casas, y no las edificó;
Efisɛ ɔhyɛɛ ahiafo so ma wodii ohia buruburoo; ɔde ne nsa ato afi a ɛnyɛ ɔno na osii so.
20 Por tanto él no sentirá sosiego en su vientre, ni escapará con su codicia.
“Ampa ara ɔrennya ahomegye mfi nea wapere anya no mu; ɔrentumi mfa nʼademude nnye ne ho nkwa.
21 No quedó nada que no comiese: por tanto su bien no será durable.
Wafom nneɛma nyinaa awie; ne nkɔso nnu baabiara.
22 Cuando fuere lleno su bastimento, tendrá angustia, toda mano del trabajado le acometerá.
Nʼadedodow nyinaa mu no, ɔbɛkɔ ɔhaw mu; na amanehunu a emu yɛ den bɛto no.
23 Cuando se pusiere a henchir su vientre, Dios enviará sobre él la ira de su furor; y lloverá sobre él y sobre su comida.
Bere a nʼafuru ayɛ ma no, Onyankopɔn bɛtɔ nʼabufuw gya agu ne so na wabobɔ no basabasa.
24 Huirá de las armas de hierro, y pasarle ha el arco de acero.
Ɛwɔ mu sɛ oguan fi dade akode ano nanso bɛmma a ano yɛ kɔbere mfrafrae bɛwɔ no.
25 Desvainará, y sacará saeta de su aljaba, y saldrá resplandeciendo por su hiel: sobre él vendrán terrores.
Ɔtwe bɛmma no fi nʼakyi, ano hyɛnhyɛn no fi ne brɛbo mu. Ehu bɛba ne so;
26 Todas tinieblas están guardadas para sus secretos, fuego no soplado le devorará: su sucesor será quebrantado en su tienda.
sum kabii retwɛn nʼademude. Ogya a ɛnnɛw mu bɛhyew no, na asɛe nea aka wɔ ne ntamadan mu.
27 Los cielos descubrirán su iniquidad: y la tierra estará contra él.
Ɔsoro bɛda nʼafɔdi adi, na asase asɔre atia no.
28 Los renuevos de su casa serán trasportados; y serán derramados en el día de su furor.
Nsuyiri bɛtwe ne fi akɔ, saa ara na asuworo bɛyɛ Onyankopɔn abufuwhyew da no.
29 Esta es la parte que Dios apareja al hombre impío; y esta es la heredad que Dios le señala por su palabra.
Eyi ne nkrabea a Onyankopɔn de ma amumɔyɛfo, agyapade a Onyankopɔn de ato hɔ ama wɔn ne no.”

< Job 20 >