Job 19

1 Y respondió Job, y dijo:

آنگاه ایوب پاسخ داد:

2 ¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma: y me moleréis con palabras?

تا به کی می‌خواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟

3 Ya me habéis avergonzado diez veces: no tenéis vergüenza de afrentarme.

پی‌درپی به من اهانت می‌کنید و از این رفتارتان شرم نمی‌کنید.

4 Sea así, que de cierto yo haya errado: conmigo se quedará mi yerro.

اگر من خطا کرده‌ام، خطای من چه صدمه‌ای به شما زده است؟

5 Mas si vosotros os engrandeciereis contra mí, y redarguyereis contra mí mi oprobrio:

شما خود را بهتر از من می‌پندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من می‌دانید،

6 Sabéd ahora, que Dios, me trastornó, y trajo al derredor su red sobre mí.

در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است.

7 He aquí, yo clamaré agravio, y no seré oído: daré voces, y no habrá juicio.

فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، اما هیچ‌کس صدایم را نمی‌شنود و کسی به فریادم نمی‌رسد.

8 Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; y sobre mis veredas puso tinieblas.

خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است.

9 Quitóme mi honra, y quitó la corona de mi cabeza.

او عزت و فخر را از من گرفته

10 Arrancóme al derredor, y me fui; e hizo ir, como de un árbol, mi esperanza.

و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است.

11 E hizo inflamar contra mí su furor; y contóme a sí entre sus enemigos.

خشم او علیه من شعله‌ور است و او مرا دشمن خود به حساب می‌آورد.

12 Vinieron sus ejércitos a una, y trillaron sobre mí su camino; y asentaron campo en derredor de mi tienda.

لشکریانش به پیش می‌تازد و بر ضد من سنگر می‌سازند، و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند.

13 Mis hermanos hizo alejar de mí, y mis conocidos ciertamente se extrañaron de mí.

برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاسته‌اند.

14 Mis parientes se detuvieron; y mis conocidos se olvidaron de mí.

بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفته‌اند.

15 Los moradores de mi casa, y mis criadas, me tuvieron por extraño: extraño fui yo en sus ojos.

اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار می‌کنند و من برای آنها بیگانه شده‌ام.

16 Llamé a mi siervo, y no respondió; de mi propia boca le rogaba.

خدمتکارم را صدا می‌کنم، حتی به او التماس می‌نمایم، ولی او جوابم را نمی‌دهد.

17 Mi aliento fue hecho extraño a mi mujer, y por los hijos de mi vientre le rogaba.

نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند.

18 Aun los muchachos me menospreciaron: en levantándome, luego hablaban contra mí.

بچه‌های کوچک هم مرا خوار می‌شمارند و وقتی مرا می‌بینند مسخره‌ام می‌کنند.

19 Todos los varones de mi secreto me aborrecieron; y los que yo amaba, se tornaron contra mí.

حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان می‌داشتم از من روگردان شده‌اند.

20 Mi hueso se pegó a mi piel y a mi carne, y he escapado con el cuero de mis dientes.

از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریخته‌ام.

21 ¡Oh vosotros mis amigos tenéd compasión de mí, tenéd compasión de mí! porque la mano de Dios me ha tocado.

آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است.

22 ¿Por qué me perseguís como Dios, y no os hartáis de mis carnes?

چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب می‌دهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشده‌اید؟

23 ¿Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas? ¿Quién diese que se escribiesen en un libro?

ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم.

24 ¿Qué con cincel de hierro y con plomo fuesen en piedra esculpidas para siempre?

25 Yo sé que mi Redentor vive, y que al fin se levantará sobre el polvo.

اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛

26 Y después, desde este mi roto cuero, y desde mi propia carne tengo de ver a Dios:

و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید!

27 Al cual yo tengo de ver por mí, y mis ojos le han de ver, y no otro, [aunque] mis riñones se consuman dentro de mí.

من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی!

28 ¿Por qué no decís: Por qué le perseguimos? pues que la raíz del negocio se halla en mí.

چطور جرات می‌کنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟

29 Teméd a vosotros delante de la espada; porque la ira de la espada de las maldades viene: porque sepáis que hay juicio.

از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد.