< Job 19 >

1 Y respondió Job, y dijo:
respondens autem Iob dixit
2 ¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma: y me moleréis con palabras?
usquequo adfligitis animam meam et adteritis me sermonibus
3 Ya me habéis avergonzado diez veces: no tenéis vergüenza de afrentarme.
en decies confunditis me et non erubescitis opprimentes me
4 Sea así, que de cierto yo haya errado: conmigo se quedará mi yerro.
nempe et si ignoravi mecum erit ignorantia mea
5 Mas si vosotros os engrandeciereis contra mí, y redarguyereis contra mí mi oprobrio:
at vos contra me erigimini et arguitis me obprobriis meis
6 Sabéd ahora, que Dios, me trastornó, y trajo al derredor su red sobre mí.
saltim nunc intellegite quia Deus non aequo iudicio adflixerit me et flagellis suis me cinxerit
7 He aquí, yo clamaré agravio, y no seré oído: daré voces, y no habrá juicio.
ecce clamabo vim patiens et nemo audiet vociferabor et non est qui iudicet
8 Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; y sobre mis veredas puso tinieblas.
semitam meam circumsepsit et transire non possum et in calle meo tenebras posuit
9 Quitóme mi honra, y quitó la corona de mi cabeza.
spoliavit me gloria mea et abstulit coronam de capite meo
10 Arrancóme al derredor, y me fui; e hizo ir, como de un árbol, mi esperanza.
destruxit me undique et pereo et quasi evulsae arbori abstulit spem meam
11 E hizo inflamar contra mí su furor; y contóme a sí entre sus enemigos.
iratus est contra me furor eius et sic me habuit quasi hostem suum
12 Vinieron sus ejércitos a una, y trillaron sobre mí su camino; y asentaron campo en derredor de mi tienda.
simul venerunt latrones eius et fecerunt sibi viam per me et obsederunt in gyro tabernaculum meum
13 Mis hermanos hizo alejar de mí, y mis conocidos ciertamente se extrañaron de mí.
fratres meos longe fecit a me et noti mei quasi alieni recesserunt a me
14 Mis parientes se detuvieron; y mis conocidos se olvidaron de mí.
dereliquerunt me propinqui mei et qui me noverant obliti sunt mei
15 Los moradores de mi casa, y mis criadas, me tuvieron por extraño: extraño fui yo en sus ojos.
inquilini domus meae et ancillae meae sicut alienum habuerunt me et quasi peregrinus fui in oculis eorum
16 Llamé a mi siervo, y no respondió; de mi propia boca le rogaba.
servum meum vocavi et non respondit ore proprio deprecabar illum
17 Mi aliento fue hecho extraño a mi mujer, y por los hijos de mi vientre le rogaba.
halitum meum exhorruit uxor mea et orabam filios uteri mei
18 Aun los muchachos me menospreciaron: en levantándome, luego hablaban contra mí.
stulti quoque despiciebant me et cum ab eis recessissem detrahebant mihi
19 Todos los varones de mi secreto me aborrecieron; y los que yo amaba, se tornaron contra mí.
abominati sunt me quondam consiliarii mei et quem maxime diligebam aversatus est me
20 Mi hueso se pegó a mi piel y a mi carne, y he escapado con el cuero de mis dientes.
pelli meae consumptis carnibus adhesit os meum et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos
21 ¡Oh vosotros mis amigos tenéd compasión de mí, tenéd compasión de mí! porque la mano de Dios me ha tocado.
miseremini mei miseremini mei saltim vos amici mei quia manus Domini tetigit me
22 ¿Por qué me perseguís como Dios, y no os hartáis de mis carnes?
quare persequimini me sicut Deus et carnibus meis saturamini
23 ¿Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas? ¿Quién diese que se escribiesen en un libro?
quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei quis mihi det ut exarentur in libro
24 ¿Qué con cincel de hierro y con plomo fuesen en piedra esculpidas para siempre?
stilo ferreo et plumbi lammina vel certe sculpantur in silice
25 Yo sé que mi Redentor vive, y que al fin se levantará sobre el polvo.
scio enim quod redemptor meus vivat et in novissimo de terra surrecturus sim
26 Y después, desde este mi roto cuero, y desde mi propia carne tengo de ver a Dios:
et rursum circumdabor pelle mea et in carne mea videbo Deum
27 Al cual yo tengo de ver por mí, y mis ojos le han de ver, y no otro, [aunque] mis riñones se consuman dentro de mí.
quem visurus sum ego ipse et oculi mei conspecturi sunt et non alius reposita est haec spes mea in sinu meo
28 ¿Por qué no decís: Por qué le perseguimos? pues que la raíz del negocio se halla en mí.
quare ergo nunc dicitis persequamur eum et radicem verbi inveniamus contra eum
29 Teméd a vosotros delante de la espada; porque la ira de la espada de las maldades viene: porque sepáis que hay juicio.
fugite ergo a facie gladii quoniam ultor iniquitatum gladius est et scitote esse iudicium

< Job 19 >