Job 16

1 Y respondió Job, y dijo:

Eyüp şöyle yanıtladı:

2 Muchas veces he oído cosas como estas: consoladores molestos sois todos vosotros.

“Buna benzer çok şey duydum, Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.

3 ¿Han de tener fin las palabras ventosas? ¿o qué te animará a responder?

Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi? Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?

4 También yo hablaría como vosotros. Ojalá vuestra alma estuviera en lugar de la mía, que yo os tendría compañía en las palabras, y sobre vosotros movería mi cabeza.

Yerimde siz olsaydınız, Ben de sizin gibi konuşabilirdim; Size karşı güzel sözler dizer, Başımı sallayabilirdim.

5 Esforzaríaos con mi boca, y la consolación de mis labios detendría el dolor.

Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir, Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.

6 Mas si hablo, mi dolor no cesa; y si dejo de hablar, no se aparta de mí.

“Konuşsam bile acım dinmez, Sussam ne değişir?

7 Empero ahora me ha fatigado: ha asolado toda mi compañía.

Ey Tanrı, beni tükettin, Bütün ev halkımı dağıttın.

8 Háme arrugado: el testigo es mi magrez, que se levanta contra mí para testificar en mi rostro.

Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu; Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.

9 Su furor me arrebató, y me ha sido contrario: crujió sus dientes contra mí; contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.

Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni, Dişlerini gıcırdatıyor bana, Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.

10 Abrieron contra mi su boca, hirieron mis mejillas con afrenta: contra mí se juntaron todos.

İnsanlar bana dudak büküyor, Aşağılayarak tokat atıyor, Birleşiyorlar bana karşı.

11 Háme entregado Dios al mentiroso, y en las manos de los impíos me hizo temblar.

Tanrı haksızlara teslim ediyor beni, Kötülerin kucağına atıyor.

12 Próspero estaba, y desmenuzóme; y arrebatóme por la cerviz, y despedazóme, y púsome a sí por hito.

Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni, Boynumdan tutup yere çaldı. Beni hedef yaptı kendine.

13 Cercáronme sus flecheros, partió mis riñones, y no perdonó: mi hiel derramó por tierra.

Okçuları beni kuşatıyor, Acımadan böbreklerimi deşiyor, Ödümü yerlere döküyor.

14 Quebrantóme de quebrantamiento sobre quebrantamiento: corrió contra mí como un gigante.

Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor, Dev gibi üzerime saldırıyor.

15 Yo cosí saco sobre mi piel, y cargué mi cabeza de polvo.

“Giymek için çul diktim, Gururumu ayak altına aldım.

16 Mi rostro está enlodado con lloro, y mis párpados entenebrecidos;

Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.

17 Sobre no haber iniquidad en mis manos, y haber sido limpia mi oración.

Yine de ellerim şiddetten uzak, Duam içtendir.

18 ¡Oh tierra no cubras mi sangre, y no haya lugar a mi clamor!

“Ey toprak, kanımı örtme, Feryadım asla dinmesin.

19 Por cierto aun ahora en los cielos está mi testigo, y mi testigo en las alturas.

Daha şimdiden tanığım göklerde, Beni savunan yücelerdedir.

20 Mis disputadores son mis amigos: mas mis ojos a Dios destilan.

Dostlarım benimle eğleniyor, Gözlerim Tanrı'ya yaş döküyor;

21 ¡ Ojalá pudiese disputar el hombre con Dios, como puede con su prójimo!

Tanrı kendisiyle insan arasında İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.

22 Mas los años contados vendrán: y yo andaré el camino por donde no volveré.

“Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.