< Job 16 >

1 Y respondió Job, y dijo:
Katahi a Hopa ka whakautu, ka mea,
2 Muchas veces he oído cosas como estas: consoladores molestos sois todos vosotros.
Ka maha nga mea pena kua rangona nei e ahau: he kaiwhakamarie haumaruru rawa koutou katoa.
3 ¿Han de tener fin las palabras ventosas? ¿o qué te animará a responder?
E whai mutunga ranei nga kupu tikangakore? Na te aha ranei koe i whakaoho ki te whakahoki kupu mai?
4 También yo hablaría como vosotros. Ojalá vuestra alma estuviera en lugar de la mía, que yo os tendría compañía en las palabras, y sobre vosotros movería mi cabeza.
E taea ano e ahau te korero pena i a koutou; me i penei to koutou wairua me toku wairua, hono tonu aku kupu ki a koutou, ka ruru ano toku upoko ki a koutou.
5 Esforzaríaos con mi boca, y la consolación de mis labios detendría el dolor.
E whakakaha ano ia toku mangai i a koutou, ka ai ano hoki te whakamarie a oku ngutu hei pehi i to koutou mamae.
6 Mas si hablo, mi dolor no cesa; y si dejo de hablar, no se aparta de mí.
Ahakoa korero ahau, kahore toku pouri e iti iho; ki te mutu taku, ko tehea wahi o toku mamae ka taharahara iho.
7 Empero ahora me ha fatigado: ha asolado toda mi compañía.
Inaianei ano kua meinga ahau e ia kia ruha: moti iho i a koe toku whakaminenga katoa.
8 Háme arrugado: el testigo es mi magrez, que se levanta contra mí para testificar en mi rostro.
Na kua mau kita koe ki ahau, hei kaiwhakaatu i toku he: e whakatika ana mai hoki toku hirokitanga ki ahau, hei whakapuaki i toku he: e whakatika ana mai hoki toku hirokitanga ki ahau hei whakapuaki i toku he.
9 Su furor me arrebató, y me ha sido contrario: crujió sus dientes contra mí; contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.
Haehaea ana ahau e ia i a ia e riri ana, e tukino ana ia i ahau; pakiri ana ona niho ki ahau; e whakakoi mai ana toku hoariri i ona kanohi ki ahau.
10 Abrieron contra mi su boca, hirieron mis mejillas con afrenta: contra mí se juntaron todos.
Hamama mai ana o ratou mangai ki ahau; whakahewea mai ana, kei te papaki ratou i toku paparinga; huihui ana ratou kia kotahi hei whawhai ki ahau.
11 Háme entregado Dios al mentiroso, y en las manos de los impíos me hizo temblar.
Kua tukua ahau e te Atua ki te hunga he, whakarerea putia ana ahau ki nga ringa o te hunga kino.
12 Próspero estaba, y desmenuzóme; y arrebatóme por la cerviz, y despedazóme, y púsome a sí por hito.
Humarie ana taku noho, heoi kua wawahi ia i ahau; kua mau ia ki toku kaki, tatatia ake ahau kia pakaru rikiriki; whakaturia ana ahau e ia hei koperenga pere mana.
13 Cercáronme sus flecheros, partió mis riñones, y no perdonó: mi hiel derramó por tierra.
Karapotia ana ahau e ana kaikopere, motumotuhia ana e ia oku whatumanawa, kahore hoki e tohungia; ringihia ana e ia toku au ki te whenua.
14 Quebrantóme de quebrantamiento sobre quebrantamiento: corrió contra mí como un gigante.
He mea wawahi ahau nana, he wahanga, he wahanga; ano he tangata kaha ia e rere mai ana ki runga ki ahau.
15 Yo cosí saco sobre mi piel, y cargué mi cabeza de polvo.
Tuituia ana e ahau he kakahu taratara mo toku kiri, whakaititia iho e ahau toku haona ki te puehu.
16 Mi rostro está enlodado con lloro, y mis párpados entenebrecidos;
Paruparu noa iho toku mata i te tangihanga, kei runga i oku kamo te atarangi o te mate;
17 Sobre no haber iniquidad en mis manos, y haber sido limpia mi oración.
Ahakoa kahore he tutu i oku ringa, a he ma taku inoi.
18 ¡Oh tierra no cubras mi sangre, y no haya lugar a mi clamor!
Kaua, e te whenua, e hipokina oku toto, kei whai wahi tanga ano hoki taku karanga.
19 Por cierto aun ahora en los cielos está mi testigo, y mi testigo en las alturas.
Kei te rangi nei ano inaianei te kaiwhakaatu o taku, kei te wahi i runga toku kaititiro.
20 Mis disputadores son mis amigos: mas mis ojos a Dios destilan.
E tawai mai ana oku hoa ki ahau, maturuturu tonu ia nga roimata o toku kanohi ki te Atua.
21 ¡ Ojalá pudiese disputar el hombre con Dios, como puede con su prójimo!
Kia tohe koa ia i to te tangata tika ki te Atua, i to te tama hoki a te tangata ki tona hoa!
22 Mas los años contados vendrán: y yo andaré el camino por donde no volveré.
Kia taka mai hoki nga tau torutoru nei, ka haere ahau i te ara e kore ai ahau e hoki mai ano.

< Job 16 >