Job 10
1 Mi alma es cortada en mi vida: por tanto yo soltaré mi queja sobre mí, y hablaré con amargura de mi alma.
Мән өз җенимдин нәпрәтлинимән; Өз дәрдимни төкүвалай; Қәлбимдики аһ-заримни сөзливалай.
2 Diré a Dios: No me condenes: házme entender por qué pleitéas conmigo.
Мән Тәңригә: «Мениң гунайимни бекитмә; маңа көрсәткинки, Сән зади немә үчүн мән билән дәвалишисән?
3 ¿Parécete bien que oprimas, y que deseches la obra de tus manos, y que favorezcas el consejo de los impíos?
Адәмни әзгиниң, Өз қолуң билән яратқиниңни чәткә қаққиниң Саңа пайдилиқму? Яманларниң сүйқәстигә нур чачқиниң яхшиму?
4 ¿Tienes tú ojos de carne? ¿ves tú como el hombre?
Сениң көзүң инсанниңкидәк аҗизму? Сән адәмләр көргәндәк хирә көрәмсән?
5 ¿Tus días son como los días del hombre? ¿tus años son como los tiempos humanos,
Сениң күнлириң өлидиған инсанниң күнлиридәк чәкликму? Сениң жиллириң инсанниң жиллиридәк қисқиму?
6 Que inquieras mi iniquidad, y busques mi pecado?
Сән мениң рәзил адәм әмәслигимни билип туруп, Сениң қолуңдин қутулдурғидәк һеч кимниң йоқлуғини билип туруп, Немишкә мениң хаталиғимни сорап жүрисән? Немишкә мениң гунайимни сүрүштүрисән?» — дәймән.
7 Sobre saber tú que yo no soy impío: y que no hay quien de tu mano libre.
8 Tus manos me formaron, y me hicieron todo al derredor: ¿y hásme de deshacer?
— Сән Өз қоллириң билән мени шәкилләндүрүп, бир гәвдә қилип яратқансән; Бирақ Сән мени йоқатмақчисән!
9 Acuérdate ahora que como a lodo me hiciste: ¿y hásme de tornar en polvo?
Сән лайни ясиғандәк мени ясиғиниңни есиңдә тутқайсән, дәп йелинимән; Сән мени йәнә тупраққа қайтурамсән?
10 ¿No me fundiste como leche, y como un queso me cuajaste?
Сән [устилиқ билән] мени сүттәк қуюп чайқап, Мени иримчиктәк уютқан әмәсму?
11 Vestísteme de piel y carne, y cubrísteme de huesos y nervios.
Сән терә һәм әт билән мени кийиндүргәнсән, Устихан һәм пәй билән бирләштүрүп мени тоқуғансән.
12 Vida y misericordia hiciste conmigo; y tu visitación guardó mi espíritu.
Сән маңа һаят һәм меһри-шәпқәт тәқдим қилғансән, Сән сөйгүң билән роһумдин хәвәр алдиң.
13 Y estas cosas tienes guardadas en tu corazón: yo sé que esto está cerca de ti.
Бирақ бу ишлар Сениң қәлбиңдә йошуруқлуқ еди; Буларниң әслидә қәлбиңдә пүкүклигини билимән.
14 Si yo pequé acecharme has tú, y no me limpiarás de mi iniquidad.
Гуна қилған болсам, Сән мени күзитип жүргән болаттиң; Сән мениң қәбиһлигимни җазалимай қоймайттиң.
15 Si fuere malo; ¡ay de mí! y si fuere justo, no levantaré mi cabeza, harto de deshonra, y de verme afligido.
Рәзил һесапланған болсам, маңа бала келәтти! Һәм яки һәққаний һесаплансамму, қаттиқ номусқа чөмүп, азапқа чөмгинимдә, Бешимни йәнила көтиришкә җүръәт қилалмайттим;
16 Y vas creciendo, cazándome como león: tornando, y haciendo en mí maravillas:
Һәтта [бешимни] көтиришкә җүръәт қилсамму, Сән әшәддий ширдәк мениң пейимгә чүшәттиң; Сән маңа карамәт күчүңни арқа-арқидин көрситәттиң.
17 Renovando tus llagas contra mi, y aumentando conmigo tu furor, remudándose sobre mí ejércitos.
Сән мени әйипләйдиған гувачилириңни қайтидин алдимға кәлтүрисән; Маңа қаритилған ғәзивиңни зор қилисән; Күчлириң маңа қарши долқунлап кәлмәктә.
18 ¿Por qué me sacaste del vientre? Muriera yo, y no me vieran ojos.
Сән әслидә немишкә мени балиятқудин чиқарғансән? Кашки, мән чачрап кәткән болсам, һеч адәм мени көрмәс еди!
19 Fuera, como si nunca hubiera sido, llevado desde el vientre a la sepultura.
Мән һеч қачан болмиған болаттим! Балиятқудин беваситә гөргә апирилған болаттим!
20 ¿Mis días no son una poca cosa? cesa pues, y déjame, para que me esfuerce un poco,
Мениң азғинә күнлирим түгәй дегән әмәсму? Шуңа мән барса кәлмәс йәргә барғичә, — Қараңғулуқ, өлүм сайә болған зиминға, — Зулмәт бир зиминға, йәни қараңғулуқниң өзиниң зиминиға, Өлүм сайисиниң зиминиға, Тәртипсиз, һәтта өз нури қап қараңғу қилинған шу зиминға барғичә, Маңа азрақ җан кириш үчүн, Ишиңни бир дәқиқә тохтат, мәндин нери бол!».
21 Antes que vaya, para no volver, a la tierra de tinieblas y de sombra de muerte:
22 Tierra de oscuridad y tenebrosa sombra de muerte, donde no hay orden; y que resplandece como la misma oscuridad.
