< 2 Corintios 6 >

1 Por lo cual nosotros, como colaboradores juntamente con él, os exhortamos también que no hayáis recibido en vano la gracia de Dios;
Adjuvantes autem exhortamur ne in vacuum gratiam Dei recipiatis.
2 (Porque dice: En tiempo acepto te he oído, y en día de salud te he socorrido: he aquí, ahora el tiempo acepto, he aquí, ahora el día de la salud: )
Ait enim: Tempore accepto exaudivi te, et in die salutis adjuvi te. Ecce nunc tempus acceptabile, ecce nunc dies salutis.
3 No dando a nadie motivo de ofensa, porque el ministerio no sea vituperado:
Nemini dantes ullam offensionem, ut non vituperetur ministerium nostrum:
4 Antes habiéndonos en todas cosas como ministros de Dios, en mucha paciencia, en tribulaciones, en necesidades, en angustias,
sed in omnibus exhibeamus nosmetipsos sicut Dei ministros in multa patientia, in tribulationibus, in necessitatibus, in angustiis,
5 En azotes, en cárceles, en alborotos, en trabajos, en vigilias, en ayunos,
in plagis, in carceribus, in seditionibus, in laboribus, in vigiliis, in jejuniis,
6 En pureza, en ciencia, en longanimidad, en bondad, en el Espíritu Santo, en amor no fingido,
in castitate, in scientia, in longanimitate, in suavitate, in Spiritu Sancto, in caritate non ficta,
7 En palabra de verdad, en potencia de Dios, en armas de justicia a diestro y a siniestro:
in verbo veritatis, in virtute Dei, per arma justitiæ a dextris et a sinistris,
8 Por honra y por deshonra: por infamia, y por buena fama: como engañadores, y sin embargo veraces:
per gloriam, et ignobilitatem, per infamiam, et bonam famam: ut seductores, et veraces, sicut qui ignoti, et cogniti:
9 Como desconocidos, y sin embargo bien conocidos: como muriendo, y, he aquí, vivimos: como castigados, mas no muertos:
quasi morientes, et ecce vivimus: ut castigati, et non mortificati:
10 Como dolorosos, mas siempre gozosos: como pobres, mas que enriquecen a muchos: como los que no tienen nada, y sin embargo lo poseen todo.
quasi tristes, semper autem gaudentes: sicut egentes, multos autem locupletantes: tamquam nihil habentes, et omnia possidentes.
11 Nuestra boca está abierta para vosotros, oh Corintios, nuestro corazón es ensanchado.
Os nostrum patet ad vos, o Corinthii; cor nostrum dilatatum est.
12 No estáis estrechados en nosotros; mas estáis estrechados en vuestras propias entrañas:
Non angustiamini in nobis: angustiamini autem in visceribus vestris:
13 Pues por recompensa de lo mismo, (como a mis hijos hablo, ) ensancháos también vosotros.
eamdem autem habentes remunerationem, tamquam filiis dico, dilatamini et vos.
14 No os juntéis desigualmente en yugo con los que no creen; porque ¿qué compañía tiene la justicia con la injusticia? ¿y qué comunión la luz con las tinieblas?
Nolite jugum ducere cum infidelibus. Quæ enim participatio justitiæ cum iniquitate? aut quæ societas luci ad tenebras?
15 ¿Y qué concordia Cristo con Belial? ¿o qué parte el que cree con el incrédulo?
quæ autem conventio Christi ad Belial? aut quæ pars fideli cum infideli?
16 ¿Y qué avenencia el templo de Dios con ídolos? porque vosotros sois el templo del Dios viviente, como Dios ha dicho: Yo habitaré en ellos, y andaré en ellos; y yo seré el Dios de ellos, y ellos serán mi pueblo.
qui autem consensus templo Dei cum idolis? vos enim estis templum Dei vivi, sicut dicit Deus: [Quoniam inhabitabo in illis, et inambulabo inter eos, et ero illorum Deus, et ipsi erunt mihi populus.
17 Por lo cual salíd de en medio de ellos, y apartáos, dice el Señor; y no toquéis cosa inmunda, y yo os recibiré.
Propter quod exite de medio eorum, et separamini, dicit Dominus, et immundum ne tetigeritis:
18 Y seré a vosotros Padre, y vosotros me seréis a mis hijos e hijas: dice el Señor Todopoderoso.
et ego recipiam vos: et ero vobis in patrem, et vos eritis mihi in filios et filias, dicit Dominus omnipotens.]

< 2 Corintios 6 >