Job 31

1 Hice un pacto con mis ojos. ¿Cómo podría entonces fijar mi mirada en una doncella?

Vjeru uèinih sa oèima svojim, pa kako bih pogledao na djevojku?

2 ¿Cuál sería la recompensa de ʼEloah desde arriba o la herencia de ʼEL-Shadday desde las alturas?

Jer kakav je dio od Boga ozgo? i kakvo našljedstvo od svemoguæega s visine?

3 ¿No es la calamidad para el perverso, y el desastre para los que obran iniquidad?

Nije li pogibao nevaljalome i èudo onima koji èine bezakonje?

4 ¿No observa Él mis caminos y cuenta todos mis pasos?

Ne vidi li on putove moje, i sve korake moje ne broji li?

5 Si anduve con vanidad y mi pie se apresuró al engaño,

Ako hodih s lažju ili ako pohitje noga moja na prijevaru,

6 sea yo pesado en balanza justa, y conozca ʼEloah a mi integridad.

Neka me izmjeri na mjerilima pravijem, i neka Bog pozna dobrotu moju.

7 Si mi paso se apartó del camino, mi corazón se fue tras mis ojos o si alguna mancha se pegó a mis manos,

Ako su koraci moji zašli s puta, i ako je za oèima mojim pošlo srce moje, i za ruke moje prionulo štogod,

8 siembre yo y coma otro. Sea arrancada mi cosecha.

Neka ja sijem a drugi jede, i neka se iskorijene izdanci moji.

9 Si mi corazón fue seducido por una mujer y aceché a la puerta de mi prójimo,

Ako se zanijelo srce moje za kojom ženom, i ako sam vrebao na vratima bližnjega svojega,

10 muela mi esposa para otro y sobre ella se encorven otros.

Neka drugomu melje žena moja, i neka se drugi nad njom povijaju.

11 Porque eso sería una lujuriosa perversidad y una iniquidad castigada por los jueces,

Jer je to grdilo i bezakonje za sudije.

12 un fuego que consume hasta el Abadón, que arrancaría toda mi hacienda.

Jer bi to bio oganj koji bi proždirao do uništenja, i svu bi moju ljetinu iskorijenio.

13 Si menosprecié el derecho de mi esclavo o de mi esclava, cuando ellos tenían una queja contra mí,

Ako nijesam htio doæi na sud sa slugom svojim ili sa sluškinjom svojom, kad bi se tužili na mene;

14 ¿qué haré cuando ʼEL me levante? ¿Qué le responderé cuando me llame a cuentas?

Jer šta bih èinio kad bi se Bog podigao, i kad bi potražio, šta bih mu odgovorio?

15 El que me formó en el vientre, ¿no lo formó también a él? ¿No nos formó el mismo en la matriz?

Koji je mene stvorio u utrobi, nije li stvorio i njega? nije li nas on isti sazdao u materici?

16 Si estorbé el anhelo de los pobres o hice desfallecer los ojos de la viuda,

Ako sam odbio siromasima želju njihovu, i oèi udovici zamutio,

17 o comí mi bocado a solas y el huérfano no comió de él,

I ako sam zalogaj svoj sam jeo a nije ga jela i sirota,

18 aunque desde mi juventud creció conmigo como con un padre y lo guié desde el seno materno,

Jer je od mladosti moje rasla sa mnom kao kod oca, i od utrobe matere svoje vodao sam je;

19 si vi a algún vagabundo sin ropas o algún menesteroso sin algo con lo cual cubrirse,

Ako sam gledao koga gdje gine nemajuæi haljine, i siromaha gdje se nema èim pokriti,

20 y sus órganos internos no me bendijeron al calentarse con el vellón de mis ovejas,

Ako me nijesu blagosiljala bedra njegova što se runom ovaca mojih utoplio,

21 si alcé mi mano contra el huérfano cuando me vi apoyado en la puerta,

Ako sam izmahnuo rukom na sirotu, kad vidjeh na vratima pomoæ svoju,

22 despréndase mi brazo del hombro y descoyúntese mi brazo de su hueso.

Neka mi ispadne rame iz pleæa, i ruka moja neka se otkine od zgloba.

23 Porque temo el castigo de ʼEL, pues ante su majestad nada puedo hacer.

Jer sam se bojao pogibli od Boga, kojega velièanstvu ne bih odolio.

24 Si fijé mi confianza en el oro y al metal precioso dije: Tú eres mi esperanza,

Ako sam polagao na zlato nadanje svoje, ili èistome zlatu govorio: uzdanico moja!

25 si me complací por mis grandes riquezas y porque mi mano ganó mucho,

Ako sam se veselio što mi je imanje veliko i što mnogo steèe ruka moja,

26 si miré al sol resplandeciente o a la luna que se desplazaba en su esplendor,

Ako sam gledao na sunce, kad sjaje, i na mjesec, kad ponosito hodi,

27 si mi corazón fue seducido en secreto y mi boca les envió un beso con la mano,

I srce se moje potajno prevarilo i ruku moju poljubila usta moja,

28 también sería iniquidad digna de castigo, por negar al ʼEL que está en lo alto.

I to bi bilo bezakonje za sudije, jer bih se odrekao Boga ozgo;

29 ¿Me alegré de la ruina del que me aborrecía o salté de júbilo porque el mal cayó sobre él?

Ako sam se radovao nesreæi nenavidnika svojega, i ako sam zaigrao kad ga je zlo zadesilo,

30 ¡No! Nunca dejé que mi boca pecara, ni al maldecir al enemigo, ni al hacer una imprecación para que muriera.

Jer ne dadoh jeziku svojemu da griješi tražeæi dušu njegovu s proklinjanjem;

31 Decían los esclavos de mi casa: ¿Quién no se sació con su carne?

Ako ne govorahu domašnji moji: ko bi nam dao mesa njegova? ne možemo se ni najesti;

32 El forastero no pasaba la noche en la calle. Yo abría mis puertas al viajero.

Stranac nije noæivao na polju; vrata svoja otvorao sam putniku;

33 Si encubrí mis transgresiones como Adán y oculté la iniquidad en mi seno

Ako sam kao što èine ljudi tajio prijestupe svoje i krio svoje bezakonje u svojim njedrima,

34 por temor a la muchedumbre, o porque el desprecio de la gente me intimidó y no salí a la puerta.

Ako sam i mogao plašiti veliko mnoštvo, ipak od najmanjega u domu bijaše me strah; zato muèah i ne odlažah od vrata.

35 ¡Ojalá me escuchara! ¡Ciertamente aquí está mi firma! ¡Que ʼEL-Shadday me responda!

O da bih imao koga da me sasluša! Gle, želja je moja da mi svemoguæi odgovori i suparnik moj da mi napiše knjigu.

36 Ciertamente lo llevaría sobre mi hombro y me lo ataría a la cabeza como una corona.

Nosio bih je na ramenu svom, vezao bih je sebi kao vijenac,

37 Le rendiría cuenta de todos mis pasos, y como a un príncipe me acercaría ante Él.

Broj koraka svojih kazao bih mu, kao knez pristupio bih k njemu.

38 Si mi tierra clama contra mí y lloran sus surcos junto a ella,

Ako je na me vikala moja zemlja, i brazde njezine plakale,

39 si comí su fruto sin pagar o afligí a sus labradores,

Ako sam jeo roda njezina bez novaca i dosaðivao duši gospodara njezinijeh,

40 crezcan abrojos en lugar de trigo y cizaña en vez de cebada. Aquí terminan las palabras de Job.

Mjesto pšenice neka mi raða trnje, i mjesto jeèma kukolj. Svršiše se rijeèi Jovove.